Citaten uitConservatief ManifestBart Jan Spruyt en Michiel Visser Trouw, 18 oktober 2003 De volledige tekst van het manifest is te vinden op www.burkestichting.nl
Deze week publiceerden Bart Jan Spruyt en Michiel Visser van de conservatieve Edmund Burke Stichting een manifest onder de titel 'De crisis in Nederland en het conservatieve antwoord'. Op deze twee pagina's een samenvatting van dit pamflet dat zich leent voor discussie. Het conservatisme is een politieke filosofie, net als bijvoorbeeld liberalisme en socialisme. Het heeft een aantal kerngedachten die alle conservatieven kunnen delen, maar die verschillend uitgelegd en toegepast kunnen worden. De kern van het conservatisme is dat de mens niet als vanzelf het goede doet. Zeker niet, omdat het goede vaak zelfbeperking, zelfdisciplinering, plichtsbesef, opoffering met zich meebrengt. Daarom hebben mensen opvoeding en vorming nodig. Het conservatisme verwerpt de modieuze opvatting dat de waarheid niet bestaat en dat de verschillen tussen het ene en het andere standpunt dus zijn terug te voeren op esthetische verschillen. Maar de ene mening is niet gelijk aan de andere; kannibalisme is geen 'kwestie van smaak'. Het conservatisme verwerpt het cultuurrelativisme. Voor het bloeien van de menselijke natuur zijn sommige samenlevingsvormen beter dan andere. De conservatief heeft er geen enkele moeite mee om te zeggen dat de ene cultuur beter is dan de andere. En hij voegt daaraan toe dat wij in de gelukkige omstandigheid verkeren dat de westerse beschaving van alle culturen tot nu toe de beste is gebleken. [...] In de afgelopen twee eeuwen is de sterke vooruitgang op economisch en natuurwetenschappelijk gebied hand in hand gegaan met een achteruitgang op geestelijk en zedelijk gebied. Een belangrijk onderdeel van deze decadentie is het verlies van de kennis van onze eigen intellectuele tradities. Onze elites kennen de grote inzichten van het Westen niet meer, en weten daarom nauwelijks nog waarin het Westen van andere culturen verschilt, waarom het verdedigd moet worden en wát precies verdedigd wordt. Nederland in crisisHet is niet overdreven om te zeggen dat Nederland in crisis is. Een serie samenhangende problemen plagen ons land:
[...] Weg met de partijbonzenDe burger heeft te weinig controle over de macht die Den Haag over hem uitoefent. Die macht ligt namelijk voor het grootste deel bij de politieke partijen, en binnen die partijen bij zeer kleine groepjes zichzelf selecterende politieke leiders. [...] Dit is een kernprobleem waarvoor het bestaande stelsel geen oplossing heeft. De kloof tussen politiek en kiezer kan alleen worden gedicht door de politicus te dwingen zich persoonlijk bij de kiezer te verantwoorden. Binnen elk kiesdistrict wordt één volksvertegenwoordiger op persoonlijke titel naar de Tweede Kamer afgevaardigd. De Kamer valt zo uiteen in twee blokken - Links en Rechts - waarvan het grootste automatisch het regerende blok wordt. De minister-president wordt rechtstreeks door de bevolking gekozen en komt in een daadwerkelijk dualistische verhouding met de hem controlerende Kamer tot beleid, daarbij steunend op wisselende coalities van wisselende individuele Kamerleden. Dit stelsel verlost ons van tijdrovende en ondemocratische kabinetsformaties. Het brengt de vitaliteit in het debat terug en produceert betere politici. [...] Het nieuwe stelsel zal leiden
kortom het zal politiek Den Haag precies het soort stimulans geven dat dringend noodzakelijk is. Terug naar de kernConservatieven zien de staat tegelijk als noodzakelijk en gevaarlijk.
[...] De staat heeft een aantal belangrijke taken waarvoor zij bij uitstek geschikt is:
Dat zijn de kernactiviteiten van de overheid, en voor deze posten moet altijd voldoende geld zijn. De Nederlandse overheid doet allerlei dingen die zij beter zou kunnen laten en faalt in het uitvoeren van deze kerntaken. Ze moet die onnodige taken radicaal afstoten en de ernstige problemen op het gebied van veiligheid en immigratie hard aanpakken. Terug naar de kern dus. En niet omdat dit 'doelmatiger' zou zijn of beter te financieren, maar omdat een goede staat slechts een beperkt aantal taken uitvoert, en de rest overlaat aan de burgers. [...] Misdaad en strafBescherming van lijf en goederen van de burgers is een kerntaak van de overheid. De Nederlandse overheid heeft op dit terrein gefaald, wat haar gezag ernstig heeft ondermijnd. Volgens de officiële cijfers is de misdaad in ons land de afgelopen veertig jaar vertienvoudigd: van 132.000 misdaden in 1960 tot 1,4 miljoen in 2002. Dit is nog een onderschatting van de werkelijke criminaliteitsstijging, omdat steeds minder mensen het nut van aangifte inzien. En het gaat zeker niet alleen om fietsendiefstal. [...] Eén verklaring voor de stijgende criminaliteit is dat misdaad in Nederland loont. De oplospercentages zijn zeer laag en slechts 2 à 3 procent van de delicten leidt uiteindelijk tot een vrijheidsstraf. [...] De golf van geweld kan alleen worden aangepakt door veel meer misdrijven op te lossen. Daarvoor is een mentaliteitsomslag nodig bij politie en justitie. Het afgelopen decennium hebben we in de VS gezien hoe de misdaad enorm kan afnemen door een betere, slimmere en hardere aanpak door de politie. [...] Zo ontstond een klimaat waarin naleving van de wet vanzelfsprekend werd. Nederland moet deze Amerikaanse lessen ter harte nemen. Door mild te straffen en de nadruk te leggen op rehabilitatie, doen onze humane rechters de dader wel een plezier, maar de samenleving niet. Rechterlijke macht en Openbaar Ministerie moeten verlost worden van hun softe jaren-zestig-mentaliteit. [...] De Nederlandse gevangenis kan een stuk soberder. De straffen moeten langer worden, de vervroegde automatische invrijheidsstelling is achterhaald en taakstraffen moeten voor ernstige misdrijven onmogelijk worden. Als de rechterlijke macht onwillig is harder op te treden dan moet de wetgevende macht ingrijpen door minimumstraffen in te voeren voor geselecteerde misdrijven. Wellicht valt het te overwegen om rechters rechtstreeks door de bevolking te laten kiezen. Toch moeten we niet vergeten dat een samenleving waarin het nodig is veel en lange gevangenisstraffen uit te delen een moreel probleem heeft. De hoge criminaliteit hangt onder meer samen met de crisis in het gezin. [...] Een samenleving waarin bijna de helft van de huwelijken in een echtscheiding eindigt, waarvan vooral de kinderen de dupe worden, is zeer ongezond. [...] Immigratie en de 'multiculturele samenleving'De criminaliteit in Nederland is voor een aanzienlijk deel geïmporteerd. Minder dan de helft van de gedetineerden is van Nederlandse afkomst. Een onevenredig groot deel van de ernstige misdrijven komt voor rekening van Marokkanen, Antillianen en Kaapverdianen, en in iets mindere mate van Turken, Surinamers, Oost-Europeanen en overige Afrikanen. Deze hoge criminaliteit is onderdeel van de lange lijst van problemen die de massale immigratie van de afgelopen drie decennia heeft veroorzaakt. [...] De aanwezigheid van een miljoen moslims heeft ons land bovendien 'verrijkt' met de terugkeer van een virulent soort antisemitisme en (door Saoedi-Arabië gefinancierde) fundamentalistische moskeeën en andere instellingen die een onverdraagzaamheid en achterlijkheid ten toon spreiden die ons wezensvreemd is en die wij nooit mogen accepteren. De 'islamisering van Nederland' is een uitdaging waarop het 'multiculturalisme' - de gedachte dat alle culturen gelijkwaardig zijn en in harmonie samen kunnen leven - het verkeerde antwoord is. In de praktijk kwam het vooral neer op een knieval voor minderheidsgroepen wier cultuur wezenlijk verschilt van de westerse. Het failliet van het multiculturalisme kan thans in iedere oude wijk worden bekeken. De waarden en normen van de verschillende in Nederland aanwezige groepen zijn in belangrijke mate onverenigbaar. Conservatieven kiezen voor de Nederlandse beschaving, als onderdeel van de westerse beschaving, en weigeren te capituleren voor culturen met waarden die haaks op de onze staan. Hier woonachtige moslims kunnen weliswaar gebruik maken van de godsdienstvrijheid en de vrijheid van vereniging die de westerse beschaving, anders dan de islamitische cultuur, haar burgers weet te bieden, maar moeten zich aanpassen aan ons en niet andersom. Dus geen sjaria in Nederland, geen achterstelling van vrouwen en meisjes, geen eerwraak en bloedvetes, geen invoering van islamitische feestdagen. Een samenleving met meerdere, wezenlijk verschillende culturen heeft een hoog conflictpotentieel. Dan is het verstandig te voorkomen dat de kleinere culturen groter worden. Dit betekent dat Nederland, in navolging van landen als Denemarken, een strengere immigratiepolitiek moet voeren, die er op neerkomt dat alleen mensen die nuttig zijn voor de Nederlandse samenleving nog welkom zijn. 'Nuttig' zijn hoogopgeleide mensen die gemakkelijk Nederlands leren, gemakkelijk een baan vinden en zodoende een positieve bijdrage aan de Nederlandse samenleving kunnen leveren. [...] Als internationale verdragen een dergelijk rationeel toelatingsbeleid belemmeren, dan moeten ze worden opgezegd. Dat geldt ook voor 'Europese verplichtingen'. Een soevereine staat hoeft zich niets gelegen te laten liggen aan regels van internationaal recht die tegen het nationaal belang indruisen.
[...] Hervorming van de subsidie- en verzorgingsstaat[...] In Nederland zijn de uitkeringen hoog en ze worden voor onbepaalde tijd verstrekt. Een recht op steun veroordeelt mensen tot een leven van ledigheid en neemt alle impulsen weg tot zelfredzaamheid. Het ontmoedigt het menselijke verlangen zelf richting te geven aan zijn leven, van de vruchten van zijn arbeid te genieten en te sparen voor zijn nakomelingen. De groei van de overheid heeft van de Nederlanders weke, afhankelijke kuddedieren gemaakt in plaats van fiere, onafhankelijke burgers. Voor subsidies dient in principe de regel te gelden: wat geen steun heeft in de samenleving, heeft ook geen bestaansrecht. Organisaties als Vluchtelingenwerk Nederland, Pax Christi, Novib, Greenpeace en het IKV krijgen elk jaar grote hoeveelheden overheidssubsidie. [...] Dit soort subsidies dient ogenblikkelijk te worden stopgezet, met een navenante daling van de laagste tarieven in de inkomstenbelasting, zodat burgers zelf kunnen bepalen welke goede doelen hun steun verdienen. [...]
Dit herijkingsproces gaat natuurlijk gepaard met een grootscheepse belastingverlaging. Als de overheid minder projecten op zich neemt, hoeft zij ook minder geld af te nemen van burgers en bedrijven. Dat geld blijft dus in de samenleving. Belangrijker is het morele effect van deze operatie. Mensen leren dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven. Ze zullen er harder en volwassener door worden, en aldus beter weerstand kunnen bieden aan vijanden. [...] Het verval van het onderwijsWe hadden in Nederland tot in de jaren zestig heel aardig onderwijs. [...] Het was een systeem dat het accent legde op de overdracht van kennis en de karaktervorming van het kind. Het belangrijkste probleem was dat leerlingen teveel werden geselecteerd op maatschappelijke afkomst en te weinig op eigen capaciteiten. Onder invloed van de radicale filosofie van de jaren zestig, aangevoerd door de onderwijssociologen van de PvdA, is dit oude stelsel afgeschaft zonder dat er iets waardevols voor in de plaats is gekomen. De hiërarchie die een wezensonderdeel vormde van het oude stelsel is verlaten, de obsessie van de Mammoetwet met nivellering heeft over de hele linie, van middelbare school tot universiteit, geleid tot onderwijs van een bedenkelijk niveau. [...] Het zou goed zijn als de eenzijdige opvoeding tot mondigheid en het opkomen voor jezelf, je 'eigen mening', gevoelens en sentimenten - de opvoeding die de erfenis vormt van de jaren zestig en zeventig - wordt gerepareerd. Allereerst moet de hiërarchie daar hersteld worden waar gelijkheidsdenken uit de aard der zaak geen pas geeft: tussen ouders en kinderen, schoolmeesters en leerlingen, hoogleraren en studenten. Maar dat kan alleen wanneer dat herstel onderdeel is van de herontdekking van een veel bredere traditie waarvan hiërarchie een bestanddeel vormt. Dit hervinden van de westerse traditie vereist een diepe duik in de geschiedenis. Het belangrijkste dat wij aan toekomstige generaties moeten doorgeven is beschaving. [...]
|
