Citaten uit

Meedoen aan vredesmacht is veel te weinig

Europese aanpak is effectiever dan confrontatiepolitiek VS

door A. Vliegenthart en J. Schaake, Trouw 17 augustus 2006

Arjan Vliegenthart is politicoloog aan de Vrije Universiteit Amsterdam. , Jan Schaake is algemeen secretaris van de vereniging Kerk en Vrede.

Het zou ook voor het vertrouwen van het volk in Europa goed zijn als de EU eindelijk een gemeenschappelijke visie had op het Midden-Oosten.

Afgelopen weekend stelde minister Bot vast dat de VN-resolutie, die een dag eerder in de Veiligheidsraad aangenomen was, sterk geïnspireerd leek door het moeizame compromis dat de Europese ministers van buitenlandse zaken tien dagen eerder over de oorlog tussen Israël en Libanon hadden bereikt.

[...]

Het wordt dan ook hoog tijd dat de Europese Unie werk gaat maken van een lange-termijnvisie op het Midden-Oosten.

[...]

Doordat een gemeenschappelijke politieke visie op het Midden-Oosten ontbreekt, ontbreken ook concrete doelen en resultaten die de Europese Unie zou kunnen communiceren. Naar de meest betrokkenen in het Midden-Oosten, maar ook naar de eigen Europese bevolking, die zich sterk bij deze problematiek betrokken voelt.

[...]

Onlangs stelde oud-EU-commissaris Hans van den Broek tijdens een hoorzitting van de Vaste Kamercommissie voor Europese Zaken dat de handhaving en bevordering van het internationaal recht richtinggevend moeten zijn voor een eensgezind en daadkrachtig Europees buitenlands beleid. Dat betekent volgens Van den Broek absolute prioriteit geven aan de uitvoering van VN-resoluties en internationale verdragen, waarbij vooral niet met twee maten wordt gemeten. Dus zowel de Iraanse als de Israëlische nucleaire politiek dient bekritiseerd te worden en de EU moet vasthouden aan zelfbeschikking en mensenrechten voor alle bevolkingsgroepen in het Midden-Oosten. Op basis van deze principes zou een eensgezinde Europese Unie een invloedrijke rol in het Midden Oosten kunnen spelen.

Volgens Mark Leonard, directeur van het ’Centre for European Reform’, zullen samenwerkingsverbanden zoals de Europese Unie de 21ste eeuw gaan domineren. Een Europese aanpak die door regionale economische en culturele samenwerking duurzaamheid en mensenrechten bevordert, is volgens hem veel effectiever en voor de rest van de wereld ook veel aanvaardbaarder dan de op overmacht gebaseerde militaire confrontatiepolitiek van de Verenigde Staten.

De bestaande Euro-Mediterrane Samenwerking, die deze Europese politiek van vrede door samenwerking uitdraagt, moet dan echter veel voortvarender worden aangepakt. Met de meeste landen die bij deze Euro-Mediterrane Samenwerking zijn aangesloten, zoals Israël, de Palestijnse gebieden en Libanon, Syrië, Jordanië en Egypte, zijn zuiver bilaterale associatieverdragen gesloten waarin duurzame ontwikkeling en mensenrechten niet die aandacht krijgen die ze verdienen. Bovendien is de samenwerking meer op afzonderlijke staten gericht dan op de regio als geheel. En eigenlijk moeten Irak en Iran ook tot deze Samenwerking kunnen toetreden.

[...]

Hoewel op korte termijn veel weerstand te overwinnen is, is inzetten op regionale samenwerking in ieder geval beter dan alleen maar discussiëren over de deelname aan een militaire stabiliteitsmacht en het feitelijk ondersteunen van de Amerikaanse agenda voor de regio.