Citaten uit

Kruidenbad, crème, epileertang: heeft de metroman toekomst?

Tom Kreling, NRC 10 januari 2004

Zelfs de Amerikaanse presidentskandidaat Howard Dean noemt zich een metroseksueel: een moderne man die cosmetica niet schuwt en van mooie kleren houdt. Maar wie zit op dit nieuwe type man te wachten, vraagt Tom Kreling zich af. Bij de schoonheidsspecialist.

[...]

Welke geur het kruidenbad moet zijn? Of ik weet wat voor soort huidtype ik heb? Wat voor soort masker ik wil?

[...]

Ik laat me nu met deze vrouwelijke technieken in, omdat het me zogenaamd meer man kan maken. Een nieuwe man. Een metroman. Een metroseksueel. Een man zoals vrouwen hem volgens trendwatchers het liefst zien. Een man die cosmetica geen vies woord vindt, die zélf op z'n kleding let, minstens één zachtroze overhemd in de kast heeft hangen, geanimeerd over kunst en cultuur kan praten, niet bang is om zijn zachte en emotionele kant te laten zien én bovendien geen homo is. Om zichzelf in al zijn behoeften optimaal te voorzien, van kleding tot huidverzorging, woont deze zelfbewuste man in een metropool, vandaar metroman.

Afgelopen jaar was deze nieuwe man overal. Juichend presenteerde het reclamebureau Euro RSCG Worldwide in juni de resultaten van een onderzoek naar de toekomst van de man. Conclusie:

,,Deze eeuw heeft de man de moed gevonden om het vrouwelijke domein te ontdekken, zonder angst zijn status als 'echte' man te verliezen. Meer en meer mannen zijn bereid dat risico te nemen."

Dus maakt hij zich met plezier de terreinen eigen die voorheen exclusief het domein van de vrouw waren. Verkeert de mannelijke sekse in een identiteitscrisis?

VERBETERDE MAN

Nee, zeggen de deskundigen. De man laat eindelijk de geëffende paden los en verkeert niet in een crisis, hij verbetert zich. Volgens de deskundigen vinden vrouwen deze nieuwe gevoelige man het einde. Je kan er gezellig mee winkelen, gevoelige films mee kijken, ze hebben een luisterend oor en storten ook zelf geregeld hun hart uit.

[...] 

In 1994 werd deze nieuwe soort mannen uitgevonden door de Brit Mark Simpson in zijn artikel 'Here comes the mirror men' in The Independent.

[...]

De opmars van de metroseksueel was in Amerika vorig jaar niet te stuiten.

[...]

Elke zichzelf respecterende man lijkt er sinds vorig jaar niet aan te ontkomen zichzelf metro te noemen.

[...]

De metroseksueel is in Amerika al zo salonfähig geworden dat de satirici er brood in zien.

[...]

Om een transformatie wat makkelijker te maken voor de onzekere man die nog in zijn rechtgeaarde heteroseksualiteit was blijven steken, verscheen afgelopen jaar het boekje The metrosexual guide to style, a handbook for the modern man. Enkele onvergeeflijke kledingmisdaden volgens dit boekje: witte schoenen, kleurige vesten, kersttruien en bandplooi-broeken. Enkele onmisbare kledingstukken en accessoires: goede witte T-shirts voor onder witte overhemden, goede zwarte T-shirts voor onder zwarte overhemden, een duur gewoon horloge en een duur sporthorloge.

GEZEUR

De materiële kant van de nieuwe man is duidelijk. Maar hoe staat het met de immateriële kant, het zachte en gevoelige? Wie zit daar eigenlijk op te wachten? Dat vrouwen een man willen die gevoelig is en daar ook nog over praat, berust op een groot misverstand, verzuchtte een collega vorige week tegen mij.

,,Ze zeggen het echt, maar dat ze het werkelijk willen is een mythe. Echt. Ik heb wel eens van die dagen dat ik wat huilerig ben en dat wordt zelden op prijs gesteld. Het mannelijk gevoelsleven wordt dan steevast afgewezen als gezeur."

Dat is een typisch kenmerk van de metroman: hij is ontzettend met zichzelf bezig en moet dat vervolgens ook de hele wereld kenbaar maken. Hij is kortom niks anders dan een narcistische dandy. Maar zo kun je jezelf niet voorstellen en daarom is de term metroseksueel een geschenk uit de hemel.

Maar dat narcisme is nog niet eens het grootste bezwaar. Tot in de poriën gereinigd bekruipt me opeens het angstige gevoel dat wat begon als antwoord op een identiteitscrisis, deze slechts verergert. Een heteroman staat in contact met zijn vrouwelijke kant, is toch echt een man, lijkt een homo, is dat niet, maar vindt het niet erg daar voor te worden aangezien. Waar is het gechargeerde hokjesdenken gebleven, dat het leven een stuk eenvoudiger maakt?

[...]

10 JAAR METROMAN OF METROSEKSUEEL

Eigenlijk is het niet metroman, maar metroseksueel, of nog beter, op zijn Engels: metrosexual. De term begint aan zijn tiende jaar: hij werd in 1994 gemunt door de Britse journalist Mark Simpson van de krant The Independent.

Hij bedoelt er een man uit de stad mee, uit een urbane omgeving: vandaar metro - van metropolitan, grootstedelijk. En het achtervoegsel -seksueel is een speelse variant van homoseksueel, om aan te geven dat hij niet homo is, maar heteroseksueel, en toch een verhoogd gevoel voor stijl en schoonheid heeft, die met sommige types homoseksuele mannen geassocieerd wordt. Een metroseksueel is kortom een stadsman met veel gevoel voor stijl en uiterlijk, en die daaraan ook veel tijd en geld spendeert.

De term metrosexual is pas echt opgepikt toen Simpson in 2002 nog eens een stuk over het fenomeen schreef voor het webmagazine Salon.com. Hij noemde daarin de onvermijdelijke David Beckham als voorbeeld - een voetbalster die zijn nagels soms lakt en veel aandacht aan zijn haar besteedt. Ook Ruud Gullit wordt wel tot de metromannen gerekend, net als de Australische schaatser Ian Thorp. Presidentskandidaat Howard Dean noemt zichzelf een metrosexual. Simpson zelf heeft de metroman inmiddels als een nieuwe Frankenstein afgedaan.