Citaten uit

Opgesloten voor onbepaalde tijd

Mustafa. Zeven maanden geleden was het achtjarige kereltje nog een blij en blijmoedig kind. Iedere dag liep hij te stralen en te glimmen van plezier. Maar daar is niets meer van over. Hij is een in zichzelf gekeerd ventje geworden. Zijn ogen staan dof en stralen angst uit.

Mustafa beweegt zich onrustig in de kale bezoekruimte van het detentiecentrum Zeist. Daar zit hij opgesloten; voor onbepaalde tijd. Bij elkaar opgeteld slijt hij inmiddels al weer zeven maanden zijn jonge leven achter tralie- en hekwerk. Eerst vijf maanden in het vertrekcentrum Rotterdam en nu al weer twee maanden in Zeist. 

[...] 

Formeel zit de familie Kaba in vreemdelingenbewaring. En dat is, zoals de IND fijntjes opmerkt, heel wat anders dan in het gevang. Ook al worden de rollen prikkeldraad en de metershoge hekwerken er niet anders door.