Ode, juli 2005, Column Paulo Coelbo
Tijdens de IJstijd vroren veel dieren dood. De stekelvarkens onderkenden de moeilijke situatie waarin ze verkeerden en besloten een groep te vormen; op die manier konden ze elkaar warm houden en beschermen.
Maar als ze zo dichtbij elkaar waren, verwondden ze elkaar niet hun stekels en daarom ging ieder zijns weegs.
Opnieuw vroren er stekelvarkens dood. Dus moesten ze kiezen: óf voorgoed van de aardkorst verdwijnen, óf elkaars stekels accepteren.
Heel wijs besloten ze weer bij elkaar beschutting te zoeken. Ze leerden samen te leven, ondanks de wondjes die ze door de wederzijdse nabijheid opliepen, want de warm te van de ander was belangrijker.
En de stekelvarkens overleefden.