Met de hekken komt de angstVertaling van Het idee om van een school een fort te maken in het tijdperk na Dunblane geeft nu net het verkeerde signaal af over de scholen en hun plaats in de gemeenschap, aldus Stuart Waiton. Al een beetje aan de late kant, ging mijn collega linksaf om de stoplichten te ontwijken, maar hij belandde in een verkeersopstopping bij een basisschool waar ouders dubbel parkeerden om hun kinderen uit te laten stappen. "Overdreven angst!" riep hij uit en hij begon uit te wijden over de goede oude tijd dat kinderen nog te voet naar school gingen. Mijn aandacht werd echter niet zozeer getrokken door de file van auto's op de weg, als wel door de file van ouders die door het nieuwe acht voet hoge hek stond te kijken. Ik zag hoe de kinderen een rij vormden om onder de camera's door te gaan die boven de automatische deuren hingen die dicht gingen na het laatste kind. Als ouders overdreven bang zijn geworden, merkte ik op tegen mijn intussen rood aangelopen vriend, kun je het ze nauwelijks kwalijk nemen als ze dit zien als ze hun kinderen hier brengen. In gesprek met het hoofd van een basisschool in Glasgow, legde zij uit dat haar hek er twee jaar geleden was neergezet "vanwege Dunblane". Ze was niet blij met dat hek en de aanblik van haar school; ze vond het belachelijk dat de kinderen na schooltijd over het hek moesten klimmen om op het schoolplein te kunnen voetballen. Tegenwoordig staan veel zaken ter discussie in de onderwijswereld, maar jammer genoeg nu net niet de veiligheidsmaatregelen sinds Dunblane en het Cullen rapport. Een veilige school is eenvoudigweg een goede school - en verder zijn er geen vragen. Maar wat gebeurt er als je scholen in forten verandert? Scholen, vooral basisscholen, zijn vaak een centraal punt in de samenleving - voor kinderen, maar ook voor ouders en grootouders van wie velen in hun jeugd nog op dezelfde school hebben gezeten. Maar in plaats van een plek waar men welkom is om de kinderen fijn te zien spelen, geven ze nu het overduidelijke signaal af dat kinderen gevaar lopen. Niet alleen dat zij gevaar lopen, men moet ook geloven dat zij te vrezen hebben van mensen binnen hun eigen gemeenschap - van de buren, van degenen die schouder aan schouder door het schoolhek staan te kijken, of, o jee, van die twee boze mannen daar in die auto. Of klinkt hier mijn eigen overdreven angst? War zeggen deze hekken tegen onderwijzers, vooral jonge middenklasse leerkrachten die hun eerste baan hebben in de wijken van de werkende klasse? "Welkom in de gevangenis" (the Bonx)? Belangrijker nog, bij de kinderen zelf roepen deze scholen een bajes-mentaliteit op (? an Alamo mentality ?). Tijdens de viering van Glasgow als de stad van de architectuur in 1999, werd aan de leerlingen van de Saint Jude basisschool gevraagd een nieuw bouwplan te ontwerpen voor hun school in de volgende eeuw. Twee van de aanbevelingen waren
De architectuur criticus Deyan Sudjic gaf commentaar bij deze aanbevelingen. Hij legde uit dat de ouders die hij had gesproken hadden gezegd dat het naar school gaan hen overkwam als "het Fort Knox ingaan". De reactie van politici en gemeentebesturen op het drama van Dunblane is geweest dat zij er zonder meer van uit gingen dat kinderen steeds meer het gevaar lopen van geweld en misbruik. Maar er is nauwelijks bewijs dat het zo onder toezicht stellen van kinderen rechtvaardigt. In plaats van dat we ons wat veiliger voelen, is eerder wantrouwen en angst in alle lagen der bevolking het gevolg. De meeste onderwijzers die ik gesproken heb voelden zich ongemakkelijk met dit creëren van gevangeniskampen die ooit scholen werden genoemd. Er moet zeker iets gebeuren om te voorkomen dat de volgende generatie nog meer paranoïde opgroeit. Stuart Waiton is jeugdonderzoeker en schrijver van Scared of the Kids? |
