'Mischa's koorts' van Apeldoornse schrijver Gerard van Emmerik:

Een zuivere liefde tussen jongen en man

Deventer Dagblad 16 januari 1998

Door HANS WARREN

De laatsten voor wie een jongere het innerlijk bloot zal leggen, zijn haar of zijn ouders. Je vader of je moeder wijd je liever niet in je hartsgeheimen in. En je moet heel wat overwinnen eer je je eerste vriendje of vriendinnetje aan hen voorstelt. Menige verliefdheid heeft die kennismaking zelfs niet overleefd. Ook de liefde tussen de veertienjarige Mischa en de tweeënvijftigjarige Bruno uit Gerard van Emmeriks roman 'Mischa's koorts' blijkt niet bestand tegen de toch zo tolerante bemoeienis van de moeder van de jongen.

Van Emmerik (43) debuteerde vijf jaar geleden met 'Iets scherps, een priem', terwijl in 1996 'De stem van de meester' verscheen. Maar zijn nieuwe boek is ongetwijfeld het beste werk dat hij tot nu toe maakte. De liefde waarover hij in deze roman schrijft, roept zelfs in de meest onschuldige vormen tegenwoordig nogal eens overspannen reacties op. Des te bewonderenswaardiger is het dat Van Emmerik er zo'n ingetogen en subtiel boek aan gewijd heeft. Hij liet zich niet in de verdediging drukken, alles is juist natuurlijk en vanzelfsprekend in zijn verhaal.

De jongen en de man leren elkaar kennen in het zwembad. Een zomer lang houdt hun relatie stand. En verrassend genoeg gaat het initiatief vooral van de volstrekt onervaren Mischa uit: 'Bruno gaf betekenis aan elk banaal liedje op Hilversum 3, ieder zwijmelig 'You are everything, and everything is you', ging over Bruno, over hen, een jongen die snel ouder zou worden en een man die zo'n beetje zou blijven steken bij vijftig.'

Bruno is een gescheiden man, die z'n brood verdient als vertaler. Het verbaasde hem dat de jongen een snel dier werd, 'een wild dier dat aan hem snuffelde, en toen zonder schroom zijn shirt en broek openknoopte'. Een al te aantrekkelijke man is Bruno blijkbaar niet. Mischa wordt evenmin als een schoonheid afgeschilderd. Maar de liefde maakt hen beiden mooi.

Verdraagzaam

De jongen is samen met zijn pas gescheiden moeder van de stad naar het platteland verhuisd. Die moeder krijgt van een schoolkameraad van Mischa meteen te horen wat er aan de hand is.

De politie wordt erbij gehaald, de jongen wordt naar de dokter gestuurd, maar hij geeft geen krimp. Z'n moeder - ernstig in de war na de echtscheiding - verandert al snel van mening. Ze keurt de verhouding goed en laat dat in een interview in Sekstant luid en duidelijk weten. Onvermijdelijk nadert de dag dat de moeder en Bruno elkaar zullen ontmoeten. Zij doet dan heel aardig tegen hem, om de simpele reden: 'Een moeder wil haar kind gelukkig zien, nietwaar?' Ze laat haar zoon en de aanbidder zelfs met een gerust hart achter op Mischa's jongenskamer. Juist die verdraagzaamheid maakt hun gevoelens stuk. De mooie droom is voorbij. 'Alles verpest, alles', fluistert Mischa. Ook voor Bruno is de liefde ineens over.

Na 22 Jaar zien ze elkaar bij de kassa van de supermarkt. 'Maar het had ook van ons moeten blijven', beweert Mischa. 'Ja (...) ons geheim', reageert Bruno. Van Emmerik schreef een knappe roman over de zuivere liefde tussen een jongen en een man, over een verhouding die zo bijzonder is dat die geen banale aandacht verdraagt, over de onoverbrugbare kloof tussen ouders die willen beschermen en kinderen die willen ontdekken.

Gerard van Emmerik: 'Mischa's koorts'. 160 pag., ƒ 29,90, Uitgeverij Veen, Amsterdam/Antwerpen.