Bronnen:

De islamitische staat

Chronologisch

16 mei 2003
Scheldwacht, Ricci & Schipper, Jannie, ‘De islamitische staat is een ideaal, geen prioriteit’; HP – De Tijd  

Het islamitisch recht hoeft niet te botsen met het Nederlandse, meent de aanstaande voorzitter van de Arabische Europese Liga in ons land, Mohammed Chippih (26).
“[… D]e islamitische wet kent vergiffenis. Een strafblad bestaat niet.” […]
“Je kunt de sharia niet als pakket binnenhalen en even gaan invoeren. Je kunt je er wel door laten inspireren.” […]
‘het islamitische systeem hoeft niet te botsen met het huidige. We moeten niet vergeten dat het Nederlandse systeem een mix is van allerlei systemen.”  […]
“Heel veel regels uit de sharia gelden alleen binnen de optimale, ultieme islamitische staat. Het doel is om als moslim volledig mee te draaien in de Nederlandse maatschappij.” […]
– Zou u dan niet liever in een islamitische staat leven?
“Nee.” […]
- Het islamitische systeem is perfect, maar het werkt toch nergens.
“Het is nergens ingevoerd.”

11 juni 2003
Nhass, Hanan, Nederland als een islamitische staat; Trouw  

[…] Maurits Berger, arabist, jurist en schrijver, woonde en werkte acht jaar in Egypte en Syrië. Hij bestudeerde er het islamitisch recht […] en ontdekte dat Nederland voldoet aan de eisen van de islamitische staat. […]
Sjaria is voor veel moslims de blauwdruk van een rechtvaardige samenleving. […]
Nederland komt sterk overeen met een islamitische modelstaat, ontdekte hij tijdens zijn sjariastudie. […] “De sjaria komt voor 98 procent overeen met het Nederlandse recht.”  […]

Dat het vrouwen slecht gaat in moslimlanden komt niet door de islam. Ze delven het onderspit omdat ze tot de lagere klassen van arme, onderontwikkelde, traditionele en conservatieve samenlevingen horen. […] Het beeld van vrouwen-onderdrukkende islam is misplaatst, vindt Berger. Het is ontleend aan kledingvoorschriften en het autorijverbod in Saoedi-Arabië. In de sjaria is het niet terug te vinden. […]

“Wij zien vrouwenbesnijdenis en bloedwraak als typische aberraties van de islam omdat zij toevallig in moslimlanden plaatsvinden, terwijl zij niets met de islam van doen hebben. Omgekeerd noemen wij Italiaanse maffiapraktijken geen christelijk verschijnsel […]. Daarmee komt Berger bij ‘het grootste probleem in Nederland’: dat wij slechten gedragingen van mensen toerekenen aan hun religie. […]

Nederland creëert en koestert zijn monster uit ‘angstlust’, zoals Berger het noemt. […]
Het Westen vreest de halve maan, maar moslims hebben historisch meer reden bang et zijn voor het christelijke Westen. “Het Westen heeft wel degelijks schuld aan de problemen van de moslimwereld, om de simpele reden dat nagenoeg de hele moslimwereld tot het einde van de jaren veertig gekoloniseerd was.” […] “De moslimwereld heeft meer reden tot angst en wantrouwen. Dat kan een motivatie zijn van moslim-extremisten”.  

14 juni 2003
Berger, Maurits, Nederland is al een islamitisch land; NRC  

Het is een raadsel waarom Abu Jahjah en de AEL het Nederlandse staats- en rechtsbestel willen veranderen. Dat komt namelijk behoorlijk overeen met het islamitische gedachtengoed, meent Maurits Berger. […]
Het opvallende van termen als sharia en islamitische staat is wel dat de gemoederen rondom deze begrippen hoog kunnen oplopen, terwijl over de inhoud weinig meer bekend is dan dat het ‘goed’ of ‘slecht’ zou zijn. Dit geldt niet alleen voor degenen die niets van de islam weten, maar ook voor de moslims zelf. […]
De ‘islamitische staat’ is niet de weerslag van de historische werkelijkheid, maar vooral een omschrijving hoe het zou moeten.
In de theorieen van de islamitische staat staan twee uitggangspunten centraal:

1.    Bescherming en behoud van de sharia, en

2.    Bestuur op basis van beraadslaging (shoera) en consensus (idjma).

In enkele moslimlanden is getracht invulling te geven aan deze uitgangspunten. De resultaten zijn echter uitlopend.

[Zo is in Iran] de ‘beraadslaging en consensus’ voorbehouden aan de schriftgeleerden die voldoende kennis van de sharia bezitten. […]

De sharia, ofwel De Wet zoals God die heeft voorgeschreven, is geen wet in de westerse zin van het woord, maar een gedragscode, een verzameling richtlijnen en regels die samen de blauwdruk van een rechtvaardige maatschappij vormen. […] Nu is de aharia vooral een startpunt van regelgeving: God en de propfeet hebben vooral uitgangspunten en handvatten aangegeven en weinig, zeer weinig concrete regels. Het waren generaties van moslimjuristen die het rechtssysteem hebben ontwikkeld dat wij nu ‘islamitisch recht’ noemen. […]

Als we het Nederlandse en islamitische recht naast elkaar leggen, ben ik van mening dat het Nederlandse recht voor meer dan 95 procent aansluit bij het islamitisch recht. […]

Andere regels […] eigentijdse interpretaties […] door bepaalde aartsconservatieve stromingen in de islam.

Zomer 2003
Berger, Maurits, Bestaat de islamitische staat? De Helling.  

Toen ik in het Midden-Oosten woonde vroeg ik regelmatig aan moslims die opriepen tot de vestiging van een islamitische staat of er een islamitisch land is dat hen tot voorbeeld strekt. Het antwoord was bijna altijd negatief. […] Slechts een enkeling was in staat aan te geven wat de islamitische staat dan wél was; zij was in ieder geval beter, wisten ze mij te vertellen, en vooral rechtvaardiger dan de situatie waarin ze nu leefden. […]

De wijze waarop het Huis van de Islam gedurende dertienhonderd jaar werd geregeerd staat vaak haaks op wat moderne moslimtheorieën verkondigen over de islamitische staat. […] Hun onderdanen waren in de eerste eeuwen van de islam namelijk grotendeels geen moslim. […] Het duurde zeker nog twee eeuwen voordat men met recht kon spreken van een islamitisch rijk als een rijk van en voor moslims. […]

De moslims waren het er over eens dat het behoud en de implementering van de Sharia de primaire functie was van een islamitische staat. […] Het adagium van de islamitische staat zou je daarom kunnen samenvatten als: het bestuur is aan het volk, maar de regels zijn aan God.

In deze – theoretische – onaantastbaarheid van de regels schuilt ook de kritiek van veel moslims op de westerse democratie. Het ogenschijnlijk gemak waarmee wetten kunnen worden aangenomen en verworpen wekt bij hen de indruk van willekeur. Zij worden in deze opvatting gesterkt door de praktijk van hun eigen regiems. […]

De kalief was weliswaar de opvolger van de profeet, maar had niet diens profetische kwaliteiten of diens vermogen de Sharia aan te vullen of uit te breiden, In die zin gaat de vergelijking met de paus niet op. De kalief was slechts een zaakwaarnemer: hij diende het moslimse erfgoed te beheren en vooral de voorwaarden te scheppen dat de Sharia op de juiste wijze werd uitgelegd en uitgevoerd.

Het uitleggen van de goddelijke Wet was echter geen simpele opgave. Daarom werd dit al snel het domein van de moslimgeleerden [… onder wie zich] allerlei stromingen vormden, van conservatief tot liberaal. […]

Bij gebrek aan een [islamitische] staat doen conservatieve moslims het zeelf, op eigen kracht. In hun eigen huishoudens, gemeenschappen of wijken, passen zij de Sharia toe. De Sharia is […] een zelfstandige – want eeuwige – waarde, die geen staatsvorm nodig heeft om te kunnen bestaan. Voor leiding, advies en conflictbeslechting gaan zij naar hun moslimgeleerden.  

Zomer 2003
Sunier, Thijl, Scheiding van kerk en staat? De Helling.  

[…] Dat is de belangrijkste mythe over hedendaagse westerse natiestaten. De scheiding van kerk en staat is geenszins een absoluut en objectief gegeven, maar een beeld dat naar believen gebruikt wordt om bepaalde maatschappelijke praktijken te legitimeren.