Citaten uit

Het land van de kinderhaters

Michel Zonneveld

Rubriek: De Vlucht van de Politiek, VN, 23 november 2002

[... A]fgelopen zaterdag stond er een artikel in de Volkskrant waardoor dergelijke vragen me even als irrelevant voorkomen. Het was het soort nieuws waarvan je hoopt dat het niet waar is.
Dat het een misverstand is en dat de naam 'Birma' of 'Roemenië' per ongeluk is vervangen door 'Nederland'.

Volgens het bericht zitten erin ons land 538 kinderen in jeugdgevangenissen die nooit een strafbaar feit hebben gepleegd. Dat is achtendertig procent van de totale bevolking van de inrichtingen.

Deze jongeren vallen onder hetzelfde regime als de 'echte' crimineeltjes. Ze worden maar af en toe gelucht. Een enkele keer mogen ze, onder begeleiding, over het terrein lopen. In de avonden en in een gedeelte van het weekeinde worden ze in de cel opgesloten. En als ze een driftbui krijgen (en dat zou heel terecht zijn door deze schandalige behandeling), worden ze in een isoleercel gestopt. Het jongste kind dat is opgesloten, is nog maar negen jaar. Dat lijkt vreemd: volgens de wet kan pas vanaf twaalf jaar een gevangenisstraf worden opgelegd.

De verklaring is dat deze groep nooit is veroordeeld, maar doorgestuurd door de 'jeugdhulpverlening'. Hun 'misdaad' is dat ze ADHD hebben, dat ze zich om wat voor reden dan ook (mishandeling, incest) niet meer aan een ouder kunnen hechten of dat ze lijden aan een 'oppositioneel opstandige gedragsstoornis'.

In sommige instellingen worden ze intensief behandeld, in andere nauwelijks, zo zegt een woordvoerder van justitie. Ze zouden worden opgesloten omdat ze 'elders' te vaak zouden weglopen. Dat is maar een deel van het verhaal. De kern van de zaak is dat er al jaren te weinig geld wordt uitgetrokken voor de jeugdzorg. De provincies hebben daarom om miljoenen euro's extra gevraagd om in elk geval iéts te kunnen doen.

[... M]et wat voor gezagkan de overheid over dit soort zaken spreken als onder háár verantwoordelijkheid kinderen op deze wijze verwaarloosd worden? [...] Het is bijvoorbeeld schrijnend dat de regeringspartijen deze zomer wel afspraken een half miljard euro uit te geven om een belasting van huizenbezitters af te schaffen (de ozb). Met slechts een deel van het bedrag dat nodig is om de benzineaccijnzen te verlagen, zijn alle problemen met de opvang waarschijnlijk op te lossen. [...] 

[... I]k vrees dat het er ook mee te maken heeft dat het  besef ontbreekt dat je te allen tijde op een fatsoenlijke wijze met kinderen moet omgaan.

Het bericht in de Volkskrant staat helaas niet op zichzelf.

Afgelopen dinsdag was er een actie van de Vluchtelingen Organisaties Nederland en Defence for Children tegen de manier waarop we met jonge asielzoekers omgaan. Nederland zou de internationale afspraken schenden waarin de rechten van het kind zijn vastgelegd. Kinderen van asielzoekers komen op straat te staan als hun ouders zijn uitgeprocedeerd.

Niet veel beter wordt er omgegaan met de zogeheten alleenstaande minderjarige asielzoekers (ama's.). Ze moeten, zodra ze achttien jaar zijn, terugkeren naar een land waar ze bijna niemand meer kennen. Velen van hen verkiezen een leven als illegaal.

Inmiddels is er in Vught een campus opgericht waar ama's van veertien jaarmoeten worden 'voorbereid' op hun terugkeer. Het heeft verdacht veel weg van een strafkamp, zo valt uit de berichten op te maken. Jongens en meisjes worden strikt gescheiden. Roken en drinken zijn verboden. Ze mogen het terrein alleen na toestemming verlaten. Pas na goed gedrag krijgen ze iets meer vrijheid. Uniformen waren in de oorspronkelijke plannen verplicht. De jonge ama's moeten gedurende minstens anderhalf jaar een strak programma volgen. In het begin van halfzeven 's morgens tot elf uur 's avonds (Het Parool, 9-11-2002).

De inmiddels beruchte overvallervanhet AH-filiaal kreeg een halfjaar straf opgelegd. Deze jongeren zitten enkele jaren vast omdat ze asiel aanvroegen.

Wat is er toch in vredesnaam met Nederland aan de hand?