NRC, 21 december 1998
FRITS ABRAHAMS
Wat een eigenaardige bijeenkomst, afgelopen vrijdag in de Rotterdamse Pauluskerk. Er liepen veel pedofielen rond, maar er was niemand die zich zo openlijk zo noemde. Het ging ook voort durend over pedofilie, hoewel bijna iedere spreker dat woord angstvallig vermeed. En het was vooral een grote preek voor eigen parochie --- een parochie die zich, niet zonder reden, veracht, bedreigd en achtervolgd voelt.
Dominee Hans Visser trekt zich het lot van de Nederlandse pedofielen aan. Daarom had hij de deuren van de kerk open gezet voor een conferentie, getiteld De andere kant van de medaille over seksueel misbruik van kinderen en jongeren. Dat klinkt neutraler dan het was, want er waren geen sprekers uitgenodigd die faliekant tegen iedere vorm van pedofilie waren. Daarvoor was de tijd nog niet rijp, vertelde Visser. De pedofielen waren onder alle kritiek onzeker en angstig geworden, velen durfden niet eens naar deze conferentie te komen. Visser vond ze eerst maar eens in alle rust bij elkaar moesten komen. Hij bedoelt het goed, en het is moedig dat hij in een kerk altijd voor de underdog opneemt, maar als je zijn teksten leest, rijst de vraag of hij zich niet teveel op sleeptouw laat nemen door de pedofiele lobby in Nederland. Penetratie? Nee, vind Visser, want 'het kan een kind pijn doen Wederzijdse masturbatie? Moet kunnen, hoeft althans niet 'onder alle omstandigheden ongewenst 'te zijn.
Maar wie bepaalt wie omstandigheden, en ligt het niet voor de hand dat de volwassene daarbij een grotere inbreng heeft dan het kind? Dat zijn vragen die je de pleitbezorger van de pedofilie zelden hoort stellen. Want dat kind, ach, daar moeten die burgerlijke hetero's en homo's zich niet zo bezorgd over maken, laat dat maar aan de pedo's over. Zo zei dr. Gert Hekma universitair docent homostudies: ,, We moeten erkennen dat het kind een seksueel wezen is, de zogenaamde onschuld wordt het kind opgelegd. In de plaats van onschuld moeten we de mondigheid en kennis van het kind bevorderen. " Het kind ondervindt over het algemeen niet of nauwelijks blijvende schade van pedofiele contacten. Dat was de teneur van deze dag. Twee Amerikaanse wetenschappers probeerden een en ander met een vloedgolf van onoverzichtelijke cijfers aan te tonen. Maar zelf in hun gunstigste becijferingen was er nog altijd minstens vier procent, schrijf ik. Slechts' vier procent schrijven de Amerikanen. Een wereld van meningsverschil.
FRITS ABRAHAMS