De Gelderlander, 24 december 2004
De Arnhemse rechtbank heeft gisteren een zeventigjarige kunstenaar veroordeeld voor het maken en in bezit hebben van kinderporno. Hoe moeilijk de zaak ook leek, de rechters toonden geen twijfels.
Als er één delict is waarbij de definities voortdurend zijn opgerekt, dan is het wel kinderporno. Bestond er tot in de vroege jaren tachtig in Nederland nog niet eens een verbod op het in bezit hebben van kinderporno, tegenwoordig maken politie en justitie zowel op internet als daarbuiten permanent jacht op alles dat ook maar riekt naar afbeeldingen van naakte kinderen.
Over wat wel of geen kinderporno is wordt in kringen van juristen en seksuologen echter al jaren gediscussieerd. Zeggen pedofielen en hun belangenverenigingen dat kinderen van twaalf ook seks met volwassenen moeten kunnen hebben, veel juristen staan op het standpunt dat je foto's van naakte kinderen maar beter niet in je bezit kunt hebben. Helemaal moeilijk wordt het dan om, zoals in dit specifieke geval, bij de beoordeling van een kennelijk alom gerespecteerd kunstenaar die zich al decennia lang toelegt op het vervaardigen van bronzen naakte kinderen, porno en kunst uit elkaar te houden.
Uit het vonnis van de Arnhemse rechtbank in de zaak tegen de Nijmeegse beeldhouwer spreekt echter geen twijfel. De rechtbank geeft in de toelichting precies aan op welk moment een seksuele gedraging in beeld is gebracht en zegt ook te weten wanneer die bedoeld is om een seksuele prikkeling op te wekken. Ook hebben de rechters aangewezen wanneer de kinderen niet meer in hun natuurlijke omgeving zijn gefotografeerd en waar de 'kunstzinnige studie' van de beeldhouwer eindigt en de pornografie begint. En dat alles in een zaak tegen een verdachte die in elk geval niet in de weer is met de handel in verboden foto's en wiens minderjarige 'slachtoffers' zelfs nooit en ook later niet aan misbruik hebben gedacht.
Kinderporno, zegt de wet nu, is elke afbeelding van een minderjarige in een zodanige houding dat daarmee kennelijk het opwekken van een seksuele prikkeling wordt beoogd.
[Dit is beslist niet zo! De wet luidt heel anders: deze spreekt niet van "prikkeling" maar van "handeling", FG]
De kunstenaar heeft, legt de Arnhemse persrechter uit, met het maken van de foto's kennelijk een andere bedoeling gehad dan ze alleen maar voor zijn werk te bestuderen en dat kun je zien aan de manier waarop de kinderen zijn gefotografeerd: pornografisch.
Daarmee is seksuele exploitatie aannemelijk gemaakt, aldus het vonnis.
Nog geen 25 jaar geleden gold nog een ander criterium: zolang personen niet tegen hun wil met kinderporno worden geconfronteerd is het maken of in bezit hebben van foto's van naakte kinderen toegestaan.
De advocaat van de beeldhouwer weet het daarom zeker: haar cliënt is het slachtoffer geworden van de tijdgeest van Balkenende en Donner.