Citaten uit

Nederland kan vredesplan Arabische Liga steunen

Hoog tijd om het Midden-Oostenbeleid te herzien. Er zijn kansen op vrede tussen Israël en de Palestijnen

D.A.V.E. Ader [*], Trouw 2 april 2007
* was tot voor kort Nederlands ambassadeur in Noorwegen, en eerder tijdelijk zaakgelastigde in Beiroet.

Geen beter moment om het Nederlandse Midden-Oostenbeleid te herzien dan nu. Er is een nieuwe Palestijnse regering van nationale eenheid. Het plan van de Arabische Liga van 2002 waarbij Israël vrede en normalisatie van zijn betrekkingen met alle Arabische landen werd aangeboden in ruil voor terugtrekking uit alle bezette gebieden, de stichting van een soevereine Palestijnse staat en een rechtvaardige oplossing voor het vluchtelingenvraagstuk is opnieuw gelanceerd. In de Amerikaanse regering lijkt sprake van reflectie op het eigen Midden-Oostenbeleid. De Nederlandse regering zal, in Europees verband, zijn houding tegenover deze ontwikkelingen moeten bepalen.

Vrede is verder weg dan ooit door eenzijdige druk op de zwakste, meest benadeelde partij. Het beleid is gebaseerd op de ondeugdelijke premisse dat Palestijns terrorisme het probleem zou zijn, in plaats van agressief Israëlisch expansionisme. De expansie van de Israëlische nederzettingen en de voortdurende bezetting zijn de kern van het probleem.

De Israëlische regering heeft na 9/11, onder verwijzing naar Palestijns geweld, de ’ Road Map’ van januari 2003 gesaboteerd en gematigde Palestijnse leiders ondermijnd met het oogmerk door te kunnen gaan met annexatie van Palestijns land. Het ontkent daarmee het recht van de Palestijnen op een eigen levensvatbare, soevereine staat.

Het voorspelbare effect van deze voor de Palestijnen uitzichtloze situatie was radicalisering. In democratische verkiezingen koos de Palestijnse bevolking voor het enig overgebleven alternatief: Hamas (waarbij aangetekend zij dat Hamas meer is dan een terroristische organisatie). De boycot door de internationale gemeenschap heeft gezorgd voor verdere Verelendung van de Palestijnen, de ideale voedingsbodem voor radicalisering van niet alleen de Palestijnen maar de hele Arabische en islamitische wereld.

[... ...]

Wat te doen?

[...]

Israël negeert al zo’n 60 jaar VN-resolutie 194 over de terugkeer van vluchtelingen en bijna 40 jaar resolutie 242 over de teruggave van bezette gebieden benevens een handvol andere VN-resoluties, zonder gevolgen. Er zal echter geen duurzame vrede, gebaseerd op gerechtigheid, in het hele gebied tot stand komen zonder druk op beide partijen zich te onderwerpen aan internationaal recht. Het is de hoogste tijd daarmee te beginnen.

Het alternatief is verdere escalatie van het conflict, wat uiteindelijk tot een existentiële bedreiging van Israël zal leiden en tot een beschadiging van onze relaties met de Arabische en islamitische wereld. De basis van zo’n oplossing biedt het in het verleden ten onrechte genegeerde vredesplan van de Arabische Liga. Wij doen er verstandig aan ons een nieuwe kans niet te laten ontglippen.