Citaten uit

Wie volgt?

Ko Colijn, VN, 19 april 2003

Na Irak zullen de conservatieven in Amerika een ander 'kwaad' willen bestrijden. Welk? Dat hangt af van het soort conservatisme dat de overhand krijgt. 

Irak is verslagen. Sommige adviseurs van George Bush zouden het liefst morgen nog een paar andere landen willen aanpakken. Nu het ijzer heet is, moet er gesmeed worden.

[...]

Zijn de Amerikanen op hol geslagen en marcheert de vierde Infanteriedivisie - die in Irak niets te doen heeft gehad - nu maar meteen van Koeweit naar Damascus en Teheran? Zo simpel is het natuurlijk niet. Het conservatisme viert hoogtij in Washington, maar daarbinnen bestaan meningsverschillen over hoe je de vruchten van de overwinning het beste kunt oogsten. 

[1] De 'pragma-realisten' 

onder leiding van minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell vinden dat je alleen oorlog moet voeren als er vitale Amerikaanse belangen op het spel staan.

[...]

[2] De 'secu-realisten'

zoals Condoleezza Rice en Dick Cheney zijn, net als de 'pragma's', van mening dat het nationale veiligheidsbelang van Amerika bepaalt of er oorlog moeten worden gevoerd of niet. Dat belang is sinds 11 september opnieuw gedefinieerd. Het wereldwijde terrorisme is de vijand van Amerika. Staten met massavernietigingswapens kunnen binnenkort in Amerika toeslaan en zijn nu al in staat om de Osama bin Ladens van antrax of dirty bombs te voorzien. Dat moet voorkomen worden, desnoods met oorlogen uit voorzorg. Ieder fatsoenlijk land heeft daar baat bij, wie niet voor ons is, is tegen ons. 

Er ligt geen idealisme aan deze opvatting ten grondslag.

[...]

Heel seculier dus.

[...]

[3] Dan zijn er ook nog de 'mora-realisten', 

een bonte groep conservatieven die verder denken dan het Amerikaanse eigenbelang alleen. Ja, uiteindelijk heeft alles daar natuurlijk mee te maken, maar het verspreiden van de democratie of het uitdragen van geloof en westerse waarden zijn zelfstandige doelstellingen.

[...]

Een supermacht moet de orde handhaven omdat de wereld anders tot chaos vervalt en dat geeft die supermacht ook het recht om de wereld naar zijn beeld te herscheppen. 

[4] De stap naar 'reli-realisme' is dan niet groot meer.

- - -

Bush' wensdroom gaat verder dan die van de pragmatische realisten.

[...]