Uit: Kahn R. Hoofdstuk 12. In: Gids Pillen & Psychiatrie, Balans, 1997
Seroxat (Paroxetine) en Prozac (fluoxetine) vallen onder de zgn ‘nieuwe
antidepressiva’.
Deze nieuwe heropnameremmers blokkeren alleen de heropname van serotonine of
door die van zowel serotonine als die van noradrenaline te blokkeren. Ze
blokkeren niet langer het cholinerge systeem in hoge mate. Dit gebeurde wel
bij de oude heropnameremmers (zoals de MAO-remmers; imipramine (Tofranil),
clomipramine (Anafranil) e.a.).
Heropnameremmers oefenen hun werking uit door de heropname van verschillende
boodschappersstoffen in de zenuwuiteinden te blokkeren.
Boodschappersstoffen worden door de ene zenuw uitgescheiden om een boodschap,
een signaal, over te brengen naar een tegenoverliggende zenuw. Zenuwen worden
gescheiden door een kleine spleet, synaps genaamd. Zo’n ruimte is belangrijk
omdat wanneer alle zenuwen zomaar aan elkaar vast zouden zitten, voortduren
signalen zouden worden afgegeven zonder dat er een manier zou zijn om deze af
te remmen. Om dit te voorkomen, moet een zenuw eerst een boodschappersstof
afscheiden die dan via die synapsspleet naar de andere zenuw beweegt.Hoewel
dit snel gaat, duurt het net even langer dan wanneer het signaal ononderbroken
van zenuw naar zenuw zou gaan.
Door deze vertraging in te bouwen kan het
lichaam de signalen reguleren, besturen en in de hand houden. Bij de andere
zenuw aangekomen, hecht de boodschapperstof zich aan een ontvangstplaats, een
receptor genaamd. Hierbij is de boodschapperstof het beste als een sleutel
voor te stellen en de receptor als het slot.
Wanneer de sleutel in het slot
zit, komt het signaal tot stand. Om te voorkomen dat deze boodschapperstoffen
voortdurend aan deze receptoren blijven kleven, worden deze óf afgebroken óf
weer (uit zuinigheid) terug opgenomen in de zenuw waar ze vandaan kwamen.
(Wanneer de receptor bezet blijft, of om de vergelijking voort te zetten,
wanneer de sleutel voortdurend in het slot zou blijven steken, kan geen nieuw
signaal tot stand komen: de zenuw is als het ware geblokkeerd.)
Dit laatste proces heet heropname. De antidepressiva verhinderen de heropname van een
aantal van deze boodschapperstoffen. Het gaat hierbij wat betreft de oude
antidepressiva om voornamelijk twee stoffen: serotonine en noradrenaline.
(Serotonine heeft te maken met slapen en waken, eten en honger, stemming,
angst en alertheid; noradrenaline met aandacht, alertheid, angst en
opgewektheid.)
Door de heropname te blokkeren zorgen de antidepressiva er dus
voor dat serotonine en noradrenaline langer in de synapsspleet blijven omdat
zij niet meteen terug opgenomen worden in de zenuw. Mogelijk dat zij daardoor
ook langer een signaal afgeven.
Hoewel wij weten hoe de antidepressiva werken, is het niet duidelijk of het
blokkeren van de heropname ook daadwerkélijk leidt tot de vermindering van de
depressieve klachten. Waarschijnlijk heeft het antidepressieve effect van deze
middelen niet direct te maken met het belemmeren van de heropname van
serotonine en noradrenaline, maar met aanpassingen in de zenuwbanen. Deze
adaptaties uiten zich in verminderde gevoeligheid van sommige en toegenomen
gevoeligheid van andere zenuwbanen. Dergelijke effecten komen niet binnen een
dag tot stand maar duren waarschijnlijk 1 tot 2 weken. Vandaar dat de
vermindering van de depressieve klachten niet onmiddellijk optreedt, maar 1
tot 2 weken op zich laat wachten.
misselijkheid, | |
hoofdpijn/migraine, | |
onrust/ angst, | |
slapeloosheid, | |
slaperigheid, | |
trillen, | |
verstoppingen en | |
seksuele bijwerkingen. |
Ondanks dit rijtje wordt toch gesteld dat het veilige medicijnen zijn. Zelfs
bij hoge overdosering zijn ze niet (levens)gevaarlijk.
Geen van de nieuwe antidepressiva leidt tot suïcide. Er werd wel gesuggereerd
dat m.n Prozac suïcide in de hand zou werken, echter dat blijkt ongegrond. Ze
zijn evenmin verslavend.
met de nieuwe antidepressiva in 60 tot
70 procent van de patiënten na 6 weken tot een halvering van de ernst van de
klachten.
Prozac wordt voorgeschreven bij een depressieve stoornis, Seroxat kan ook
worden voorgeschreven bij een paniekstoornis of dwangstoornis.