Citaten uit

Vader zegt dat het goed komt

Klaas Deknatel, HP/De Tijd 8 juni 2001

Te weinig aandacht, dat is het probleem van de Marokkaanse jongeren die zich agressief en crimineel gedragen. En daar kunnen de ouders ook iets aan doen. Op stap met de Marokkaanse buurtvaders in Amsterdam-West.

[...] Er gaat geen dag voorbij of de media berichten over crimineel gedrag van jongeren. Vooral de Marokkaanse jeugd doet van zich spreken. Dan weer jatten ze portefeuilles op de Schiphollijn, dan weer vallen ze meisjes lastig in Zandvoort of zwaaien ze met messen in de bioscoop.

"Het gaat vaak mis als Marokkaanse jongeren in een grote groep op stap gaan," zegt Ali Malouk. "Zijn ze met een of twee, dan is er weinig aan de hand. Maar in grote groepen willen ze zich al gauw bewijzen tegenover de anderen."

"Het is ook een roep om aandacht," zegt Abderrahim Arrihani. "Marokkaanse jongeren voelen zich gemarginaliseerd en genegeerd. De tegenwerking die zij overal ondervinden, frustreert hen."

Malouk en Arrihani zijn twee van de 26 Marokkaanse buurtvaders die 's avonds in de wijk Overtoomse Veld op straat een oogje in het zeil houden en jongeren, waar mogelijk, op hun gedrag aanspreken. [...] Sindsdien is de wijk veel veiliger. [...] 

Het buurtvaderproject was een antwoord op de aanhoudende beschuldigingen aan het adres van Marokkaanse ouders dat :zij hun kinderen niet in toom konden houden. Inmiddels sleepte het project twee prijzen in de wacht en zijn ook in Rotterdam en Utrecht buurtvaders actief.

[...] Arrihani wil van geen 'specifiek Marokkaans' probleem weten. 

"Ten eerste doen de meeste Marokkaanse jongeren het gewoon goed," zegt hij terecht. "Ten tweede zijn onze jongens in Nederland geboren en getogen. Het gaat hier dus om algemene jongerenproblematiek."

Volgens Arrihani hebben Marokkaanse jongeren veellast van hun slechte imago.

"Men ziet ze als lastpakken en associeert ze direct met criminaliteit. Hoe goed jongeren het ook bedoelen, het lukt ze niet van dat etiket af te komen. Er zijn te veel factoren die dat tegenhouden.

"De nieuwe generatie die hier is geboren, geeft duidelijk aan dat ze niet tussen maar in én met twee culturen wil leven. Maar dat blijkt niet zo eenvoudig. Ze stuiten op veelonbegrip, bijvoorbeeld bij hun ouders. Daarbij worden ze noch als volwaardige Nederlanders noch als volwaardige Marokkanen beschouwd."

Dat laatste bleek ook tijdens een werkbezoek van twintig probleemjongeren uit de wijk aan Marokko. Arrihani:

"Ineens werden ze daar als vreemdelingen gezien en bleek het thuisland 'slechts' een vakantieland. Maar tegelijkertijd werden ze ook geconfronteerd met de positie van hun leeftijdgenoten in Marokko. Daardoor zijn ze  demogelijkheden in Nederland weer veel meer gaan waarderen. Die jongens hebben nu allemaal een baan."

[... In Utrecht [...] 

Waar niemand zich om hen lijkt te bekommeren, schreeuwen Marokkaanse jongeren volgens Ouali om aandacht.

"Hier in Kanaleneiland hoor je ze soms midden in de nacht kabaal maken. Dat is pure aandachttrekkerij. Het grote probleem is dat ze eigenlijk pas aandacht krijgen als ze in aanraking komen met justitie. Ineens staan ze dan in the picture. Bij de media, hun ouders, de politie, maatschappelijk werkers en ga zo maar door."

Vandaar dat Ouali ouders aanspoort om beter met hun kinderen te communiceren en ze in hun vrije tijd meer te begeleiden.

"Het komt nog geregeld voor dat ouders hun kinderen in het weekeinde naar Arabische les sturen. Dat gaat niet alleen ten koste van hun Nederlands, maar is vaak ook weer een manier om ze het huis uit te krijgen. Die ouders zouden ook iets leuks met hun kinderen kunnen doen."

Hij ziet nog een oorzaak van de problemen.

"Die kleine hokjes waarin grote Marokkaanse gezinnen wonen, helpen ook niet mee om de kinderen van de straat te houden. Ze vinden daar ook weinig rust."

Toch blijft Ouali positief over de toekomst.

"Je ziet steeds meer initiatieven vanuit de Marokkaanse gemeenschap ontstaan. Het komt vast goed."

Ook de Amsterdamse buurtvaders hechten sterk aan meer betrokkenheid van Marokkaanse ouders bij hun kinderen. Als vrijwilliger bij de voetbalclub DCG roept Ali Malouk ouders dan ook steeds op om hun kinderenniet aan hun lot over te laten. "Als kinderen tot veertien, vijftien jaar zich op straat misdragen, moet je hun ouders daarop aanspreken," zegt hij. [...]