Frans Gieles
De promovendus, Richard Yuill, heeft zijn eindresultaat niet zonder moeite bereikt.
Om te beginnen werd zijn mail afgetapt door de systeembeheerder van de universiteit
en doorgezonden naar Ireen. Deze kon privé berichten van hem citeren en rondsturen.
Ireen stuurde ze door in "daily faxes" naar een journalist van een bedenkelijke
zondagskrant. Deze ging publiceren.
Richard interviewde mensen over hun ervaringen, dus ook over hun seksuele ervaringen,
dus ook over wettelijk verboden ervaringen. Hij hoorde deze aan zonder aangifte ervan
te doen, wat natuurlijk erg stout was volgens de krant.
Het universiteitsbestuur van Glasgow heeft hem door dik en dun gesteund, al zei het wel:
stop nu maar met je interviews en werk die je nu hebt maar uit voor je proefschrift.
Nu zijn er geen citaten nodig om je voor te stellen wat er nu in de Engelse kranten staat.
Het verhaal lijkt op dat van Theo Sandfort. Het blijkt erg moeilijk te zijn om de waarheid
boven tafel te krijgen. Gallilei had er al problemen mee. En ver voor hem zei Pilatus al:
"Wat is waarheid?".
Hierna enkele stukken over de promotie in Glasgow.Menig krant schreef er over, maar de Times Educational Supplement geldt als een gezagsvolle krant.
De genoemde heer Marcello Mega is de journalist aan wie Ireen haar informatie, verkregen van de systeembeheerder van de universiteit, toe zond.
Je ziet in de stukken hoe moeilijk het is een genuanceerde mening over te brengen.
Niet alleen de boodschap wordt bestreden, ook de brenger ervan.