Citaten uit

Bij gewelddadige tekenfilms is meekijken gewenst

Niki Korteweg, NRC Handelsblad 2 december 2006

's Morgens in alle vroegte begint het al. Tom grijpt Jerry en knijpt hem tot hij blauw ziet. [... enz ...] En dat is nog maar een onschuldig voorbeeld uit de dagelijkse stroom tekenfilmgeweld die kleuters en basisschoolkinderen zien.

Worden kinderen nu agressiever door al dat geweld in de tekenfilms die ze zien?

Daarover bestaan tegenstrijdige bevindingen. De Amerikaanse psycholoog Steven Kirsh doorploegde de bestaande publicaties vanaf de jaren 1970 tot nu, en maakte de balans op.

Zijn conclusie:

Geweld dat gebracht wordt met een komische noot hangt niet samen met agressief gedrag bij kinderen, concludeert Kirsh.

[...]

Wel vond Kirsh aanwijzingen in de bestaande onderzoeken, dat kinderen meer agressieve gedachten hadden na het bekijken van zulke tekenfilms. Of het geweld in grappige tekenfilms kinderen ook in het echte leven - dus buiten het lab - niet agressiever maakt, is nog niet duidelijk.

Geweld in niet-komische tekenfilms [...] maakt kinderen wel agressiever. Dat blijkt uit onderzoek in thuissituaties. Ze vechten meer met leeftijdsgenootjes en spelen vaker agressieve spelletjes.

Meekijken, en praten over wat er te zien is, kan de manier waarop kinderen tegen agressief gedrag aankijken, bijstellen.

Het verschilt per leeftijd wat een volwassene dan het beste kan zeggen. Een opmerking maken over het gedrag van de aanvaller heeft vooral bij jongere kinderen tot 8 jaar effect. Een ouder kan bijvoorbeeld vertellen dat het niet goed is om iemand hard op zijn hoofd te slaan.

Jonge kinderen vinden slaan, schoppen en schelden dan niet meer zo'n goede manier om problemen op te lossen.
[...]
Bij oudere kinderen kan zon bemoeienis juist een tegendraadse reactie opwekken.

De kinderen vooraf vragen stellen over hoe het slachtoffer in de tekenfilm zich zou voelen, heeft ook effect op wat oudere kinderen. Jongetjes tussen 7 en 11 jaar vonden agressief gedrag dan niet meer zo acceptabel als daarvoor. De neiging tot agressie van de meisjes veranderde niet na het zien van de tekenfilm, en ook niet door de tussenkomst van de onderzoekers.

De lol gaat er wel een beetje van af door dat praten: zowel de jongens als de meisjes vonden na de inmenging van de volwassene het geweld in de film een stuk minder grappig.