Judith Holzer

Een selectie uit de 24 brieven

Sanneke Bolhuis, NRC 14 mei 2005, Brieven

In het Zaterdags Bijvoegsel van 7 mei stond het verhaal van juf Judith Holtzer over de gevolgen voor een plattelandsschool als een leerling (Sandzjar, 7 jaar) het land uit wordt gezet. Een selectie uit de 24 brieven.

Mijn belangrijkste reden om te reageren is om Judith Holtzer en andere betrokkenen te laten weten dat er nog meer mensen zijn die hier niet van kunnen slapen. Sprakeloze woede, machteloze plaatsvervangende schaamte. Keer op keer, bij elk verhaal waaruit weer blijkt hoe onmenselijk en onverantwoordelijk ons vreemdelingenbeleid is. Hoe bedenk je het om mensen zo lang aan het lijntje te houden, in tergende onzekerheid, overgeleverd aan slecht functionerende instanties, in armoedige omstandigheden, waarbij ze niet eens het recht hebben om voor zichzelf te werken - en dan jaren later alsnog de grens over te zetten.

Wie kan het nog uitleggen? Minister Verdonk dreigde een boekje open te zullen doen over al die liegende en bedriegende asielzoekers met hun zielige verhalen. Gáf ze maar eens uitleg. Ik vrees dat we hooguit een bureaucratische uitleg van de regels zouden krijgen. Een tolerant en gastvrij land, meneer Balkenende? Vrijheid, democratie, een rechtsstaat? Voor wie? De afgelopen week hoefden we radio of tv maar aan te zetten of we hoorden het aloude adagium: `Dat nooit weer.' Dat nooit weer? Dagelijkse kost, gelegitimeerd door onze eigen regering. Leren van de geschiedenis? Van het vooroorlogse vluchtelingenbeleid bijvoorbeeld?