Zet naast de computer een piano

Citaten uit

Zet naast de computer een piano

Maurits In 't Veld, NRC Handelsblad 27 oktober 2005

Kinderen kunnen achter hun pc veel plezier beleven aan multimedia, zoals msn en surfen. Maar er is zoveel meer te beleven in de echte wereld, betoogt Maurits In 't Veld.

'Slimmer door spelletjes', kopte deze krant op 25 oktober. In het desbetreffende artikel kwamen allerlei mensen aan het woord over ,,de zegeningen van multimedia'': computerspelletjes. Daar valt wel wat op af te dingen.

Voor alle duidelijkheid: ik vind dat elke schoolverlater in staat moet zijn om de computer te bedienen: Word, Excel, Powerpoint en web-programma's voor e-mail en surfen, dat moet een kind beheersen. Een normaal kind kan dit in een maand leren.

De vraag rijst dus: waarom zou je iemand van onder de 16 achter een beeldscherm laten zitten? De wedervraag: waarom eigenlijk niet? moet gaan over de vraag

	wat wij kinderen (0-16 jaar) willen leren en vooral:
	hoe zij leren en
	welke activiteiten deze kinderen welk vermogen bijbrengen.

Een kind leert denken van games (Johnson) of leert samenwerken (Copier), maar om de zaak naar een wetenschappelijk niveau te tillen, moeten de volgende vragen beantwoord worden:

Verwerft een kind deze vermogens beter, sneller of evenwichtiger met multimedia dan in de echte wereld? Die is immers oneindig complexer dan welke virtuele wereld dan ook. Ja, je leert in de echte wereld zó complex denken dat je daardoor de virtuele wereld kan bedenken. (...)

[...] Gezien de tijd die kinderen tegenwoordig achter de pc doorbrengen, mag er best wat meer wetenschappelijk onderzoek komen naar de toegevoegde waarde van multimediatijd.

Maken computerskills iemand tot de evenwichtige, volwassen mens die nodig is voor de samenleving en de arbeidsmarkt van 2020?

Jane Healy schrijft in Failure to Connect dat de tijd die achter het beeldscherm wordt doorgebracht, gezien moet worden als grotendeels verloren tijd, gezien de sensibele fase van een opgroeiend kind. Zij onderbouwt dat met een schat aan gegevens over de kinderlijke ontwikkeling, vooral van de hersenen. In je pc-tijd had je jezelf meer kunnen ontwikkelen, omdat de echte wereld je meer uitdaagt en meer biedt - het 'verloren tijdargument'.

Een beetje tijd verliezen is prima. Niets is zo ongezond en ondoenlijk als efficiënt leven. Maar houd het binnen de perken. Als je voor je kind moest kiezen tussen een week in de bergen en een week gamen over bergen, dan wist iedereen het wel - de bergen.

Volgens Rainer Patzlaff, auteur van De bevroren blik; De fysiologische werking van het beeldscherm en de ontwikkeling van het kind desensibiliseert en brutaliseert het beeldscherm. Dit merk je als je kind na een middag achter het scherm aan tafel komt.

De relativerende opmerking: ,,zo zijn pubers'' gaat niet op. Het gaat erom of we deze natuurlijke onevenwichtigheid willen versterken en vastzetten. We worden allemaal gevormd door onze daden, maar kinderen het meest. We hebben techniek om ons leven beter te maken. Het mag niet zo zijn dat door de techniek onze sociale vermogens verarmd worden.

Ook de tegenwerping ,,dat is nog niet bewezen'' gaat niet op. Gezien de toenemende sociale problematiek van zinloos geweld, obesitas en brutaliteit is meer wetenschappelijk onderzoek naar de werking van het beeldscherm op de ontwikkeling van het kind gewenst.

Veel kinderen doen positieve ervaringen op met msn en surfen. Maar opvoeders doen er fout aan te zeggen ,,dat het allemaal zo leerzaam is.'' Een evenwichtige ontwikkeling vraagt zoveel meer en er is zoveel meer om te doen.

Bijvoorbeeld musiceren op een écht instrument. Dat geeft plezier op de lange termijn en het is leerzaam: je leert omgaan met weerstanden, samenspelen, en een reeks van cognitieve, creatieve en motorische vaardigheden. Als plezierig en leerzaam 'multimedium' doorstaat het muziekinstrument de vergelijking met virtuele multimedia met glans.