Citaten uitDe openbaring van KatrinaActueel - Arm New OrleansFreke Vuijst, VN 10 september 2005 Een orkaan onthulde wat Amerika lang niet heeft willen zien: miljoenen verpauperde burgers die een marginaal bestaan leiden in een land van overvloed. Armoedebestrijding is al jaren geen politiek onderwerp meer. De dag nadat Katrina over Louisiana en Mississippi raasde en de dijken in New Orleans doorbraken, werd in Washington dit nieuws bekendgemaakt: voor het vierde opeenvolgende jaar is het aantal arme Amerikanen toegenomen. Meer dan één miljoen burgers zijn in 2004 onder het bestaansminimum terechtgekomen. Daarmee is het percentage armen gestegen tot 12,7 procent van de bevolking - bijna zevenendertig miljoen mensen. De achtergelaten burgers van New Orleans, wier lot de wereld - en Amerika - schokte, zijn dus geen uitzondering. En hoewel armoede een zwart gezicht heeft, neemt ook onder blanken de armoede toe, concludeerde het Volkstellingsbureau dat de cijfers publiceerde. [...] Volgens economen is het werkelijke aantal armen dan ook veel groter - zevenenveertig miljoen - en heeft Amerika twee keer zoveel arme inwoners als Canada en drie keer zoveel als Europa. [...] Arm zijn in New Orleans betekent ook dat je geen familie of vrienden hebt die je op kunnen vangen, of van wie je geld kunt lenen, dat je niet verzekerd bent voor het verlies van je eigendommen, dat je geen spaargeld hebt of creditcards, geen reserves om elders opnieuw te beginnen. Wat het wel betekent is dat je aangewezen bent op dezelfde overheid die al zo vreselijk heeft gefaald. Terwijl ruim een week na Katrina de lijken uit het water worden gevist, heeft niemand een antwoord op de vraag: wat nu? [...] Alfred Price, verbonden aan de universiteit van New York en expert op het gebied van sociale woningbouw, schildert een apocalyptisch toekomstbeeld.
Price schetst een toekomst van tentenkampen voor de evacués [...]
[...] Hoe de vluchtelingen daar behandeld zullen worden - of ze vrij zullen zijn om te komen en gaan, of ze bewaakt zullen worden, of er onderwijs voor de kinderen zal zijn, klinieken voor de zieken, werk voor de volwassenen, zorgvoor de bejaarden - zal bepalend zijn voor de toekomst van de rassenrelaties in de Verenigde Staten. Ras is in Amerika een bijna verzwegen onderwerp. Wel was er deze zomer veel belangstelling voor racistische moorden van. veertig, vijftig jaar geleden. De veroordeling van stokoude witte mannen had iets zelfgenoegzaams, een schouderklopje voor de natie die eindelijk met haar vuile verleden afrekende. Over de absurd hoge percentages zwarte mannen achter de tralies hoor je nooit iemand. In het dagelijks leven wordt op een beleefde manier met 'ras' om gegaan.Wie het waagt om in het openbaar, vooral in de media, een racistische opmerking te maken, wordt meteen ontslagen. Dit overkwam onlangs een rechtse radiopresentator na protesten van een moslimorganisatie over zijn haatdragende tirade tegen moslims. Hoe prettig deze onuitgesproken gedragsregels ook zijn, ze kunnen niet voorkomen dat racistische gevoelens, zij het verbloemd, soms tot uiting komen. Bijvoorbeeld:
[...] Toen de hip-hop superster Kanye West tijdens een benefietconcert voor de slachtoffers van Katrina van zijn script afweek en zei:
had hij een specifiek incident op het oog. Op dezelfde dag waren twee foto's gepubliceerd. Beide toonden mensen wadend door het water met levensmiddelen onder de arm. Op de ene foto was een jonge zwarte man te zien met in de ene hand een grote plastic afvalzak en in de andere een pak met frisdrank. Op de andere foto, een blanke jonge vrouw en man, de vrouw heeft levensmiddelen in haar hand. Het waren de onderschriften die Kanye West racistisch vond.
Kanye West maakte nog een opmerking tijdens de live-uitzending: 'George Bush geeft niets om zwarte mensen.' Hij had die zin nog niet uitgesproken of de camera draaide weg. Drie uur later, toen het concert aan de westkust werd uitgezonden had NBC de kritiek op Bush er uit geknipt. [...] Het wantrouwen onder zwarte Amerikanen tegen de overheid zit heel diep. Een zwarte professor die de evacuatieplannen van New Orleans had onderzocht, sprak van 'genocide'. Ze bezwoer me vervolgens om haar naam niet te gebruiken. Een jonge zwarte journaliste gebruikte bij een persconferentie hetzelfde woord. De wonden van de slavernij en de lange periode van officieel gesanctioneerde apartheid die er op volgde, zijn nooit genezen. Zwarte Amerikanen hebben een overvloed aan voorbeelden van ongelijke behandeling. [...] Waar komt de volgende Amerikaanse schande aan het litht? Camden, New Jersey,
is maar een van de vele kandidaten. Het stadje van negentigduizend inwoners ligt
op nog geen drie uur rijden van New York, tegenover Philadelphia, de bakermat
van de Amerikaanse democratie. Camden was vorig jaar 'murder capita!' in de
categorie kleine Amerikaanse steden. Zuid-Camden, de armste wijk van deze arme
stad, is een verzameling uitgewoonde, dichtgespijkerde krotten waarmensen wonen
in de stank van de rioolzuiveringsinstallatie en de vuilverbrander. De zwarte,
bruine en blanke bevolking lijkt permanent getraumatiseerd. Vraag aan een
middenklasseburger van de mooie stad Philadelphia of hij ooit in Camden is
geweest en hij zal antwoorden: 'Nee, ik rij er langs als ik de brug over ga.' Zo
zijn er honderden 'New Orleansen' in Amerika. Ze wachten op hun openbaring. Wie faalde in New Orleans?De overheid heeft schandelijk gefaald, daar is iedereen het wel over eens. Maar wie krijgt de schuld? Een eerste overzicht.Het Witte Huis.
FEMA, de Federal Emergency Management Agency
De strijdkrachten
De burgemeester
|
