Citaten uit

Actie tegen kinderporno is kwestie van mensenrechten

Folkert Jensma, NRC Handelsblad 25 oktober 2007

Een verbod op het bekijken van kinderporno gaat ver. Het is een inbreuk op de vrijheid van informatie. Maar het doel ervan telt zwaarder dan die vrijheid.

Deze vragen dringen zich op nu minister Hirsch Ballin (Justitie, CDA) vandaag het verdrag van de Raad van Europa ondertekende ter Bescherming van kinderen tegen seksuele exploitatie en seksueel misbruik. Het antwoord is ja, maar vooral omdat die omstandigheden zeer nauw omschreven blijken.

Volgend jaar wil Hirsch Ballin de Nederlandse wet op één lijn brengen met dit verdrag. Het gaat dan om het zich toegang verschaffen tot kinderporno via informatie- of communicatiesystemen en het bekijken van kinderporno zonder het eigenlijke bezit.

In de Europese verdragstekst staat het nog iets scherper geformuleerd. Het moet volgens artikel 20 lid 1 sub f gaan om [...] het zich bewust toegang verschaffen tot kinderporno met behulp van informatie- en communicatietechniek. Niet om een toevallige confrontatie ermee op internet, of een dwalend oog op straat of in een winkel.

[... ... ...]

Over de verwerpelijkheid van kinderporno is een brede consensus.

[...]

Volgens de Leidse hoogleraar mensenrechten Rick Lawson verplicht het mensenrechtenverdrag uit zichzelf al tot actief ingrijpen tegen kinderporno. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens leidt uit de artikelen 3 en 8 een positieve verplichting af voor overheden om kwetsbare groepen te beschermen.

Als die rechten worden bedreigd dan moeten lidstaten daar actief tegen optreden.

[... ...]

Hoe bewijs je dat iemand met weloverwogen bedoelingen naar kinderporno kijkt? Volgens advocaat Christiaan Alberdingk Thijm, gespecialiseerd in internetzaken, is dat moeilijk aan te tonen.

"Ik heb alle begrip voor de wens om kinderporno te bestrijden, maar je moet geen wetgeving introduceren die niet te handhaven valt. Bij internetproviders valt na te gaan welke websites iemand heeft bezocht, maar er zijn tal van situaties te bedenken waarbij iemand per ongeluk op een site komt. Een van de methoden om te bewijzen dat iemand moedwillig naar kinderporno kijkt, zou zijn door aan te tonen dat voor beelden is betaald met een creditcard. Waterdicht is deze manier niet. Je kan bedenken dat iemand een ander in een kwaad daglicht wil stellen door zijn creditcardgegevens te gebruiken op een kinderpornosite", zegt Alberdingk Thijm.

"De websites waar de gebruiker voor kinderporno moet betalen zijn echter het topje van de ijsberg. Het aantal gratis netwerken is veel groter. Je gooit een enorm net uit waarmee je misschien één vis uit de zee haalt. Je kunt beter de mensen aanpakken die kinderporno aanbieden. Ik vermoed dat door deze maatregel de ondergrondse gratis netwerken nog meer tot bloei komen. Daarbij heeft justitie nu te weinig expertise en technische middelen."

Meer over de Europese conventie over kinderporno via www.coe.int