Citaten uit

Kinderen hebben eigen rechten bij pardonregeling

Carla van Os, Defence for Children International

Trouw, Podium, 14 mei 2007

Gedrag van ’foute ouders’ mag kinderen niet worden nagedragen. Als een kind voor pardon in aanmerking komt, mogen ook de ouders blijven.

Duizenden kinderen in Nederland kunnen na jarenlange tergende onzekerheid opgelucht ademhalen. Eindelijk kan het ’overleven’ ingewisseld worden voor ’ontwikkeling’, dé uitdaging voor elk kind. Het gaat om de kinderen die onder het generaal pardon vallen, of de ’regeling nalatenschap oude vreemdelingenwet’ zoals het moet heten.

Gerechtigheid. Al is het jammer dat het pardon voor een politiek gebaar van goede wil doorgaat in plaats van voor een erkenning van rechten van kinderen.

Het baart zorgen dat kinderen nauwelijks voorkomen in de summiere aankondigen van staatssecretaris Albayrak over de uitwerking van het pardon. Realiseren de pardonuitvoerders zich dat de kinderen van uitgesloten ouders inmiddels hun eigen rechten in Nederland hebben opgebouwd? Het voorkomen van het scheiden van gezinnen is zo’n heikel punt.

[...]

[.. B]ij gezinnen die deels voor en deels na de cruciale datum van 1 april 2001 zijn gekomen, moet het hele gezin kunnen blijven. Dat doet ook recht aan de verplichtingen die voortvloeien uit het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Daarin staat dat kinderen bij hun ouders horen te blijven zolang dat in het belang van de kinderen is.

Een andere bron van zorg vormen de kinderen van ouders die meer dan een maand onvoorwaardelijke gevangenisstraf hebben gekregen [...].

Ook ouders die ervan worden verdacht in het land van herkomst vuile handen te hebben gemaakt, komen niet in aanmerking voor het pardon.

[...]

Het Kinderrechtenverdrag verplicht om belangen van de kinderen van deze ouders individueel te betrekken bij de beslissing een gezin al dan niet uit te sluiten van een pardon.
[...]
Als de kinderen voor een pardon in aanmerking komen dan kan de ouder verblijf bij kind aanvragen. Het kind heeft namelijk behalve recht op een continue ontwikkeling, óók recht op gezinsleven.

Bij de kinderen van ouders die meer dan een maand onvoorwaardelijke straf hebben, kan aansluiting gezocht worden bij de criteria die het Europees Hof voor de Rechten van de Mens hanteert.

[...]

Uit oogpunt van mensenrechten is het overigens merkwaardig dat mensen na het uitzitten van hun straf opnieuw gestraft worden voor dezelfde misdaad, in feite een schending van het ’ne bis in idem’ beginsel, (artikel 68 van de Nederlandse Strafwet). Volstrekt onaanvaardbaar is het als de kinderen van deze mensen hiermee geconfronteerd worden.

Internationale regels vragen om erkenning van het feit dat kinderen geworteld kunnen raken in de Nederlandse samenleving, en op grond daarvan ook zelfstandig verblijfsrechten kunnen opbouwen.