Meten met twee maten

OPINIE, door Ali Eddaoudi, Wegener Dagbladen 17 mei 2001

"Homoseksualiteit is een verderf, een ziekte die een gevaar is voor onze samenleving en als Nederlanders van hetzelfde geslacht massaal in het huwelijksbootje zouden stappen, dan zou de Nederlander uitsterven."

Een Rotterdamse imam heeft deze nogal ondoordachte en beledigende uitspraken gedaan, zonder zich te realiseren dat hij daarmee tevens de positie van de ruim 600.000 moslims die in  ons land wonen en werken flink in diskrediet zou brengen.

Het ontbreekt hem niet alleen aan kennis van de Nederlandse cultuur, maar wat mij betreft mag hij - op kosten van minister Van Boxtel - ook een cursus emotionele intelligentie ondergaan. De imam had dit nooit zo mogen zeggen, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de grote opschudding niet begrijp.

Allereerst wil ik beginnen met een vooroordeel dat menig Nederlander heeft ten aanzien van de positie van een imam. Vaak verwart men de priester en dominee uit de jaren vijftig met iedere andere geestelijke voorganger. Er wordt te vaak uitgegaan van de christelijke traditie en van ervaringen van mensen die het niet zo op de kerk gemunt hebben. De imam is een gerespecteerd persoon, maar woont dikwijls in een achterkamertje van een moskee, heeft totaal geen rechtspositie en kan elk moment van de dag ontslagen worden. Het is echt niet zo dat wij jongeren alles klakkeloos overnemen en als een stel labiele randfiguren de hele dag naar een man zitten te luisteren die ons voorschrijft hoe wij met homo's moeten omgaan.

Nederland ziet de islam als staatsvijand nummer één, maar vrijwel niemand durft daar voor uit te komen. Deze hele discussie heeft het hele integratieproces onderuitgehaald en inderdaad ben ik bijna geneigd te zeggen dat wij aan de vooravond van een multicultureel drama leven.

Nederlanders hebben een veel te positief zelfbeeld en zijn naar eigen zeggen zelfs té tolerant. Mensen die hier al 40 jaar leven, werken en wonen zijn nog altijd 'gasten'. Jonge mensen die hier geboren en getogen zijn worden tot op de dag van vandaag Marokkaan, Turk of Antilliaan genoemd als zij een misstap maken en pas wanneer zij succesvol zijn, is men geïntegreerd en Nederlands. Waar blijft de gelijkheid als wij elkaar continu bespieden, onderuit proberen te halen en vervolgens elkaar altijd weer op nationaliteit afrekenen?

Wie is er eigenlijk ban, ;de Nederlander die door allochtone jongeren in de Randstad wordt bedreigd, of de Turkse jonge vrouw die geschoold is en vanwege haar hoofddoek niet wordt aangenomen bij een Zwolse rechtbank die voor gelijkheid staat? Bang zijn wij op zijn tijd allemaal, maar er wordt gedaan alsof intolerantie iets is dat je alleen kunt importeren. Ik walg er dan ook van als ik een mediageile homo een aanklacht tegen de imam zie indienen. Dit soort mensen lost niets op, maar zoekt juist de confrontatie. Ik ben meer voor de zienswijze van Henk Krol van de Gay Krant die het gesprek met de imams wil aangaan en juist het lef heeft om te praten over verdraagzaamheid en de seksuele geaardheid van sommige Nederlanders.

Laten wij alstublieft ophouden met elkaar te beschuldigen van allerlei misstappen en serieus praten over zaken waar we het echt over moeten hebben. Dat een imam die nauwelijks Nederlands spreekt iets doms heeft gezegd, mag nog niet betekenen dat we weer van meet af aan moeten beginnen. Dit moment mogen wij niet aangrijpen om al het ongenoegen over het asielbeleid te uiten en alle andere nevenonderwerpen uit de kast te halen om ons zo over de rug van anderen te profileren.

De islam verbiedt, net zoals de andere monotheïstische godsdiensten, elke vorm van  homoseksualiteit, maar de homofiele mens zelf is een heel ander onderwerp. Wij dienen onderscheid te maken tussen deze twee termen, die vaak ook door elkaar heen worden gebruikt.

Dat moslims nog veel problemen hebben met dit soort onderwerpen, die in huiselijke kring nooit besproken worden, is logisch en ook niet wereldvreemd. In onze samenleving is homoseksualiteit nog lang niet helemaal geaccepteerd. Het zijn ook niet alleen christenen of moslims die homoseksualiteit afkeuren. Vraag het een rabbijn of een gemiddelde atheïst en ook zij zullen er vaak niet anders over denken.

Daarbij neemt Nederland wereldwijd gezien een uitzonderlijke positie in door het toestaan van het homohuwelijk. Wij doen alsof in onze cultuur alles bespreekbaar is. Nederlanders kennen ook genoeg taboes en zijn zelf ook volop aan het worstelen met allerlei ethische dilemma's en vraagstukken.

Ik maak me zorgen om de beeldvorming ten aanzien van de islam. De islam lijkt de laatste jaren steeds vaker in opspraak te zijn. Het vaak gekleurde nieuws zorgt ervoor dat steeds meer moslimjongeren zich beledigd en aangesproken voelen. Dit werkt de integratie alleen maar tegen.

Nederland meet met twee maten. Extreem-rechts mag demonstreren en de imam mag niet vinden dat homoseksualiteit een ziekte is en een bedreiging vormt voor de samenleving. Er mogen wel anti-islamitische boeken geschreven worden, maar doe je dit met het jodendom, dan ben je een antisemiet.

Je zou bijna kunnen zeggen dat Politieke Correctheid door Nederlanders is uitgevonden. Als wij het zelf al nauwelijks kunnen bevatten, dan kunnen wij toch niet van een gemiddelde imam verwachten dat hij dit allemaal nog kan volgen.

Ali Eddaoudi is publicist, docent levensbeschouwing en geestelijk verzorger in de penitentiaire inrichting De Boschpoort In Breda.