Citaten uit

We moeten kinderen geen trauma aanpraten

door Ruud Bullens, Podium, Trouw 23 september 2005

Prof. dr.R. Bullens is forensisch psycholoog en begeleidde de studioverhoren van de destijds elfjarige Maikel.

Niet ieder kind loopt een trauma op na het ondergaan van een ernstig misdrijf , betoogt kinderpsycholoog Bullens na kritiek op zijn aanpak.

In de afgelopen 30 jaar heb ik vele honderden slachtoffers van een ernstig misdrijf onderzocht en/of behandeld.

Wat deze slachtoffers met elkaar gemeen hebben, is dat ze waren betrokken bij een levensbedreigend incident, systematisch waren vernederd of gedwongen waren handelingen te verrichten en/of te ondergaan die ingaan tegen de eigen wil. Wat slachtoffers doorgaans niet met elkaar gemeen hebben, is hun reactie op de 'traumatische' gebeurtenis.

[... ... ...]

Het gedrag dat slachtoffers na de 'traumatische gebeurtenis' vertonen (inclusief de wijze waarop ze zich verbaal uitdrukken), is voor een gedragsdeskundige een belangrijk aanknopingspunt voor het vaststellen van de mate waarin een slachtoffer is getraumatiseerd. Hiermee onderscheidt een gedragsdeskundige zich van de gemiddelde niet-deskundige.

[...]

Als gedragsdeskundigen als leken zouden reageren, zouden de instellingen vol zitten met getraumatiseerde personen. Bovendien zouden de niet-getraumatiseerde personen al gauw tot de groep van getraumatiseerden behoren, omdat 'de deskundige' hun wel duidelijk maakt dat ze een trauma moeten hebben. Dit wordt ook wel het 'aanpraten van een slachtoffer-identiteit' genoemd.

[...]

Hoe ongelooflijk het ook moge lijken, er zijn kinderen die niet of nauwelijks schade oplopen van een 'traumatische' gebeurtenis. [...]

De commotie die in de media is ontstaan over het onderzoek en de ondervraging van Maikel, slachtoffer in de zaak van de Schiedamse parkmoord, is begrijpelijk. De minister van justitie en in zijn kielzog de media hebben datgene verwoord wat ieder geneigd is te denken: deze jongen is op onverantwoorde wijze aangepakt, want hij was getraumatiseerd.

[...]

Rest de vraag of gedragsdeskundigen fouten kunnen maken in hun beoordeling van het slachtoffer. Ongetwijfeld zullen die worden gemaakt. Dergelijke fouten kunnen echter op objectieve wijze worden aangetoond. Niet door het inventariseren van common sense emoties en meningen van buitenstaanders, maar door het nauwkeurig onderzoeken van de gedragingen en emoties die het slachtoffer de afgelopen jaren heeft vertoond.

[...]