7 november 2006

Citaten uit

Homo wint weinig bij val Ted Haggard

Lodewijk Dros, Trouw 7 november 2006

Antihomo-boegbeeld Ted Haggard is van zijn sokkel gevallen. De evangelische predikant voerde het protest tegen homorechten aan, maar rommelde zelf met een man, gebruikte drugs. Helpt zijn val de homo-emancipatie?

Als evangelisch predikant gelooft Ted Haggard, senior-pastor van de New Life Church in Colorado, in gebedsverhoring. Maar de wijze waarop zijn bede van vorige week zondag is verhoord, daar zal hij van hebben opgekeken.

Op 29 oktober, in de aanloop naar de nationale verkiezingen, bad hij, vooraanstaand voorvechter van de Republikeinen en gekant tegen de ’goddeloze’ Democraten, vanaf de kansel:

„Vader, we bidden u dat de leugens openbaar worden en dat het bedrog openbaar wordt. Vader, moge wijsheid over ons, kiezers, komen.”

Een week later was Haggard ex-pastor, ex-voorzitter van de Nationale Vereniging van Evangelicalen en ex-voorman van het anti-homoprotest. En smeekte hij om vergeving. In een openhartige brief aan zijn kerk gaf hij toe dat hij zich had overgegeven aan ’seksuele immoraliteit’ – ontucht met een gigolo. Haggard: „Ik ben een bedrieger en een leugenaar.”

Net als bij de bekentenis van Jimmy Swaggart, een tele-evangelist die zich in 1988 na prostitueebezoek tot zijn gelovigen wendde en hen snikkend bekende I have sinned (’ Ik heb gezondigd’), waren ook nu de kerkgangers geroerd. „We houden wanhopig veel van pastor Ted.”

Haggards toeverlaat is bekend in Nederland

Ted Haggard (50) maakte de New Life Church in Colorado van een kwijnend clubje tot een megakerk. Hij is, met James Dobson, de motor van de politieke invloed die evangelicals in de VS hebben. Beiden hebben innige contacten met president Bush. Haggard bezocht Bush of diens adviseurs elke maandag.

Haggard laat zich, kondigde hij zondag aan, door Dobson ’spiritueel, emotioneel en fysiek’ begeleiden.

Dobson bepleit het hard slaan van kinderen. Zijn organisatie heeft een afdeling in Dordrecht, nauw verbonden met kinderhulpdienst Chris. Die steunt Dobsons pedagogische aanpak. Dobsons Nederlandse uitgever heeft zijn werk inmiddels uit de handel genomen.

Volgens Dobson is homo worden vaak geen kwestie van kiezen, maar kun je er wel, zij het soms met grote krachtsinspanning én gebed, van afgeholpen worden en zo alsnog je hetero-oriëntatie ’hervinden’.

Ted Haggard was tot zijn val voorzitter van de Nationale Vereniging van Evangelicalen, met een achterban van 30 miljoen christenen.

Haggards weerwoord op alle beschuldigingen deed denken aan de reactie van president Clinton in de Monica Lewinsky-affaire. Tot walging van Republikeinen als Haggard zei Clinton in 1998 dat hij ’geen seksuele relatie had met die vrouw’. Haggard zegt nu dat hij ’geen seks had met die man’ – wel betaalde massage door een zich prostituerende heer. En, jawel, Haggard had amfetaminen gekocht, maar, neen, die had hij nooit gebruikt. Zoals Clinton wel blowde, maar niet inhaleerde.

Vandaag gaan kiezers in Colorado, Haggards staat, naar de stembus, voor ’amendement 43’: de vaststelling dat het huwelijk uitsluitend bestemd is voor man en vrouw. Haggard gold als de opsteller van dat voorstel dat vooral diende om het homohuwelijk dwars te zitten.

[...]

Jones, leverancier van seksuele diensten en drugs, had de openbaarheid gezocht om evangelische schijnheiligheid aan de kaak te stellen. Hij hielp zo Haggard hardhandig ’uit de kast’, zoals dat heet.

De berichten over Haggards val in de progressieve Amerikaanse pers smaken naar leedvermaak, onder homoseksuelen is het nieuws wat minder triomfantelijk ontvangen.

„Gisteren was hij nog mijn onderdrukker”, schrijft een christelijke lesbienne over de schuldbelijdenis van Haggard, „vandaag legt hij bloot dat het leven ingewikkelder is dan fundamentalisten ons willen doen geloven.”

[...]

Sommigen hopen dat de val van Haggard leidt tot het stoppen van ’demonisering’ van homo’s door evangelicalen.

[...]

Het glanzende voorbeeldhuwelijk van Haggard wordt stevig op de proef gesteld. Gayle Haggard, Teds echtgenote die óók een brief naar de New Life Church stuurde, vindt dat een winstpunt van de hele affaire. Voor predikantsvrouwen is in deze kringen vaak een grote rol weggelegd als rolmodel.

„Wie nu nog denkt dat ons huwelijk zó volmaakt was, dat vrouwen in problemen er niet aan konden tippen en er dus niets aan hadden, is nu voor altijd van dat idee afgeholpen.”

[...]

Eigenlijk, schrijft Gayle Haggard, is er behalve een diepe huwelijkscrisis, niets aan de hand.

[...]

Haggard schrijft zelf dat hij gedurende zijn hele volwassen leven ’heeft gevochten tegen die donkere kant van mezelf’. Hij riep ’allerlei hulp’ in, maar niets hielp – gedurig bidden kennelijk óók niet.

Dat roept de vraag op, of de homoseksuele handelingen bij Haggard voortkomen uit een geaardheid die niet te onderdrukken valt, of uit een zondige keuze – het laatste is de favoriete verklaring van evangelicals. Die beschouwen homoseksualiteit als een 'tegennatuurlijke oriëntatie' waar je effectief van afgeholpen kunt worden, als je maar wilt.

Nu zelfs de meest gelovige voorvechter daarvan is gevallen, moet dát debat weer geopend worden. Als dat gebeurt, is dat winst voor de homobeweging in de VS. En voor de gays in evangelicale kerken die nu nog hardhandig in de kast worden gehouden. Alleen al in Haggards New Life Church zitten er statistisch gezien duizend.