Door: Marthijn Uittenbogaard
In OK # 91, April 2005
Je kunt je afvragen wat men zo erg vindt aan seksuele contacten tussen minder- en meerderjarigen. Wanneer uit wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat er altijd zeer ernstige schade zou zijn bij de minderjarige is het te begrijpen dat men pedoseksuele contacten altijd wil tegengaan. Onderzoek heeft echter nooit aangetoond dat vrijwillige pedoseksuele contacten op zich schadelijk zijn.
Onderzoek naar zulke contacten mag vandaag de dag niet eens uitgevoerd worden. Niemand, in welk Westers land dan ook, stelt hiervoor geld beschikbaar, terwijl het relatief goedkope onderzoeken betreft. Men is bang omdat men weet, uit bijvoorbeeld Sandfort's studie en uit die van Bauserman en co, dat men het niet bij het juiste eind heeft.
De waarheid wil de samenleving niet weten, terwijl je altijd de juiste gegevens nodig hebt om problemen op te kunnen lossen. Ook moet men natuurlijk goede argumenten hebben om iets te verbieden. Toch wordt alles genegeerd wat niet past in het beeld van schadelijkheid voor de minderjarige.
Waarschijnlijk zit er een andere reden achter de
pedofielenhetze. Ik denk dat de echte reden een optelsom is van diverse
factoren. Hieronder staan vele (primaire en secondaire) redenen opgesomd in
willekeurige volgorde waarvan ik vermoed dat ze van invloed zijn op de huidige
pedofielenhetze.
We zijn op een punt aanbeland in de maatschappij waar men steeds meer rekening houdt met de wensen van kinderen. Tot niet zo lang geleden moesten kinderen maar gehoorzamen aan hun ouders en aan andere volwassenen. Nu hebben zij steeds meer inspraak bij allerlei zaken zoals bijvoorbeeld het kiezen van een vakantiebestemming. Wanneer zij ook over seksuele contacten met anderen mogen gaan beslissen verliezen ouders hun macht en hun toezicht te veel. Dit vindt men eng (wat kan er allemaal niet mis gaan) en men vindt het naar (ze worden te snel groot). De reactie op personen die kinderen meer rechten willen geven is daarom ook zeer fel. De samenleving voert een achterhoedegevecht.
Omdat verkrachting en vrijwillige erotische en seksuele contacten totaal verschillend zijn is het vreemd dat ze op één hoop worden gegooid. Men heeft echter geen goede argumenten om pedoseksuele contacten zonder dwang niet toe te staan. Door de boel hysterisch te benaderen heb je geen argumenten meer nodig. Bijna niemand durft nog het onderwerp aan te roeren op basis van argumenten.
Het feminisme op zich is toe te juichen. Vrouwen hebben nu ook meer vrijheden om eigen keuzes te maken. Echter werden vrouwen tot voor kort (seksueel) onderdrukt. De man was de baas, ook op seksueel terrein. In zo'n situatie kun je veel moeilijker je eigen seksualiteit ontwikkelen. Tegenwoordig kunnen vrouwen veel makkelijker een partner kiezen die ze zelf behagen. Ook worden ze steeds vrijer wat seksuele fantasieën betreft. De eerste grote groep "vrijgevochten" vrouwen was echter nog te conservatief waardoor het feminisme zich erg tegen seksueel genot keerde. Seks uit liefde is okay, maar seks voor de lust was vaak nog te beangstigend. Denk ook bijvoorbeeld aan volwassen pornografie.
Wanneer je de pedohysterie iets tracht te nuanceren word je al gauw voor een pedofiel uitgemaakt. Omdat veel mensen seksuele gevoelens voor minderjarigen hebben staan ze erg zwak om dit krachtig en overtuigend te weerspreken. Men kiest er dan maar voor om te zwijgen over dit onderwerp.
Veel mensen hebben verkrachtingsfantasieën (met jezelf als dader of als slachtoffer), terwijl bijna niemand dit wil toegeven. Net zoals veel mensen het geil vinden wanneer ze een harem zouden hebben. Seksslaven die op commando beschikbaar zijn en doen wat je maar wilt. Fantasie en werkelijkheid zijn echter totaal verschillend. Maar dat moet je dan wel bekennen tegenover jezelf in plaats van alles maar weg te drukken en je agressie te projecteren op anderen.
De seksuele revolutie van eind jaren zestig / begin jaren zeventig was zo ingrijpend dat er bijna vanzelfsprekend een tegenreactie op volgde. Mensen die niet goed overweg konden met homoseksualiteit, erotische reclames en noem maar op organiseerden zich meer en meer, terwijl de vrijheidsstrijders op hun lauweren gingen rusten of gingen genieten van wat nu zoal kon op seksueel gebied. De strijd was gewonnen. Een golfbeweging in de samenleving is op vele terreinen zo te verklaren.
Bijna iedereen vindt het fijn wanneer zijn of haar kind een relatie krijgt met een aardig maar ook met een knap iemand. Zolang je een relatie van je kind met een "lelijke" oude man of vrouw kan verbieden zullen de meeste ouders dit niet nalaten. Bij een relatie van zoon- of dochterlief met een leeftijdsgenoot zie je dit gedrag ook vaak, alleen kan men dan minder uitrichten omdat men wettelijk steeds minder kan naarmate het kind ouder is. Toch verbieden veel ouders nog relaties. Bijvoorbeeld wanneer een christelijk meisje het aanlegt met een punker.
Dit zijn twee dingen ineen. Seks is vaak nog iets wat als een soort zonde te boek staat waardoor je schuldig bent wanneer je er (al) aan doet. En men wil kinderen zo lang mogelijk in een paradijs op aarde laten leven, wat op zich een goed streven is. Dat kleuters en zelfs peuters al een orgasme kunnen krijgen wil men liever niet weten. Alle informatie die duidt op een seksualiteit van (jonge) kinderen wordt zo veel mogelijk verzwegen of ontkend.
De sociale samenhang van de maatschappij lijkt met de dag minder te worden. Een gezonde leefgemeenschap heeft een bepaalde mate van "sociale controle" nodig. Wanneer niemand meer zijn of haar buren kent, groeit angst uit tot enorme proporties. Elk persoon in je naaste omgeving zou wel eens een moordenaar of verkrachter kunnen zijn. Het is geruststellend wanneer je weet dat er veel mensen in je omgeving rondlopen die een oogje in het zeil kunnen houden wanneer kinderen buiten spelen in plaats dat je ze moet wantrouwen. Deze angst richt zich ergens op. Een zondebok is (voor de zoveelste keer) geboren. Met een gezamenlijke vijand leeft de volksverbondenheid tevens weer op. De steeds groter wordende voetbalgekte en de stille tochten zijn ook signalen dat de samenleving snakt naar cohesie en het samen zijn. De oplossing hiervoor is juist voor een groot deel te vinden in de acceptatie van pedofilie.
Dit valt niet te ontkennen. Behalve verkrachtingen en andere vormen van afgedwongen seks bestaan er ook nog soa's waaronder het gevaarlijke hiv. Verder heb je ook nog enge vormen van seks zoals seks met dieren, plas- en poepseks en sadomasochistische seks. Hier valt wel op af te dingen. Namelijk, je kan ook alleen gevaarlijke en afgedwongen seks verbieden. Afgedwongen seks blijft altijd strafbaar en gevaarlijke seks mag alleen met volwassen personen die daar bewust voor kiezen.
Vroeger kreeg men soms wel meer dan tien kinderen. Lang niet allemaal bereikten ze de volwassen leeftijd. Tegenwoordig moet men het vaak doen met "maar" één of twee kinderen. Men wil dan wel zien dat het kind het schopt tot professor, profvoetballer en dergelijke. Er komt te veel druk op een kind te liggen. Seksualiteit en relaties leiden sowieso af van een hoog gegrepen einddoel. Ondanks dat kinderen steeds meer rechten dreigen te krijgen, worden ze steeds meer geleefd, en wel vanaf een steeds jongere leeftijd.
Mensen hebben vermaak nodig. Vaak is dit leedvermaak. Een oorlog in Irak vanuit je luie stoel volgen heeft iets wrangs. Het kan opwindend zijn, terwijl je tevens beseft dat het heel erg is voor de betrokkenen. Dit gaat ook wel op voor verkrachtingszaken. Denk aan programma's zoals Vermist en Opsporing Verzocht. Lekker mee gruwelen met een verkrachtingszaak van een wel heel jong meisje. Vooral kijken, want zelf ben je dan goed. En de vrijkomende sensationele en woedegevoelens reageer je wel collectief af op "de pedofiel". Omdat pedoseksualiteit velen opwindt, ook seksueel, wordt deze vrijkomende energie omgezet in woede omdat men zichzelf zo wijsmaakt deze gevoelens totaal niet te bezitten. Potenrammers waren dikwijls zelf sterk homoseksueel. Persoonlijk kan ik nooit goed tegen zulke programma's. Ik kijk er dan ook nooit naar, tenzij ik een keer toevallig bij iemand ben die het heeft aanstaan. Ik heb er "mixed feelings" bij.
Omdat door commercie de kijk- en verkoopcijfers steeds belangrijker zijn geworden kun je niet diep ingaan op taboeonderwerpen. Elke poging om een taboeonderwerp van een andere kant te belichten, kost opzeggingen en dergelijke. Vroeger bleef een katholiek wel lid van zijn katholieke krant. Wanneer iemand zich erg opwond over een artikel schreef die persoon wel een boze brief. (In het uiterste geval, want men is tegenwoordig ook veel brutaler geworden; soms terecht, erg vaak ook onterecht.) Tegenwoordig kan men zo overstappen op een andere krant in deze ontzuilde samenleving. Alle kranten, politieke partijen en televisiekanalen worden op deze manier steeds meer de doorgevers van de alom vertegenwoordigende heersende mening. Men bevestigt vooral vooroordelen. Maatschappelijke vooruitgang is zo erg moeilijk geworden. Een bijkomend feit is dat tijd geld kost en in de steeds kapitalistischer wordende maatschappij kunnen journalisten zich steeds minder in een onderwerp verdiepen. Het artikel moet snel af namelijk. Ook zijn consumenten van de bladen en tv-programma's veelal gehaast in dit leven, waardoor ze weinig tijd hebben voor wat voor nuances dan ook.
Dit sluit erg aan bij het vorige punt. Een politicus met een eigen menig is zeldzaam geworden. Men verkondigt voornamelijk wat men denkt dat het volk wil. Een uiterst gevaarlijke situatie, omdat het verstand zo niet zegeviert en je slappe politici overhoudt. Ze draaien al naar gelang ze denken dat te moeten doen. Iemand die tegen de wind in zijn of haar mening blijft verkondigen, oogst gelukkig weer meer respect. Het is wachten tot zulke personen weer tot de politiek doordringen. Fortuyn was hierin naar mijn mening een voorbode.
Bij belangrijke beslissingen heeft men nog altijd maling aan de mening van kinderen. Ze hebben geen stemrecht en men probeert ze zo lang mogelijk dom te houden wat sommige onderwerpen betreft. Volwassenen bepalen welke informatie kinderen op welke leeftijd mogen krijgen. Internet is hierin dus erg bedreigend. Vandaar dat de combinatie kinderen en internet ook vooral als gevaarlijk wordt bestempeld. Met filters (door volwassenen bepaald wat wel en niet gezien mag worden) regelen we de informatie. Dit zogenaamd om de kinderzieltjes te beschermen. Toen men in 2002 de leeftijdsgrens voor seksuele contacten optrok van twaalf naar zestien jaar hield men duidelijk geen rekening met de wens van de jongeren zelf. Zij wilden zelf beslissen of en met wie ze seksuele contacten aangingen. De ouders echter dachten hier anders over. Zij kregen, zoals gewoonlijk, hun zin. Zie hiervoor het rapport van het Verwey-Jonker Instituut uit 1998. Op het Jeugdjournaal werd vervolgens de kinderen verteld dat ze nu nog beter waren beschermd. Honderd jaar geleden beschermden we zo vrouwen. In de praktijk betekende het dat mannen over vrouwen de baas konden blijven spelen.
Je kunt je afvragen waarom dit zo is, maar het valt moeilijk te ontkennen dat het zo is. Persoonlijk denk ik dat het taboe komt omdat seksualiteit universeel is en je zo alle mensen kunt treffen en dus ook kunt beïnvloeden. Het taboe heeft ook oorzaken in zaken zoals zwanger worden. Na de ontdekking van de pil kon de seksuele revolutie losbarsten. Veel mensen zien hier (naar mijn mening terecht) een samenhang in. Als het sekstaboe veel minder wordt, zal men het onderwerp kinderseksualiteit ook minder verkrampt behandelen.
Een harde bewering. Ik denk dat onbewust (en soms ook bewust) dit toch vaak het geval is. Angstige mensen zoeken personen die een oplossing in huis trachten te hebben. Angst wegnemen door met een goede oplossing te komen, kan uiteindelijk een machtspositie ondermijnen. Een geestelijke of een politicus kan dan niet meer zijn macht misbruiken door zichzelf op wat voor manier dan ook te bevoordelen ten koste van anderen (de samenleving). Wat doet het CDA en de VVD thans om problemen op te lossen? Strenger straffen zodat men ziet wie de baas is en dus machtig is. Bezuinigen op voorkomen van misdaad. Er wordt bezuinigd bijvoorbeeld op de reclassering. Kinderen moeten dom gehouden worden en vooral mogen ze niet leren om zelfstandig te denken. Als volwassene kunnen ze dan slaafs de machthebbers volgen en alleen maar de economie van dit land dienen, denkende dat ze vrij zijn terwijl dat verre van waar is.
Ik zal een voorbeeld geven; overigens niet zelf verzonnen, wat tevens geldt voor veel van de andere bovengenoemde punten. Kinderprostitutie wordt hard bestreden, althans met woorden (reportages in de media). In de praktijk wordt er niet erg veel tegen gedaan. Door kinderen te "redden" van kinderprostitutie help je mensen tegen uitbuiting. Het daadwerkelijke probleem is natuurlijk armoede. Dat is de reden dat jong en oud baantjes "kiezen" die vaak naar of onveilig zijn. Dit probleem kan of wil men niet oplossen, men wil het niet zien, daarom verzint men maar een strijd tegen een gevolg van die armoede terwijl die niets oplevert. Kinderarbeid, wat voor dan ook, proberen tegen te gaan levert weinig op. Kinderen verdienen niets meer en er is dus minder te eten. Men gaat vaak stiekem ander werk doen. Nog onveiliger met vaak nog meer uitbuiting. Scholing levert meer op. Daar is wel geld voor nodig. Goed onderwijs voorkomt op de langere termijn veel (seksueel) misbruik. Ook ben ik tegen het zwart-witdenken. Werk kan ook fijn zijn wanneer kinderen er zelf voor kiezen. Dit zou alleen kunnen in de wat rijkere landen omdat daar geen pure noodzaak is om te werken. In arme landen is de kans op uitbuiting levensgroot. Dit geldt net zo goed voor volwassen werknemers!
In een pedofiele relatie heb je altijd een leeftijdsverschil. Hoe groter dit verschil, des te erger men de relatie vaak vindt. Je kunt namelijk zo niet alle twee samen honderd worden. Niet dat veel hetero- en homorelaties het veel jaren uithouden, maar men denkt toch altijd dat het dit keer voor eeuwig is. Ook vinden velen dat seks altijd aan liefde gekoppeld dient te zijn. Een louter seksuele relatie (voor bijvoorbeeld één keer) deugt niet. Ik vind dit alleen opgaan wanneer je de partner voor de gek houdt dat er meer dan seks achter zit. Het gevaar van iemand als vriend(in) verliezen bestaat net zo goed bij niet-seksuele relaties. Persoonlijk vind ik het ideaal wanneer pedofielen altijd van hun minderjarige vriendje of vriendinnetje blijven houden. Nadat de seksuele aantrekkingskracht van minimaal één kant is verdwenen zou het mooi zijn wanneer de jongere altijd welkom blijft bij de oudere voor liefde, aandacht, steun en zo meer. De seksuele aantrekkingskracht blijft overigens volgens mij altijd wel een beetje aanwezig. Die is niet alleen maar op het uiterlijk gebaseerd.
Wanneer mannen en vrouwen erotische relaties met kinderen mogen aangaan is een vrouw (of een man) al helemaal snel te oud om nog in de markt te liggen.
Sommige culturen zijn nog conservatiever op seksueel gebied dan de Westerse en de personen die vanuit deze culturen naar Nederland komen verslechteren zo het seksuele klimaat in de Westerse landen.
Lekker zielig zijn; niet, of in ieder geval veel minder, verantwoordelijk te hoeven zijn voor je eigen ellende en falen. Mislukkingen in de liefde of in je werk kun je allemaal toeschrijven aan het slachtoffer zijn en je kan zo ook steun en aandacht krijgen.
Een zwanger meisje kan niet meer goed onderwezen worden op school. Ze moet namelijk een kind gaan baren en verzorgen. Het kapitalistische systeem is nu zo dat je tot in je twintigste moet schoolgaan en daarna moet werken. Kinderen zijn voor later. Seks is nog altijd gekoppeld aan zwanger worden. Hoewel dit te voorkomen is, is het gevoel nog altijd aanwezig. Dus kinderseks is taboe. Om dezelfde reden (zwanger worden) is seks met jongetjes taboe. De onbewuste redenering loopt zo: klein meisje kan zwanger worden, is verkeerd want lastig in deze samenleving, pedoseks is dus fout, seks met jongens is ook pedoseks en dus ook fout.
Het feminisme wilde gelijkheid van vrouwen en mannen. Dit is een verkeerd streven. Streven naar een samenleving waar mannen en vrouwen dezelfde keuzes kunnen maken is wel goed. Maar misschien willen sommige vrouwen wel geen daken repareren. Je hoeft dus niet per se overal gelijkheid in na te streven. Pedoseksuele relaties zijn ongelijk en daarom verkeerd, is nu de redenatie. Dit terwijl juist pedoseksuele relaties gelijkwaardiger zijn de gewone jong-oud relaties. Het kind MOET naar school, MOET weten dat de ouders de baas zijn en noem maar op. Pedo's gooien het machts(misbruik)systeem overhoop en daarom worden zij verketterd.
Dat de pedo- en homostrijd altijd nauw verweven was is terug te vinden in het recente verleden. Bekijk alle homobladen maar van voor Dutroux. Doordat de puriteinen in de samenleving de homo's niet meer konden aanvallen, omdat te grote groepen ze inmiddels steunden, veranderden ze van tactiek. Ze vielen een subgroepje onder hen aan, namelijk de pedofielen. De homo's hadden nu de keus. Of de pedo's blijven steunen en zo zelf weer aangevallen te worden of ze te laten vallen als een baksteen. Dit laatste gebeurde vooral. Door de hetze zo hevig en absurd te voeren durft nu niemand meer tegengas te geven. De homobeweging is zoet gehouden met bijvoorbeeld een homohuwelijk. Nu de ene groep is aangevallen en de homobeweging sterk is verzwakt, volgt de volgende, de promiscue homo's die aan buitenseks doen. Uiteindelijk valt men de burgerlijke homo's ook wel weer aan, tenzij men de pedo's weer binnensluit. Het is een strijd tegen seks die de samenleving voert. Althans alle seks die niet past in de huwelijkse hetero-moraal valt men aan. De homobeweging begint nu steeds meer te klagen dat de tolerantie afneemt. Ze hebben het zelf laten gebeuren en zijn nu misschien te verzwakt om het tij te keren.
Wanneer de EU steeds belangrijker wordt zullen vooruitstrevende landen het afleggen omdat anders conservatieve landen niet mee willen doen. De meest vooruitstrevende ideeën verdwijnen daardoor in de ijskast. Denk aan legalisering van pedoseks of legalisering van drugs. Legalisering van pedoseks was in Nederland in de jaren zeventig en tachtig een serieus standpunt van veel politici. Ook speelt de afstandelijkheid van een grote EU een rol. Het persoonlijke verdampt als sneeuw voor de zon. Veel andere megastaten zijn vaak ook erg onvrij. Kijk naar de voormalige Sovjet Unie, naar China of naar de VS. Regionaal gezag mag nooit te klein worden omdat het menselijke anders ondersneeuwt. Een boze boer bijvoorbeeld kan altijd verhaal gaan halen bij de gemeente. Den Haag is al lastiger. Verhaal halen bij de EU kan bijna alleen per brief. En aan wie richt je deze brief??
Wanneer de bevolkingssamenstelling snel verandert, loop je de kans dat in het geval van vergrijzing er een stagnatie optreedt wat morele vooruitgang betreft. Een belangrijke rol hierbij spelen ook degenen die de macht vooral in handen hebben. Deze machthebbers beïnvloeden namelijk iedereen; jong en oud. De huidige machthebbers zijn de babyboomers. Zij hebben in hun jeugd nooit ergens voor gestreden. Men liep maar wat mee met de tijdgeest. Een deel van de toenmalige machthebbers (zoals journalisten) vond dat er op onder andere seksueel gebied veel moest veranderen. Langzaam maar zeker hebben ze hun machtsposities verworven. Vervolgens lieten journalisten jongeren die de standpunten van de progressieve machthebbers verkondigden, meer en meer verschijnen in het publieke debat. Zelf zijn deze jongeren veelal conservatief gebleken; ze zijn doorgaans helemaal niet voor bijvoorbeeld de vrijheid van meningsuiting. Ze laten alleen degenen aan het woord die hun vooroordelen willen bevestigen. De rest wordt genegeerd en verketterd. Dit geldt niet voor iedereen van de babyboomgeneratie uiteraard.
Dit hoor je vaak. Het zou kunnen dat personen die positieve ervaringen hiermee hadden eerder als volwassene zulke contacten gaan zoeken. Ook kan een verklaring zijn dat opgepakte personen wat krediet willen verkrijgen door zichzelf als slachtoffer te uiten. Het seksuele contact waar een verdachte mee op de proppen komt kan dus net zo goed verzonnen zijn. Verder lees je nooit in een krant dat een opgepakte man die seks had met een minderjarige, zelf nooit was "misbruikt" in zijn jeugd, terwijl wanneer dit wel zo was je dit wel leest. Zo krijg je een scheef beeld van de werkelijkheid. Waar je op kunt vertrouwen is wetenschappelijk onderzoek. Men weet echter niet hoeveel mannen in hun jeugd zulke contacten hadden en dus kun je bij x % onder pedo's die beweren zulke contacten te hebben gehad niets zeggen over oorzaak en gevolg! "Deskundigen" verkondigen of bevestigen dit "feit" van oorzaak en gevolg wel vaak. Een interviewer vraagt nooit waar de deskundige de informatie vandaan heeft. Het antwoord op deze vraag weet ik wel; namelijk: uit de duim gezogen. Zoals bijna alles wat "deskundigen" beweren dat is. Echte deskundigen die zich wel baseren op onderzoeken, zoals bijvoorbeeld Sandfort, heb je wel, maar die worden nooit meer voor een camera gevraagd. Daar wordt hooguit, vaak foutief, over geschreven zonder dat de betreffende persoon zich kan verdedigen.
Vond men het nu echt zo erg als twee mannen seks met elkaar hadden? Natuurlijk niet, wie kan dat nu iets schelen? Toch deed men er ooit (pas geleden eigenlijk), en in sommige landen nog steeds, hysterisch over. Ik denk dat de reden de volgende is: mannen wilden de macht over vrouwen niet verliezen. Door homoseksualiteit toe te staan zouden mannen kunnen gaan denken: ik ga niet met een vrouw trouwen maar ik ga lekker met een man samenwonen. Als een paar procent van de bevolking hiervoor kiest, krijg je vrouwen die niet aan een man kunnen geraken. Wanneer je bij de vrouwen ook een paar procent hebt die liever met elkaar willen samenwonen lijkt het probleem opgelost. Echter: hoe komen deze vrouwen aan geld? Precies; ze moeten gaan werken en zodoende kunnen ze zelf bepalen hoe ze hun geld besteden. Wanneer vrouwen mogen werken kunnen mannen niet langer de baas over ze spelen. Ze kunnen namelijk zonder hen ook leven. Vrouwenrechten en homorechten gaan dan ook overal ter wereld hand in hand. Machtsmisbruik van mannen ten opzichte van vrouwen was de daadwerkelijke oorzaak van de gekweekte hysterie. Plus de angst voor aangrijpende veranderingen, ook bij de onderdrukte vrouwen aanwezig. Dat de meeste vrouwen hier aan meededen is dus simpel te verklaren. De meeste mensen kijken nooit verder dan hun neus lang is. Dat is namelijk ook de weg van de minste weerstand. Ik ben van mening dat wederom machtsmisbruik de reden is, maar nu voor de pedohetze. Nu zijn het de kinderen waarover men het gezag wenst te behouden. Acceptatie van pedofilie heeft verstrekkende gevolgen. Een twaalfjarige kan zo maar eens besluiten bij de overbuurman te gaan wonen bijvoorbeeld. In veel landen waar homoseksualiteit streng taboe is, wordt het vaak oogluikend toegestaan. Zolang je het maar niet aan de grote klok hangt en wel keurig trouwen gaat. Toen homoseksualiteit als levensstijl in onder andere Nederland geaccepteerd leek te worden (rond 1860-1910) volgde er een keiharde tegenreactie op (1930-1950).
De meeste volwassenen willen kinderen geen pijn doen of bang maken enzovoort. Ze willen kinderen gelukkig zien. Dit geldt ook voor verreweg de meeste pedofielen. Ze zullen dus altijd rekening houden met kinderen. Wanneer kinderen meer vrijheid hebben en er ook over seksualiteit gewoon gesproken kan worden, kan een volwassene minder snel misbruik maken van zijn of haar positie. Een kind moet altijd wel met meerdere personen (zoals de ouders) een goede band hebben, anders kan er toch te makkelijk (jarenlang) misbruik plaatsvinden.
Wie wil er nou in zo'n samenleving wonen? Het is wel de samenleving die we aan het creëren zijn en al voor een groot deel hebben gecreëerd. Angst kan voor een groot deel worden verminderd in de samenleving.
Wat is er mooier wanneer kinderen zelf kunnen kiezen met wie ze willen omgaan, waar ze zich prettig bij voelen en van wie ze willen leren? Het leren geldt ook voor de volwassen partner. Daar ben je nooit te oud voor.
Je kan tenslotte steun bij anderen zoeken. Nu ben je overgeleverd aan je ouders. Niet alle ouders zijn namelijk okay, zelfs al bedoelen ze het goed; dan kun je als kind toch behoefte hebben aan andere zeer persoonlijke vriendschappen met volwassenen. Wanneer een kind gelukkig kan zijn bij een ander, verbetert de band met de ouders misschien daardoor juist ook wel. Dit is zeker geen sprookjesverhaal.
Veel kinderen zijn onzeker over hun lijf. Ook moeten ze ineens seks leren, terwijl ze dit jarenlang hebben moeten afleren en onderdrukken. De natuurlijke seksualiteit gaat zo verloren. Het zoeken naar een seksuele identiteit (homo, hetero, bi, pedo, fetisjist, travo, sm, voyeurist) hoeft ook niet meer. Dat gaat veel geleidelijker en meer vanzelf. Ook kan het hokjesdenken grotendeels vervagen. Iedereen is mijns inziens namelijk polymorf pervers. Alleen hebben mensen sterkere voorkeuren voor het één. Daarom spreek ik niet graag over een seksuele geaardheid (die vast ligt) maar over een seksuele voorkeur (die ruimte overlaat voor andere voorkeuren).
Het is een feit dat een gelukkig persoon die goed in zijn of haar vel zit een betere opvoeder is dan iemand die de wanhoop nabij is. Een goede stabiele jeugd heeft veel invloed op het later levensgeluk van personen. Sommige kinderen kunnen er baat bij hebben wanneer ze zelf een volwassen vriend of vriendin mogen kiezen.
Door veel verboden en taboes creëer je jaloezie. Jaloers vanwege het feit bijvoorbeeld dat ze zelf ook wel iets willen met een jong iemand of gefrustreerd zijn (en dus daarom jaloers) over het altijd trouw moeten zijn aan hun partner. Door pedofilie te accepteren hoeven ouders ook minder jaloers te zijn wanneer andere volwassenen hun kind blij maken. Ze kunnen gelukkig zijn dat ze een kind mogen opvoeden en trots als ze zien dat hun kind zelf ook gelukkig is.
Kinderen die afgedwongen seksualiteit gewoon
vinden kun je moeilijk bijsturen wanneer je nooit met ze over dit onderwerp
praat. Ook kunnen mensen met seksuele gevoelens voor minderjarigen gaan denken
een kwaadaardig monster te zijn met alle gevolgen van dien. (Goede rolmodellen
ontbreken namelijk.) Ze kunnen zich gaan afsluiten voor verkrachtingsellende,
die via de media op hen afkomt, omdat ze het ervaren alsof zij daarvoor
verantwoordelijk zijn. Op den duur gaan ze misschien hun, door de maatschappij,
uitgestippelde rol spelen. Een samenleving kan namelijk wel degelijk rollen
creëren die mensen dan (onbewust) gaan invullen. Verreweg de meeste pedofielen
zullen dit echter niet doen, maar een enkeling kan voor een hoop ellende zorgen.
Denk er maar eens over na. Willen we een samenleving waarin we leraren
wantrouwen? Buurmannen niet durven laten op te passen? Kinderen niet alleen op
straat durven te laten spelen en zeker niet als het buiten al donker wordt? Boos
moeten worden wanneer er iemand foto's maakt van uw kind in een zwembroek of
zwempak? Of wanneer je een klassenfoto op het internet zet bang moeten zijn dat
er mannen naar kijken die de kinderen misschien wel seksueel opwindend vinden?
(Ooit wel eens een reclamefolder of een Vogue Bambini gezien trouwens; hoe
bedoel je hypocriet?)
Ik kies voor een fijne samenleving, hopelijk u ook.
Marthijn Uittenbogaard,
2004