Start Omhoog

Citaten uit

Dierenactivisten zijn geen terroristen 

Recht

Dirk Boon, Trouw 22 oktober 2003

Geweld van actievoerders accepteert de samenleving als een vervelend gegeven. En schade die voetbalvandalen aanbrengen, hoeven zij niet te betalen, Maar vernielingen door dierenactivisten krijgen nu plots het predikaat 'terroristisch'.

Dierenactivisme is geen terrorisme. De Grote Van Dale: '(het plegen van) gewelddaden (individuele of collectieve aanslagen, gijzelingen, verwoestingen) ter demoralisering van de bevolking om een politiek doel te bereiken'. Bij terrorisme in de moderne betekenis ligt de nadruk op de ondermijning van de rechtsstaat. Daar is bij dierenactivisme helemaal geen sprake van. 

[...]

Als de meerderheid der Tweede Kamer van oordeel is dat dierenactivisten terroristen zijn, zoals onlangs bleek, dan ontkom ik niet aan de indruk dat voetbalvandalen en andere opstandelingen daar eveneens toe gerekend moeten worden. 

Het is een gegeven dat in het verleden niet hard opgetreden is tegen allerlei vormen van vandalisme. Als supporters elk weekeinde dezelfde voetbaltrein slopen, waarom wordt de schade dan niet verhaald op de veroorzakers? Als het voetbalvandalisme noodzaakt tot het inzetten van vele politieagenten op zondag, waarom wordt de voetbalclub dan niet gedwongen om voor de politie-inspanning te betalen? Dat gebeurt niet - althans onvoldoende mijns inziens - en toch moeten dierenactivisten als terroristen worden vervolgd en behandeld? 

[...]

Klaarblijkelijk wordt in deze samenleving door politie, openbaar ministerie en bestuur dit soort vernieling gewoon gedoogd. Het hoort er nu eenmaal bij. Niemand die zich er druk over maakt dat de individue1e sigarenwinkelier zijn schade niet vergoed krijgt van zijn verzekering en dat hij te benauwd is - angst voor repressie - om de schade op die veroorzakers te verhalen. Klaarblijkelijk moeten wij flink zijn en alle materiële schade zelf dragen. 

[...]

De welzijnsproblemen bij dieren zijn de laatste veertig jaar kwalitatief en getalsmatig sterk toegenomen. In Nederland worden 150 miljoen dieren gehouden, bijna tien per Nederlander. Met het welzijn van het overgrote deel van deze dieren is het slecht gesteld.  

De voornaamste problemen zijn te vinden in de houderij van productiedieren, waar op dit ogenblik cira 125 miljoen dieren aanwezig zijn.  De intensieve veehouderij moet als doodlopende straat worden beschouwd. Zij heeft de betrokken veehouders geen duurzame, economische positie verschaft, het landschap is vernield, het mestprobleem is nog altijd 
groot, er moet diervoeder worden geïmporteerd uit verre buitenlanden dat geproduceerd is op een oppervlakte die zes keer zo groot is als het het Nederlandse landbouw-areaal, en het dierenwelzijn blijft onverminderd slecht. Er bestaat een constant spanningsveld tussen producenten en consumenten, terwijl iedereen schoon genoeg heeft van de uitbraak en bestrijding van besmettelijke dierziekten de laatste  jaren. 

De meeste mens en zijn deze situatie beu. In hun huizen bevinden zich  overigens 800 000 rashonden, waarvan het merendeel wordt geteisterd door ernstige erfelijke afwijkingen. Pijnlijke en ziekmakende erfelijke gebreken. Dan zijn er nog veel mens en die zich zorgen maken over het lot van 700 000 proefdieren die jaarlijks in Nederland worden verbruikt en over de stand van de natuur en het milieu. 

[...]

Het 'mens-diervraagstuk' is de laatste veertig jaar alleen maar groter geworden en ik kan dan ook enigszins begrijpen dat veel mensen heel erg gefrustreerd zijn geraakt over de vele problemen die zich bij dieren voordoen. 

Als agressie al ontstaat en een uitlaatklep vindt naar aanleiding van een verloren voetbalwedstrijd of een ander smetje op het verwende blazoen, dan ben ik er zeker niet verbaasd over dat ernstig gefrustreerde dierenliefhebbers actievoeren waarbij materiële schade wordt veroorzaakt. Laat ik mij sterker uitdrukken: ik verbaas mij erover dat deze acties zo kleinschalig zijn gebleven en zo incidenteel plaatsvinden. Als morgen het Binnenhof zou worden bestormd en langdurig bezet gehouden door dierenbevrijders, dan kijk ik daar niet van op. 

Let wel: ik keur dat niet goed, ik registreer alleen maar en daarbij valt het mij op dat in onze samenleving zo veel agressie als vanzelfsprekend wordt geaccepteerd.

De term 'terroristen' dient voorbehouden te blijven aan personen en groepen personen die op vernielende en gewelddadige wijze trachten de democratische rechtsstaat en haar cultuur te ondermijnen. In onze samenleving zijn daarnaast allerlei vormen van gewelddadigheid en vernieling herkenbaar, individueel of in georganiseerd verband gepleegd die binnen de normale kaders van het strafrecht dienen te worden afgedaan. Daartoe behoort ook het dierenactivisme.


Dirk Boon is hoogleraar Dier en recht aan de Universiteit Utrecht en advocaat.

 

Start Omhoog