01jul04_hoe_voed_ik
< http://www.bruna.nl/ >
" Mijn naam is Kees en ik ben 18 jaar. Mijn ouders zijn prima mensen, ik mag bijna alles, stappen zolang ik wil, met vrienden met vakantie naar "enge" landen waar leeftijdgenoten niet heen mogen. Maar ding mag ik niet en dat is dat mijn vriendin niet bij ons thuis mag slapen. En ik mag wel bij haar!!!!, als mijn vader het maar niet weet. Hij wil er niet over praten. Zegt dat het niet hoort. Maar ik mag wel blowen en roken en drinken (niet teveel). Hoort dat dan wel? Gevolg is dat ik haast nooit meer thuis ben en dat vindt mijn moeder weer rot. Ik heb ook een fijne kamer met een goeie installatie en cd's die mijn vriendin allemaal niet heeft. Heb jij een oplossing?"
"Dag Kees, Gek heen vader die alles goed vindt behalve dat je vriendin bij je slaapt. Jullie mogen wel sex hebben, als het maar niet onder zijn dak is. Ik denk dat je je vader in die zin moet opvoeden. Is het onderwerp sex met hem bespreekbaar? Dan kun je zeggen dat hij het toch ook met je moeder doet en dat sex bij verliefdheid hoort. Dat hij het juist zou moeten waarderen dat jullie je bij jouw ouders zo veilig voelen dat je op jouw kamer wilt vrijen. Vraag eens naar papa' s verleden. Mocht hij misschien niet van zijn vader, zit daar de pijn?
succes met de opvoeding, Karin"
"Hoi Karin, Ik ben Monique en ik ben 20 jaar oud. 5 jaar geleden ben ik verkracht door een leraar. Ik heb op dat moment tegen niemand iets gezegd, ik heb het totaal verzwegen. Ik werd depressief en wilde niet meer naar school. Mijn ouders hebben me van school gehaald. Ik kwam in een maalstroom van psychologen, psychiaters, zelfs bijna een opname in een inrichting, maar ik bleef over de verkrachting zwijgen. Ik kreeg pillen tegen de depressiviteit. Maar niets hielp natuurlijk omdat ik over de oorzaak zweeg. Na een tijd voelde ik me zo hopeloos dat ik met pillen en messen een eind aan mijn leven wilde maken. Ik deed dat niet Want: WAT HIER IS NEEM JE OOK MEE ALS JE DOOD GAAT EN IK WOU MIJN OUDERS DIE PIJN NIET AANDOEN. Toen kwam er een maatschappelijk werker en die had me door. Ik heb haar het verhaal verteld. Toen heb ik het direct aan mijn ouders verteld. Moeder was er kapot van, maar vader zei dat hij het altijd wel aangevoeld had, dus die schoot niet echt in paniek. Met steun van mijn ouders en zus heb ik geprobeerd die man te laten boeten voor zijn daad. Ik deed aangifte bij de politie. Na maanden van gesprekken en wachten en weer praten liep dat op niets uit. Men zei dat na 5 jaar er niet veel meer aan gedaan kan worden en dat het voor mij te zwaar zou worden omdat de rechter mij wel eens hard kon aanpakken (waarom in vredesnaam?). Ik ben nu een eind verder. Heb een lieve vriend sinds twee jaar. Probleem is dat ik door die verkrachting heel moeilijk liefde kan ontvangen. Geven meer dan genoeg, maar ontvangen, ho maar! Mijn vriend steunt mij ontzettend en ik heb nu een therapeut die gespecialiseerd is in verkrachting. Nu wil ik graag iets voor anderen doen. Kan dat via deze site? Ik zou tegen scholieren willen zeggen als ze zoiets hebben meegemaakt: GA NAAR JE OUDERS, HOE MOEILIJK DAT OOK IS, STOP HET NIET WEG. Als je het direct vertelt krijg je direct de goede hulp. Door mijn gezwijg kwam ik steeds bij de verkeerde psychologen terecht. Vijf jaar verzwijgen is veel te lang. Wees slimmer dan ik en praat erover. Karin wil jij me helpen? Groetjes Monique."
"Lieve Monique, Wat een vreselijk verhaal. En wat ben jij een dappere meid. Ook hulde aan je vriend, die zoveel van je houdt dat hij rustig doorzet en geduld met je heeft. Want geduld moet je hebben met meisjes die verkracht zijn. Jij wilt nu anderen helpen via mijn website. Goed idee! Je wilt in contact komen met meisjes die hetzelfde is overkomen. Die meiden kunnen gewoon op de site schrijven (geheel anoniem) wat ze dwars zit en jij kunt ze antwoord geven. Veel beter dan ik. Dus meisjes als je dit leest en je wilt contact met Monique: Schrijf je verhaal op de site en Monique zal je antwoorden. Monique heeft hetzelfde meegemaakt dus zij kan de gevoelens met je delen."
Wat hebben deze twee problemen met elkaar te maken? Niks, op het eerste gezicht. Kees heeft een prima leventje met zijn vriendin, zijn vrienden en zijn ouders. Er is maar klein obstakel, het meisje mag niet bij hem thuis slapen. Monique heeft heel wat meer aan haar fiets hangen. Zij heeft een probleem dat haar levenslang zal achtervolgen. Verkrachting is zo ongeveer het ergste wat een meisje (en ook een jongen!, dat vergeten we wel eens) kan overkomen. De overeenkomst van de moeilijkheden van Monique en Kees is dat beiden er niet goed met hun ouders over kunnen praten. Kees moppert op zijn vader dat iets niet mag, maar hij neemt niet de tijd om zijn vader duidelijk te maken dat papa misschien een blinde vlek heeft. Want je kunt toch veel beter met je vriendin tussen de schone lakens bij je ouders thuis liggen dan ergens in een goor kamertje? Of, als het weer een beetje gunstig is in het park op het gras, maar dan wel in de hondenpoep? En Monique? Stel dat ze direct naar haar ouders was gehold na haar verkrachting. Dan had haar moeder haar opgevangen en papa was op hoge poten naar de school gestapt en had de directeur gezegd dat hij wel heel vreemde leraren in dienst had. Monique was meteen geholpen door een gespecialiseerde psycholoog. Door snelle en goede hulp was ze natuurlijk nooit zo afgezakt in een poel van ellende als nu gebeurd is. De wijze les? Stap op je ouders af met alle problemen. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat blijkt wel uit jullie ervaringen.
Maarten was 20 jaar oud en bij mij in therapie, omdat hij vreselijke ruzie had met zijn ouders over zijn vriendin. Niets deugde aan haar. Ze was 4 jaar ouder dan Maarten, had geen enkele opleiding afgemaakt en werkte als cassi bij een supermarkt. Tot overmaat van ramp had ze een kind, een lief zoontje van een jaar. Aarzelend vroeg ik aan Maarten: "Heb je wel eens van Freud gehoord?" "Jazeker, toen ik op de MAVO zat moest ik een scriptie maken over Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse. Hij beweerde dat alle problemen in je leven terug te leiden zijn tot problemen op seksueel gebied. Hij is ook de man die het Oedipuscomplex benoemde." Juist ja. Daar zat ik. Afgestudeerd psycholoog, die voor de zoveelste keer ontdekte dat je op de MAVO toch waarachtig een hoop leert! Over dat Oedipuscomplex wilde ik het uitgerekend met Maarten hebben. Ieder baby jongetje dat wordt geboren krijgt een sterke binding met zijn moeder. Groeit het jochie op dan hoort het verlangen naar zijn mammie tot zijn diepste emoties. Hij wil mama bezitten, ze moet helemaal van hem zijn. Maar helaas is daar ook de vader, die moeders claimt. En daar heb je de poppen aan het dansen, er ontstaat een vijandige rivaliteit tussen vader en zoon, die zijn hoogtepunt bereikt in het verlangen van de zoon de vader te doden. Als paps er niet meer is heeft de zoon immers zijn moeder helemaal voor zich alleen? Nu doden niet alle zoons hun vader, anders zouden de kranten daar wel vol over staan. Maar die rivaliteit, dat stille strijden om de gunsten van mama, dat is van alle tijden. En daarom is het zo'n kletskoek als mensen beweren dat "tegenwoordig" jongeren toch heel makkelijk met hun ouders over sex en relaties kunnen praten. Hoezo "tegenwoordig", roep ik dan. Jonge mannen hebben sinds mensenheugenis met het Oedipuscomplex te maken. Het helpt heus niet als je gezellig Annie en Tom tegen je ouders zegt, het gaat om de gevoelens die daar diep vanbinnen bij jou zitten. O.K., dat zei ik tegen Maarten en hij begreep me duvels goed. En hoe zit dat dan bij jonge vrouwen? Een pienter pookje begrijpt allang dat een dochter haar vader om de vinger wil winden en dat mams lekker wordt weggeduwd. Moordzuchtig zijn dochters meestal niet. Weet je waarom? Het is niet nodig. Een knappe jonge meid wint het altijd van een "oude afgesloofde moeder". Althans dat denken dochters vaak. En tja.het lukt ze ook dikwijls. En zo wordt het duidelijk dat opgroeiende kinderen voortdurend overhoop liggen met vaders en moeders over hun liefdes en verliefdheden.
"Dag Karin, Ik ben 12 jaar. Ik heb een vraag over sex. De jongens in mijn groep praten veel over hoe ze zich aftrekken. Ze doen heel stoer. Ik heb dat nog nooit gedaan. Thuis durf ik er niet over te praten. Zeker niet met mijn moeder. Mijn vader heb ik gevraagd hoe dat in zijn werk gaat. Maar hij dook in de krant en mompelde zoiets als: "dat gaat straks vanzelf." Hoe kan dat nou, hoe kan dat vanzelf gaan? Op school lach ik maar wat mee, maar het voelt of ik er niet meer bij hoor. Rob"
"Hoi Rob, Praten over aftrekken als je twaalf bent is heel normaal. Maar praten en doen is iets anders. Je vader heeft eigenlijk wel een beetje gelijk, want het gaat "vanzelf". Als jij toe bent aan het experiment dan lukt het ook zeker. Maak je niet druk over al die stoere praatjes van je vrienden. Waarschijnlijk weten ze zelf ook niet precies hoe ze zichzelf kunnen bevredigen. Jij vindt het kennelijk moeilijk met je ouders over sex te praten. Schaam je je een beetje om het er met je moeder over te hebben? Je moeder is ook twaalf geweest. O.K., zij was een meisje, maar meisjes gaan ook op ontdekkingsreis over hun lichaam en doen ook aan zelfbevrediging. Ik denk dat je moeder het fijn zal vinden als je haar in vertrouwen neemt. De meeste moeders vinden het leuk om over vrijen en verliefdheid en het krijgen van kinderen te praten. Overwin je verlegenheid en stap gewoon op haar af. Als dat een goed gesprek wordt kun je je vader gaan opvoeden. Dat wegduiken achter de krant betekent immers dat hij op zijn beurt het doodeng vindt met jou over sex te praten! Houd hem de spiegel voor door te zeggen: "Pap, hoe ging dat nou bij jou toen je 12 was, praatten jullie ook met vrienden over aftrekken enzo?" Wedden dat hij het geinig vindt in die herinneringen te duiken, veel leuker dan in de krant! Succes, Karin"
Seksualiteit begint bij jezelf. Het is handig dat weer eens even te beseffen als je dit leest en je bent 10 of 20 jaar ouder dan Rob. Ieder kind rond de twaalf jaar gaat zijn lichaam ontdekken en je merkt tot je schrik de veranderingen. Help, ik krijg pukkels! Ik krijg haargroei op plekken waar eerst niets zat! Mijn borsten gaan groeien en dat doet niet alleen pijn, de ene groeit veel sneller dan de ander, het is geen gezicht! Ik word ongesteld! Ik krijg ineens een zaadlozing! Mijn piemel is idioot klein! Help, help, help! Herinner je het je nog? Je schaamt je een ongeluk, je bent hartstikke onzeker en je benen en armen groeien zo snel dat je ook nog eens raar gaat lopen en over van alles en nog wat struikelt. In die tijd ben je zo druk bezig met jezelf dat je nog even geen tijd hebt voor het andere geslacht. Tussen je twaalfde en je veertiende heb je vaak enorme behoefte met je ouders te praten over al die griezelige veranderingen in je lichaam, maar ook in je geest. Hoe moeilijk dat soms is zie je aan het voorbeeld van Rob. Denk nog even terug aan het Oedipuscomplex. Rob wil diep vanbinnen zijn moeder helemaal voor zichzelf alleen hebben. Dan wil hij ook een goede indruk op haar maken en niet over gekke zaken als aftrekken en zaadlozingen zeuren. Hij weet helaas nog niet dat dit helemaal geen "gekke zaken" zijn. Het zijn bewijzen dat Rob een man aan het worden is en dat vindt zijn moeder juist geweldig. Als hij dapper is en er met haar over gaat praten zal hij zien dat mams hem niet "gek" vindt, maar dat ze juist trots op hem is dat hij volwassen wordt.
Rond je vijftiende is het fantaseren over vrijen en sex voorbij, dan ben je toe aan het echte werk. Je wordt verliefd en je krijgt zin in sex met je geliefde. Maar moet je het dan ook maar direct doen?
"Hij wilde een keer met me vrijen, eigenlijk neuken, maar ik was bang dat ik zwanger zou worden. Ik vond het ook eng. Hij deed het toch en ik was bang hem te verliezen. Ik had het nooit moeten doen, hij deed me ook pijn. Ik voelde me gepakt. Gelukkig werd ik niet zwanger. Toen ik ongesteld werd heb ik het uitgemaakt. Ik had spijt, ik was er nog niet aan toe."
Corinne koos door meteen maar te doen wat haar vriend wilde voor de eerste weg. Als ik een jongere in therapie heb die zonder na te denken steeds overal op ingaat leg ik altijd mijn theorie uit van de eerste, tweede en derde weg. De eerste weg bewandel je als je heel impulsief bent. Je denkt bijvoorbeeld: ik wil ski Dus je koopt ski's, gaat naar de sneeuw en stort je zonder les of wat dan ook van de piste. Dat vraagt om ongelukken. Eerste "weggers" zijn dan ook echte brokkenpiloten. Kijk maar naar Corinne, ze was doodsbang om zwanger te worden, het is echt geen lolletje om op je zestiende moeder te worden. Corinne ontsprong de dans, maar veel "eerste weggers" komen in grote moeilijkheden. De tweede weg is die van de neurotici- en daar hebben we er veel van in onze westerse maatschappij. Die willen wel ski maar zien meteen allemaal problemen. Het is te gevaarlijk, ze denken het nooit te leren, het is te duur. Gevolg is dat er niet wordt geskied. Het goede idee is weggestopt, verdrongen. Als je dat met al je plannen en leuke invallen doet word je depressief.
De derde weg is dat je je bewust bent van je verlangens. Je weet wat je wilt en je gaat daarover dagdromen en fantaseren. Wat zou nou de beste manier zijn om mijn verlangen te realiseren? Vervolgens ga je je plannen uitvoeren en omdat je er goed over nagedacht hebt, heb je een grote kans van slagen.
Seks hebben, met iemand naar bed gaan via de derde weg betekent dat je hebt uitgedroomd en uitgefantaseerd of je er wel aan toe bent. Het betekent ook dat je aan de praktische dingen denkt. Geschikte voorbehoedmiddelen bijvoorbeeld. Ook moet je erop kunnen vertouwen dat je geen seksueel overdraagbare ziekte zoals aids kunt oplopen.
"Met vriendinnen praat ik nooit over voorbehoedmiddelen. Gek eigenlijk, want het is een belangrijk onderwerp. Ik slik de pil als anticonceptiemiddel. Voor ik aan de pil ging heb ik met mijn vriend (20) en de dokter gepraat. Mijn ouders weten wel dat ik de pil gebruik, maar ze denken dat het tegen menstruatiepijn is. Ze zijn erg ouderwets en willen niets weten van seks vhet huwelijk. Ik vind dat stiekeme gedoe niet leuk, maar hoe moet ik mijn ouders zo opvoeden dat ze het met me eens zijn?"
Zo opvoeden dat ze het met je eens zijn" is een beetje veel gevraagd. Je ouders hebben hun eigen opvattingen en jij en je vriend die van jullie. Je kunt wel proberen begrip te vinden bij je ouders. Het mooiste is als je vriend daar bij wil zijn. Dan kan hij ook uitleggen dat jullie een seksuele relatie hebben omdat hij en jij echt van elkaar houden en elkaar respecteren. Ouders zijn vaak bang dat hun kind het bed inhopt om op te scheppen over wilde nachten en veroveringen en dat er van liefde geen sprake is. Het opvoeden van je ouders betekent in jullie geval dat je ze duidelijk maakt dat jullie heel zeker zijn van elkaars gevoelens en dat jullie daarom seks willen. En dan moet iedere ouder begrijpen dat je het beste zoveel mogelijk voorzorgen kunt nemen.
En omdat ik zoveel verhalen heb gehoord van jongeren die ondanks beloftes van de partner dat hij of zij nooit vreemd was gegaan toch een geslachtsziekte (soa) of aids kregen zegt deze eigenwijze psychologe: gebruik voor SAFE SEX de pil condoom."
Ken je die mop van die flikker? Het licht viel uit in de bioscoopzaal en toen was het hardstikke donker en roept er iemand: "ik zie geen flikker", en toen roept een stem achterin: "Joehoe, hi!" Hij werd me verteld door Eric, een homoseksuele man van 25. "Net als Belgen en Joden kun je als homo het beste moppen over jezelf vertellen. De mensen weten soms niet waar ze kijken moeten. Je hebt meteen door of iemand ruimdenkend, progressief en modern of zich alleen maar zo voordoet." Oef, dat was wel even een uitspraak.
Eric vertelde me ook dat het met de tolerantie en het begrip voor homo's best wel tegen valt. "En weet je wat het lastigste duo is?", vroeg hij: