Citaten uit

'Ik spreek ze aan en ze houden van me'

Perdiep Ramesar, Trouw 17 oktober 2008

Hoe pak je Marokkaanse probleemjongeren aan, keihard of boterzacht? Allebei, was de conclusie gisteren in Amsterdam.

Wat een bijeenkomst moest worden waar het probleem met de Marokkaanse jeugd zou worden opgelost, leek een avond te worden waarbij verwijten werden gemaakt richting de gemeente, richting de Hollanders en jegens de Marokkanen zelf. Maar het werd gisteren toch vooral een avond van zelfreflectie. De meerderheid van de deelnemers aan het debat – vooral Marokkanen die niet tot de overlastgevers behoren – zochten het probleem niet alleen bij de overheid, niet alleen bij de hulpverleners, maar vooral ook bij zichzelf.

[... ......]

Een blanke Amsterdamse uit Oost was een van de voorbeelden die bij iedereen de handen op elkaar kreeg en het hart raakte van het debat. Zij vertelde dat iedereen maar klaagt over die Marokkanen, maar als je wat wilt veranderen, moet je ze durven aan te spreken op hun gedrag.

„Als ik die straatschoffies weer eens fout bezig zie, zeg ik ze dat ze dat niet moeten doen, en ik leg ze uit waarom. Daarbij complimenteer ik ze als ze iets leuks doen. Ik geef vrijwillig les op een school, ik geef ze aandacht, liefde, een schouder, met als resultaat: ze houden van me. Maar wee hun gebeente als ze iets slechts uithalen! Dat weten ze, en ze luisteren.”

Daar kon niemand een speld tussen krijgen.