Frans Gieles, september 2002
Voor zover ik gezien heb heeft de Nederlandse pers nauwelijks aandacht geschonken aan het verhaal van de twee jongens, Alex & Derk King, 13 en 14, VS, die hun vader hebben vermoord. Voor zover er al een bericht stond, stond er niets in over de achtergronden. Deze zijn even triest als markant voor de oplettende lezertjes van ook de Amerikaanse pers.
De verhouding tussen vader en zonen was 'klassiek': strenge, afstandelijke vader, gescheiden man. De zonen verbleven her en der, steeds weer verhuizend tussen ouders, opvang, instituut, pleegzorg. Uiteindelijk belandden ze bij pa, maar liepen vandaar weer weg, naar...
... hun oudere vriend, een zekere Chavris, met wie in de loop der tijd een intieme en ook seksuele verhouding was gegroeid. Alex - deze is steeds de woordvoerder, Derek is kennelijk zwijgzamer - getuigt hiervan openlijk. Ook dat er sprake is van liefde en dat hij zich homo voelt en dat pa King deze voor hem belangrijke relatie in de weg stond. Naar Amerikaans recept ruimt men pa dus even uit de weg, in dit geval bij uitzondering van afwezigheid van een pistool dan maar met een honkbalknuppel. "Wihout a weapon" ("zonder wapen") oordeelt de rechtbank merkwaardigerwijs, maar daar kennelijk gewoon. Daarna staken de broertje het huis in brand om de sporen uit te wissen. De jongens vluchten weg naar...
.... naar hun vriend Chavris. Deze hoort het verhaal, baadt hen, wast hun kleren en brengt hen naar bed. De volgende ochtend brengt hij de jongens naar het politiebureau met de raad hun misdaad op te biechten. Vader King werd inmiddels dood aangetroffen. Wie is de dader?
Nu blijkt de mooi ogende Alex een harde. Gedurende de gehele rechtszaak geeft hij geen blijk van enige emotie. Amerika leert zijn zonen toch wel iets, kennelijk: hard zijn. Kijk aandachtig naar de foto's op de hierboven gegeven link - en kijk nog eens als je het hiernavolgende gelezen hebt.
Alex zegt dat Chavris de dader is.
De Officier of Onderzoeksrechter - het systeem is in de VS lastig anders dan hier - gelooft hem meteen en nader onderzoek is dus niet nodig. Dit komt de advocaat van de jongens dus wel uit. Hij verdedigt, dus heeft aan de waarheid geen boodschap. Ook de advocaten in de VS zijn anders dan de onze hier: keihard:
"It's the predator, it's the pedophile," said James Stokes, an attorney for Alex. "We know he's a liar, we know he's a thief -- he stole those boys from his father."
=
"Het is die misdadiger, het is de pedofiel, " zeiJjames Stoker, een advocaat van Alex. "We weten dat hij een leugenaar is, we weten dat hij een dief is - hij ontroofde deze jongens aan [hun] vader."(Het woord "predator" is onvertaalbaar geworden omdat wij er hier in Nederland geen woord voor hebben. Er is een hele discussie over ontstaan n.a.v. de vertaling door Chris van een stuk in Koinos in het Nederlands en Duits. Letterlijk betekent het "roofdier" ('Raubtier'), maar in praktijk staat het voor 'dader' of 'pleger', vooral gebruikt in verkrachtingszaken en - u raadt het al- dus ook vooral in p-zaken waarin gestreeld, pardon, "betast" werd....)
Alex, onze woordvoerder, bleek toch over een geweten te beschikken. Ongevraagd en niet onderdruk van harde ondervragers - de zaak was immers al duidelijk genoeg - bekende hij de waarheid van de door hem en zijn broer gepleegde moord, met bijbehorende motieven: pappa zat de voor hem belangrijke relatie met vriend Chavris in de weg, dus moest pa maar weg, zo vertelde Alex, 13 jr, zijn rechters in tweede instantie.
Nu werd de Amerikaanse pers dus even verlegen: het 'roofdier', om Chris' vertaling maar even aan te houden, bleek nu toch niet zo door en door slecht te zijn, namelijk geen moordenaar maar een goede opvang voor de jongens inclusief hun homoseksuele gevoelens, en bovendien een oppassend burger die na een vadermoord de jonge daders correct bij het politiebureau aflevert met correct advies.
Hier kon geen pers tegenop en we maken dan ook het hoogst opmerkelijke feit mee dat deze Chavris dit maal nu eens niet in de pers als het ultieme monster, 'pervert' enzo, werd afgeschilderd. De pers gaf de feiten weer en hield beleefd zijn mond. Uiteraard zit de man vast en is al veroordeeld wegens ontucht of hoe dat daar heet, maar de pers bespreekt hem naar Amerikaanse begrippen opvallend mild. Hem een held noemen kan daar natuurlijk niet - geen rechtse normen, geen pistool, geen moord, dus geen held - maar toch in elk geval geen monster. Dit kon nu even niet. Nu moest pappa als kennelijk niet vriendelijke vader worden vermeld.
Zorgen blijven om Alex, de knappe woordvoerder en de stillere Derek, slachtoffers van ... nee, niet van vriend Chavris, maar van het gehele Amerikaanse systeem van afstandelijke strenge vaders, kennelijk afwezige moeder, slechts aangewezen op hun gay friend, en nu in handen van een keihard, daar "justice" genoemd, systeem dat beide jongens reeds als volwassenen heeft behandeld - NA Alex's bekentenis dan, want voordien waren het uiteraard slechts 'slachtoffers' van Chavris, dus kinderen...
Rare jongens daar, die Amerikanen...
, maar toch wel een verhaal om even bij stil te staan. Laten we maar oppassen
dat we hier niet net zo gek worden. Tegenwicht bieden, met andere woorden.
Frans