Imke van Schaaijk, De Stentor / Wegener Dagbladen, 4 september 2004.
Honderden vrouwen in Nederland lopen rond met een groot geheim: ze zijn pedofiel. Ze dromen van seks met kleine kinderen en sommigen vergrijpen
zich er ook aan. De vrouwelijke pedofiel valt minder op.
,,Een man met een kind op schoot is meteen verdacht, terwijl er bij een vrouw niet
raar wordt opgekeken.''
Alles wat de 37-jarige Engelse Kim met de achtjarige Lenna doet is verboden. Dat weet ze.
,,Ik heb niet het idee dat we iets slechts doen. Nog belangrijker, ik doe mijn geliefde geen pijn of kwaad. Ze wordt niet gedwongen om iets te doen tegen haar wil in. Ze vindt het fijn ook al is ze nog niet seksueel rijp.''
Kim vertelt haar verhaal op een internetpagina voor vrouwelijke childlovers. Op de site staan een stuk of vijftien verhalen van pedofiele vrouwen. Bijna elk verhaal begint standaard met:
,,Ik ben zo blij dat ik jullie gevonden heb, ik dacht dat ik de enige was!''
Weinig vrouwen komen naar buiten met hun pedofiele gevoelens. Er bestaan
geen pedofielenverenigingen voor vrouwen zoals Martijn en JON voor mannen. De enige plek waar vrouwelijke kinderliefhebbers samenkomen is
in de krochten van het internet. In deze verborgen wereld, moeilijk toegankelijk voor leken, vertellen zij anoniem of onder een gefingeerde
naam hun verhaal.
Vrouwen willen niet met hun pedofiele gevoelens in de publiciteit, bang om herkend te worden. Want pedofilie is en blijft een taboe. Mannen
durven soms wel openlijk uit te komen voor hun pedofiel-zijn. Dit zijn mannen die zeggen dat ze niks doen met hun gevoelens en die ervan
overtuigd zijn dat een pedofiele relatie niet schadelijk hoeft te zijn voor een kind.
Hoeveel pedofielen er in Nederland zijn is onduidelijk. In schattingen gaat het om 0,2 tot één procent van de bevolking, dat zijn tussen de
32.000 en 160.000 pedo's. Echt onderzoek is er niet naar gedaan. Dat kan ook niet, want de meesten komen niet voor hun kindervoorkeur uit. Tussen
twee en vijftien procent van de pedofielen zou vrouwelijk zijn. Dat zou betekenen dat er op zijn minst 640 en maximaal 24.000 vrouwelijke
childlovers in Nederland rondlopen.
Velen denken echter dat het werkelijke aantal hoger ligt.
Marthijn Uittenbogaard, zelf pedofiel en bestuurslid van de pedofielenvereniging Martijn, denkt zelfs dat het aantal even hoog is als bij mannen.
,,Vrouwen komen er niet zo makkelijk voor uit. Ze zijn lang onderdrukt, ook op seksueel gebied. Mannen hebben altijd geleerd een vrouw te scoren, ze zijn ook meer uit op seks. Vrouwen hebben juist geleerd om zichzelf van de goede kant te laten zien en seksueel afhoudend te
zijn.''
Als er zoveel pedofiele vrouwen bestaan, waar zijn ze dan?
De Nederlandse Monique Möller schrijft al in 1983 in haar boek 'Pedofiele relaties' dat het mogelijk is dat vrouwen zich minder bewust zijn van hun eventuele pedofiele gerichtheid of dat het zich bij hen minder manifesteert.
'Van vrouwen wordt verwacht dat ze graag met kinderen omgaan en dat ze behalve hun eigen kinderen ook die van anderen aandacht geven', schrijft Möller.
Volgens Frank van Ree, psychiater en schrijver van het boek 'Pedofilie: een controversiële kwestie' (2001), vallen vrouwen met een voorkeur voor kinderen niet zo snel op.
,,Een vrouw die haar kinderen niet knuffelt en streelt is eerder abnormaal dan normaal. Een man met een kind op schoot is meteen verdacht, terwijl er bij een vrouw niet raar wordt opgekeken.''
Daarnaast is volgens Uittenbogaard een opgewonden man makkelijker te herkennen dan een opgewonden vrouw.
,,Een stijve pik kun je moeilijk ontkennen. Een opgewonden vrouw kun je aan de buitenkant niet
herkennen.''
Veel vrouwen zijn zich ook niet bewust van hun gevoelens. Van Ree heeft in zijn praktijk meerdere pedofiele vrouwen behandeld. Bij twee was hun seksuele voorkeur overduidelijk, ze hadden beiden een relatie met een meisje. De andere vrouwen kwamen met vage klachten bij de psychiater.
,,Ze waren angstig en depressief en wisten niet waardoor dat kwam. Eén van die vrouwen kwam in de jaren zestig bij mij. Ze was een jaar of dertig en getrouwd. Ze was angstig en depressief. Ik wist helemaal niets van pedofilie en heb haar maar gewoon laten vertellen. Uiteindelijk kwam
eruit dat er naast haar een meisje van tien jaar woonde waar ze verschrikkelijk verliefd op was.''
Sommige vrouwen hebben wel door dat hun gevoelens anders dan normaal
zijn, maar noemen het geen pedofilie. Ze zien het als moederliefde. Sommige vrouwen worden bijvoorbeeld opgewonden van het geslacht van hun
kind.
Zo vertelt een Belgische vrouw op het internet dat haar zoontje van drie bij het verschonen regelmatig een erectie krijgt en dat ze daar
opgewonden van raakt.
,,In een waas heb ik toen zijn dingetje in m'n mond genomen. Ik weet niet hoe ik dat heb kunnen doen ik weet dat het fout is. Help."
Volgens Van Ree is dat geen moederliefde maar incestueuze pedofilie. De vrouwen die wel weten dat ze pedofiel zijn, zetten hun gevoelens minder snel om in daden dan mannen.
Volgens Jos Frenken, hoogleraar seksuologie, hebben vrouwen veel minder de neiging om hun seksuele prikkels in daden om te zetten.
,,Mannen zijn veel experimenteler en sterker gericht op seks dan vrouwen. Ze zijn meer gericht op genitale prikkels.''
Norbert de Jonge, een mannelijke pedofiel die op meisjes valt, denkt dat vrouwen al genoeg aan hun behoeftes komen doordat ze meer toegang tot kinderen hebben.
,,De meeste mannelijke pedofielen hebben geen contact met kinderen, ook geen normaal contact. Ze kijken bijvoorbeeld alleen naar plaatjes en lezen verhalen. Maar ze denken wel veel aan seks [*] met kinderen. Als je iets niet mag eten, krijg je er steeds meer trek in.''
[* Niet aangebrachte correctie: waar Norbert zegt "seks", moet gelezen worden: "contacten".]
Uit cijfers van het Landelijk Parket van het Openbare Ministerie (OM) blijkt dat er in de afgelopen jaren slechts twee procent van de verdachten in zedenzaken met kinderen vrouwelijk is. Dat waren in 2003 29 van de ongeveer 1500 zaken. Het gaat hierbij om 'verleiding van een kind', 'misbruiken van vertrouwen van een kind', ontucht en het 'seksueel binnendringen van een kind onder de 16 jaar'.
In Alkmaar werd eind 1999, begin 2000 een meisje gedurende een half jaar
seksueel misbruikt door een busbestuurster van in de dertig. Het meisje ging dagelijks met het schoolbusje naar een school Zeer Moeilijk Lerende
Kinderen (ZMLK). Het slachtoffer was toen 14 jaar, maar had het geestelijk vermogen van een 8 à 9 jarige.
De busbestuurster betastte het slachtoffer meerdere malen. De vrouw kuste het meisje in haar nek, maakte haar beha los, zat met haar tanden
aan de borsten van het meisje en likte het meisje over het hele lichaam, ook de vagina.
De buschauffeuse noemde haar relatie met het meisje vriendschappelijk, maar seksualiteit was een thema dat binnen deze relatie viel. Ze had al
eens eerder gedacht dat ze ook gevoelens voor vrouwen had.
,,Als ik met het slachtoffer stoeide, gewoon in de bus als ze met me mee reed, kreeg ik een blij gevoel van binnen als zij me aanraakte.''
De lerares van het meisje was ervan overtuigd dat de buschauffeuse
verliefd was op het meisje. De bestuurster probeerde het meisje voor zich alleen op te eisen. Het slachtoffer kreeg cd's, een broek en een
trui van de vrouw. Ook vertelde de lerares dat de vrouw een dansuitvoering op school heeft gefilmd.
De film werd samen met de busbestuurster in de klas bekeken. De lerares merkte op dat na zes minuten de concentratie van de leerlingen weg was.
De busbestuurster bleef onverstoorbaar en gebiologeerd naar de video kijken.
De vrouw werd veroordeeld tot een taakstraf van 216 uur en een voorwaardelijke straf van drie maanden met een proeftijd van twee jaar. De vrouw ontkent nog steeds en is op dit moment in hoger beroep.
Volgens Van Ree klinkt deze zaak alsof de vrouw een relatie aan het ontwikkelen
was met het meisje.
De meningen zijn verdeeld over de schadelijkheid van een pedofiele relatie voor een kind. De pedofielen zeggen dat zo'n relatie niet
schadelijk is voor een kind. Zij vinden dat als je genoeg rekening houdt met de wensen van het kind en niets tegen de wil in doet, er sprake is
van een goede relatie. Veel pedofielen zijn in hun jeugd misbruikt door een moeder, een kennis of een familielid. Zelf zien ze dat overigens
niet als misbruik.
De 29-jarige biseksuele Suzy uit Londen heeft een relatie met een jonge vrouw van 19, maar zou heel graag een jong meisje willen leren wat seks is.
,,Toen ik ongeveer zes was hebben mijn moeder en haar vriendin mij geleerd wat seks is. Ik vond het heerlijk en speelde veel seksspelletjes tot mijn veertiende. Echte seks had ik op mijn negende. De manier waarop het mij geleerd is zo mooi en natuurlijk. Ze lieten mij meedoen als ik
dat wilde. We kusten, ik speelde met hun borsten en vagina's en ze raakten mij aan.''
Volgens Norbert de Jonge is het de maatschappij die iets slechts maakt van een pedofiele relatie.
,,Een vrouw die vroeger een fijne relatie met een volwassene heeft gehad gaat dat door de reacties die ze krijgt als iets negatiefs zien."
Ook Van Ree is ervan overtuigd dat een relatie tussen een kind en een volwassene op zichzelf geen traumatische ervaring voor het kind hoeft te zijn.
,,Een pedofiel is geen pedoseksueel die alleen maar uit is op seks. Een pedofiel heeft een tedere relatie met een kind, waarin ook seks een rol speelt. De volwassene wil niets tegen de wil van het kind doen. Hij of zij is wel angstig dat iemand er achterkomt en wat de gevolgen daarvan
zijn. De pedofiel zal dus proberen het kind over te halen om niks te vertellen. Dit gebeurt bijna altijd onder dreiging en dat voert ook tot schade aan het kind.''
Volgens Rik van Lunsen, hoofd van de afdeling seksuologie aan het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam, is pedofilie wel degelijk ernstig gestoorde seksualiteit.
,,Zodra een pedofiel zijn gevoelens omzet tot daden, zijn deze schadelijk voor het kind. Er zijn misschien wel uitzonderingen, maar meestal gaat het niet goed door de machtsverhoudingen in zo'n relatie. De dader heeft vaak niet in de gaten wat hij of zij het kind aandoet.''
Hoe kun je een pedofiel herkennen?
Een pedofiel is niet zo makkelijk aan te wijzen als het stereotype beeld van de onbekende man met de lange jas
en een zak snoep doet geloven. Pedofielen tref je in alle soorten en maten aan. Je vindt ze in alle leeftijdsgroepen en alle beroepen. Ze
werken als leerkracht op de basisschool, trainer, klusjesman op school, jeugdbegeleider of kinderoppas.
Pedofielen gaat in de meeste gevallen heel geleidelijk te werk. Meestal zoeken ze via het gezin contact met het kind, maar ook via plekken waar
veel kinderen komen, zoals de school en het zwembad. Of ze proberen via de chatbox op internet kinderen te ontmoeten. Langzaam wordt het
vertrouwen van een kind gewonnen en dat wordt steeds verder uitgebreid.
De meeste kinderlokkers wonen alleen of nog thuis bij hun ouders. Slechts één op de vier pedofielen is getrouwd. Als ze al sociale
contacten hebben, zijn deze meestal oppervlakkig. Het dadergedrag van vrouwen wordt vaak bemoederend of overdreven moederliefde genoemd.
Vrouwelijke daders werken vaak samen met mannen. De vrouwen die alleen opereren zijn vaak babysitter of zoeken systematische relaties met
jongeren. Ze hebben een voorkeur voor jongere kinderen dan mannelijke daders en richten zich meer tot kinderen die ze kennen dan tot
onbekenden.
Pedofielen vallen op kinderen onder de 12 jaar. Als deze kinderen rijp worden en dus borstjes en schaamhaar krijgen, verdwijnt de verliefdheid.
Ook de liefde van een volwassene voor een kind tot 16 jaar wordt in de volksmond pedofiel genoemd. Officieel zijn daar andere termen voor. De
voorkeur voor puberjongens heet efebofilie en de voorkeur voor pubermeisjes
parthenofilie.
In het algemeen vallen de mannelijke pedofielen op jongens en de vrouwelijke pedofielen op meisjes. Vaak zijn de pedofielen zelf
homoseksueel. Volgens psychiater Frank van Ree komt dat doordat de pedofielen in hun kindertijd zijn blijven hangen.
Iedereen heeft vroeger wel eens doktertje of koetjemelken (het trekken aan elkaars penis) gespeeld. Tijdens deze spelletjes betasten kinderen
elkaar. Meestal spelen meisjes met meisjes en jongens met jongens.
Volgens de psychiater zijn pedofielen nooit verder gegroeid en zitten ze met hun seksuele ontwikkeling nog in hun kindertijd.
'De grote kindervriend' (2003), een onderzoek naar seksueel misbruik van Childfocus, een Belgisch centrum voor vermiste en seksueel uitgebuite kinderen.