Citaten uit

Speelgoed waarschuwing!

Wouter Klootwijk, NRC Handelsblad 31 januari 2006

Het was een kniestuk. Binnendoorsnee ongeveer 15 centimeter. In de flenzen zaten ronde gaten. Het lag langs de rivier, achtergelaten door water-werklui. Het was een onderdeel geweest van een buizenstelsel waar bagger door gepompt was. De binnenwand van de bocht was gepolijst door het zand.

Lang geleden gevonden en onvergetelijk gelukkig was ik ermee. Haast niet te tillen, maar ik nam hem mee naar huis. Heb er een hele zomer meegespeeld. Niet binnen, dat mocht niet, het ding zou het linoleum krassen, maar buiten. Wat deed ik er dan mee? Alles. Ik speelde er duizend spellen mee. Zonder ook maar een moment te beseffen dat ik aan het spelen was. Ik was er mee aan het werk, de koning te rijk.

Kinderen van nu worden gedwarsboomd om zich later zo iets geweldigs te kunnen herinneren. Ze mogen om te beginnen al niet in hun eentje langs de rivier of de straat slijpen, ze vinden dus geen kniestukken of andere vergeten materialen. Ze mogen bovendien hun handen niet vies maken en al helemaal geen zware gevonden voorwerpen met scherpe randen meebrengen naar het kinderdagverblijf of de naschoolse opvang.

En als ik als eigenwijze speelgoedwinkelier kniestukken met flenzen wilverkopen als het ultieme speelgoed, krijg ik last met de Voedsel en Waren Autoriteit. (...)

We hadden vroeger klei. Dezelfde klei waar baksteen van gebakken werd. Klei van langs de rivier. M'n vader haalde het voor ons in een emmer. Zou ik een speelgoedwinkel hebben in een stad aan de rivier dan zou ik nu die klei verkopen. De Voedsel en Waren Autoriteit zou me bekeuren. Speelgoed en speeltuig moeten voldoen aan eisen van de Warenwet.

[...]

Speelgoedfabrikanten en winkeliers hebben intussen een manier gevonden om de regels en richtlijnen voor speelgoed te omzeilen.

Ik kocht in een speelgoedwinkel drie verschillende houten fluiten die het droevige geluid maken van een stoomfluit. Voor kinderen die treintje spelen. Ze kunnen fluiten als een koe op de rails staat.