Republikeins congreslid versiert jongens

Niet alleen het debacle in Irak bracht de Republikeinse Partij in de VS in paniek, maar eens te meer het bericht dat congreslid Mark Foley seksueel getinte e-mails had geschreven aan pages, stagiairs, boodschappenjongens van het congres. 

Foley was vice-voorzitter van een groep die zich bekommerde om misbruikte en geëxploiteerde kinderen die in dat kader de ouders waarschuwde voor de gevaren van 'internetseks'. 

Ook stond hij vooraan bij de ondertekening van een wet om het misbruik van kinderen tegen te gaan. 

In Nederlandse oren klinkt dit nogal onschuldig - het zou om zestienjarigen gaan en niet om lijfelijk contact - maar de VS staat van zoiets direct op zijn kop, en zeker de partij die daar de conservatieve normen en waarden wil behoeden. Een uur na de onthulling trad Foley af. Hij is nu 'in therapie'. 

Bron: kranten 3 - 6 en 21 oktober 2006. 
Deze artikelen zijn opvraagbaar bij 
Tegenwicht. 

"Zo vroeg Foley in 2003 [...] een scholier om een nachtzoen nadat de twee volgens ABC klaarblijkelijk internetseks met elkaar hadden." 

[Een nachtzoen! Foei, Foley! (Tw)]

 De federale recherche FBI bekijkt de zaak en zal vrijwel zeker een volwaardig strafrechtelijk onderzoek instellen [...]. 
Geen eenvoudig verhaal voor hoeders van christelijke normen en waarden - zoals Republikeinen zich graag presenteren." (NRC 4 okt. 2006)

"Hij verklaarde zijn gedrag deels door misbruik door een priester in zijn jeugd." Het bleek om naakt zwemmen, masseren en slapen te gaan en naakt in de sauna te zitten. (Trouw 21 okt. 2006) 

[Naakt zwemmen, naakt in de sauna? Foei! (Tw)]

Bisschoppen treden af

Aftreden bisschoppen meestal om seksschandaal; Trouw, 9 januari 2007

Een 'brave' Amerikaan

Ted Haggard, de voorman van een grote Amerikaanse evangelicale kerk en notoir tegenstander van het homohuwelijk, is van zijn voetstuk gevallen. 

De man die hem drugs en homoseksuele diensten had bewezen onthulde dit publiekelijk met de bedoeling deze schijnheiligheid aan de kaak te stellen. 

Klaarblijkelijk heeft hij zijn eigen 'kwalijke' neigingen bestreden bij anderen. 

Homo wint weinig bij val Ted Haggard; Lodewijk Dros, Trouw 7 november 2006

"Hij riep ’allerlei hulp’ in, maar niets hielp – gedurig bidden kennelijk óók niet. Dat roept de vraag op, of de homoseksuele handelingen bij Haggard voortkomen uit een geaardheid die niet te onderdrukken valt, of uit een zondige keuze. 

Nederlandse homogenezer blijkt homo te zijn 

Raphael Creemers was een ’door God genezen homo’. Hij leidde Europa’s grootste evangelische club die in Jezus’ naam homo’s in hetero’s ’veranderde’. Nu is hij weer homo.

Het bewijs van homogenezing is nu weer gay; Lodewijk Dros, Trouw, 9 november 2006 

Een fanatiek politicus 

Op dezelfde dag vernemen we dat een minister in Australië af moest treden, beschuldigd van het drogeren en vrijen met tienerjongens, op kosten van het ministeriele budget. 

Er is sprake van  beschuldiging, niet van veroordeling, maar dertig aanklachten is toch ook weer niet niets. 

Minister sacked over child sex charges; Alarm first raised a year ago; Russell Skelton, The Age, November 9, 2006
With JONATHAN PEARLMAN and AAP

A Slew of child sex charges involving drugs and prostitution against a minister in the NSW State Government has plunged it into crisis.

[Quote from the minsister:] 
"Every person in the community has to shoulder the responsibility for the protection of children from abuse."

Een Belgische pedofielenjager 

Vlaamse pedofielenjager verkrachtte zelf kinderen; Trouw, 16 november 2006

Homofobie

Een fobie is een overdreven sterke angst die niet in de realiteit geworteld is. Iets anders dus dan de gezonde angst voor een slang of hond die echt kan bijten of een aanstormende trein bij een rood stoplicht, dan wel een bacterie of virus (of overgewicht) dat je kunt oplopen, zodat je terecht voorzichtig handelt. Bij reële angst of vrees is er iets buiten jezelf, bij een fobie huist er iets engs in jezelf. Bij een fobie komt ook snel haat om de hoek kijken. Fanatisme is het kenmerk. 

Fanatisme: 
In de VS verscheen een prentenboek voor kinderen dat gaat over twee pinguïns die kennelijk goed met elkaar bevriend zijn. "Ze lijken wel verliefd!" merkt een dieroppasser in het verhaal op. 
Gevolg: onrust en protesten van ouders en een verklaring van een dominee om dit boek te verbannen. 
(Trouw 18 november 2006)

Kampen om homo's te genezen; Documentaire over bekering door Amerikaanse christenen; Tom Rooduijn, NRC Handelsblad 6 april 2007: 
"Er is inmiddels ook een actiegroep die de strijd met de ex-gay-movement aanbindt. Mensen worden misleid voor politiek en geldelijk gewin, zegt Wayne Besen, de voorman van de groep. Bovendien zijn de technieken, gebruikt bij deze heroriëntatie, laakbaar en gevaarlijk. 
Volgens Besen stoelt de hele beweging op haat, veroordeling en discriminatie van homoseksuelen: Deze beweging voorziet homo's van een stigma. Mensen gaan zich ervoor schamen en worden daardoor gedwongen om te willen veranderen."

Iedereen, m/v, heeft iets mannelijks en iets vrouwelijks in zich. Jung noemt dit de animus, het mannelijke aspect, en de anima, het vrouwelijke aspect. Psychische gezondheid betekent dat beide aspecten van de psyche er mogen zijn en met elkaar in evenwicht zijn. 

Zie bijvoorbeeld het essay, in # 14 van deze website, van Karen Hamaker-Zondag, Familieopstellingen; Zo de ouden zongen, piepen de jongen ...  in: Prana # 151, oktober 2005. Zij spreekt in dit verband ook van de yin- en de yang-kant van de liefde. Zij spreekt ook van 'de harde (vaderlijke) liefde' voor het kind, noodzakelijk ook bij de moeder en van 'de zachte (moederlijke) liefde voor het kind', al evenzeer nodig bij de vader. 

Een man die het vrouwelijke in zichzelf niet accepteert, die dit maar eng en raar vindt en naar de kelder van zijn ziel verbant, die kant verdringt met andere woorden, ziet die vrouwelijke kant uitvergroot in een andere man die die vrouwelijkheid wel uitstraalt en krijgt een grondige hekel aan homo's. Hij zal het vrouwelijke in zijn vrouw en zijn dochters adoreren, het vult hem immers goed aan, maar zal hetzelfde in een man afwijzen. Omgekeerd kan een vrouw het mannelijke in haarzelf afwijzen, beminnen in haar man en zonen, maar grondig afwijzen in andere vrouwen. 

Tot op zekere hoogte zijn dit normale en op zich niet per se ongezonde processen in de menselijke psyche. Maar als het fanatiek wordt is er meer aan de hand en komen we in de buurt van homofobie en homohaat - en verlaten we het gebied van de psychische gezondheid om dat van de psychopathologie te betreden. 

Zo ontstaat het verschijnsel dat we hierboven zagen: dat men heel fanatiek in anderen gaat bestrijden wat men zelf in zich heeft maar verdrongen heeft. Men bestrijdt wat in zichzelf aanwezig is. Fanatisme is het kenmerk hiervan. Fanatisme is bijna altijd pathologisch, hoe mooi het hoge morele doel ervan ook moge ogen. Bovendien is het zelfbedrog en zelfvervreemding - totdat de ziel het niet meer pikt en de schaduwkant aan het licht komt en zijn rechtmatige plaats opeist. 

De schaduwkant 
 

Gevoelens, verlangens en andere innerlijke krachten die men van zichzelf niet accepteert en liever verdringt noemen we, aan de hand van Jung, 'de schaduw(en)' of 'de schaduwkant'. Dit kan van alles zijn. Een jong artistiek begaafd kind dat alsmaar van zijn ouders hoort 'toch eens op te houden met die onzin', kan die kant van zichzelf in zijn schaduwkant neerzetten en dus helemaal niet ontwikkelen maar juist vermijden. Zoiets kan ook bij een meisjesachtige jongen of een jongensachtig meisje gebeuren. 

De schaduw echter, zegt Jung en met hem vele anderen, is niet per se slecht; hij kan 'goud bevatten', zoals de artistieke aanleg in het voorbeeld, of in de zachte kant van de stoere man, en dus voor een gezonde psyche juist tevoorschijn moeten komen en alsnog ontwikkeld moeten worden. Dit noemt men 'schaduwwerk' en dit is voor evenwichtige en gelukkige relaties hard nodig, wil men niet steeds in partner, kind of vreemde de eigen schaduwkant blijven bestrijden. 

Robin Knap, Schaduw in groepen. 

Een groep, een samenleving heeft zijn schaduwzijde. Dit noemen we de ‘collectieve schaduw’. Als iemand, of een bepaalde groep het ongewenste schaduwgedrag gaat vertonen, bestaat  het gevaar dat die betreffende persoon of groep tot zondebok wordt gemaakt. 

 De Joden vertoonden vanwege hun godsdienst bepaald gedrag dat binnen de collectieve schaduw viel. Dit gold ook voor de heksen, de christenen, de homo’s, de vrouwen en de zwarten. 
Je ziet dit verschijnsel nog duidelijker in kleine groepen terug komen. Neem bijvoorbeeld een gemiddelde brugklas VMBO. Meestal is daar ook duidelijk iemand de zondebok, of het pispaaltje.

Projectie 

Wat een mens in zichzelf beslist niet wil zien, erkennen en accepteren, kan de mens in een ander projecteren. Men 'ziet' dan de gehate eigenschap uitvergroot in anderen en zo vindt de vrees en de haat een uitweg. In de forensische praktijk is dit een enorme valkuil: 'zij zijn crimineel en gestoord,  wij absoluut zeker weten niet'. De meeste 'experts' in de daderbehandeling voor zedendelinquenten vallen er blindelings in. 

Seksueel verlangen naar kinderen is, zo is onlangs nog weer gebleken, het grootste taboe in onze cultuur. Niemand die dit in zichzelf wil aantreffen en erkennen. Dat verlangen wordt dus geprojecteerd op 'de pedofielen'.

Het gros van de moderne mensen met pedofiele gevoelens wil helemaal geen seksueel contact met een kind; zij koesteren het gevoel maar vermijden de daad. Toch wordt het verlangen rijkelijk op hen geprojecteerd, als zouden zij dit massaal willen en niet kunnen beheersen, zo zeggen ook 'de experts'. 

Robin Knap, De tegenstander ontmaskerd; Op zoek naar de wortel van de anti-pedo hetze

Mensen proberen ongewenste eigenschappen van zichzelf te vergeten en hopen dat die eigenschappen vanzelf zullen verdwijnen. 

Dit is een grote vergissing, want wetenschappers hebben aangetoond dat deze eigenschappen niet verdwijnen maar werkzaam blijven op de achtergrond, in de schaduwzijde van de psyche. 

Hoe werken ze dan op de achtergrond?

Zondebokken 

"There must  be a scapegoat", F. Gieles.
(Klik op "start" en scroll iets omlaag voor de Nederlandstalige en de verkorte versie). 

In de joodse godsdienst was er en ritueel waarin men een bok oplaadde met de zonden van de mensen en deze bok dan de woestijn instuurde. Het arme dier had niets misdaan: er werd op hem geprojecteerd. Zo projecteren de mensen hun eigen schaduw op de ander. 

Pedofobie

'De pedofiel' is de grote zondebok van onze tijd en cultuur. Ga maar na: hij mag niet in het Parlement komen en niet aan de universiteit pedagogiek studeren, niet voor de klas staan, geen coach van een jong voetbalteam zijn. 

Hij mag er helemaal niet zijn, ja, in de woestijn, not in my backyard, niet in mijn straat wonen. Als hij iets wetenschappelijks publiceert, kan  dit niet waar zijn omdat hij pedofiele gevoelens in zichzelf erkent. 

In de VS heeft dit zondebokproces absurde vormen aangenomen. In de meeste staten mogen vrijgelaten zedendelinquenten niet wonen binnen bepaalde afstanden van scholen, parken en dergelijke, of zelfs van schoolbushaltes, zodat ze in feite nergens kunnen wonen. In een stad slapen ze nu onder een brug. De 'reclassering' ambtenaar ('reclassering' betekent: 'terugvoeren in de samenleving) komt elke avond en ochtend controleren of zij daar zijn - 'reclassering' dus? - en de rechter honoreerde niet het verzoek om dan maar naar de gevangenis terug te mogen keren. 
(Zedendelinquent heeft alleen viaduct nog; Trouw 7 april 2007)

Absurd, fanatiek, fobisch en ver verwijderd van de Rechten van de Mens, inhumaan, demonisch eerder: de 'reclassering' ambtenaar demoniseert zo ook zichzelf. 

Jonge kinderen die seksueel getint gedrag vertonen worden in de VS - veelal levenslang - als zedendelinquenten beschouwd en behandeld.

Absurd, fanatiek, fobisch en ver verwijderd van de Rechten van Het Kind, inhumaan, demonisch eerder: de 'therapeut' - expert, hoor, "deskundig, zeer deskundig"  demoniseert zo ook zichzelf. 

Hier werkt de schaduwkant: deze laat zich toch niet verdringen en komt langs sluipwegen toch weer naar boven. 

Pedofobie ontstaat dus doordat men bang is van de eigen diepere verborgen innerlijke gevoelens, deze vervolgens in anderen projecteert en dan die gevoelens in anderen kan gaan vrezen, haten en fanatiek kan gaan bestrijden... tot de schaduwkant het niet meer pikt, tevoorschijn komt en men ontmaskerd wordt, zoals we hierboven zagen. 

Xenofobie

Een volk kan, zoals Jung al beschreef, ook collectief een schaduw ontwikkelen en aan het verdringen en projecteren gaan en zo zondebokken scheppen en deze collectief gaan bestrijden, en uitbannen, demoniseren - we schreven er hier al eerder over via een gastschrijver, volg de link maar. 

Zo kan een volk bijvoorbeeld de zelf gepleegde genocide of holocaust fanatiek en zelfs door wetten ondersteund ontkennen, zoals 'de Armeense genocide', maar ook het eigen koloniale verleden en, om zo'n dwarsstraat te noemen, de lafheid van het Nederlandse volk inzake de Duitsers en de Joden in de Tweede Wereldoorlog. Tot op heden dringt zich die schaduwkant steeds weer naar boven door in welke kwestie dan ook die oorlog en die holocaust weer naar voren te brengen, om elkaar vervolgens nog net niet de hersens in te slaan omdat we deze vergelijking hebben durven maken.

Nee, elkaar de hersens inslaan, dat doen wij niet. Dat doen alleen zij, die heethoofdige Arabieren daar ver weg in het Oosten. Wij zijn (alleen maar) braaf, zij zijn ( alleen maar) stout - het niveau van een kleuterschool.

We projecteren en demoniseren er lustig op los, niet gehinderd door enige werkelijke kennis na grondige studie van de islam en de aanverwante talen en culturen. 

Een Duitse dominee stak zichzelf in de brand "uit angst voor de islam" (Trouw 4 november 2006)

Ten onzent vergeleek Marco Pastors de 'islamisering' van Nederland met de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog (De Stentor 15 november 2006)

En André Rouvoet van de ChristenUnie verspreidde een boek dat "een theologische basis biedt voor geestelijke oorlogsvoering" tegen ... met name de islam en homoseksualiteit. (Trouw 1 december 2006; het boek is "De volken geroepen" door Pieter Bos). 

Sindsdien is dit alleen maar erger geworden, met name door de voortdurende stroom van provocaties en insinuaties van Geert Wilders en zijn Partij van de Angst, waarvan het programma, de manifesten, interpellaties en moties op geen enkele manier Vrijheid beogen, maar alleen een voortdurende stroom van nieuwe beperkingen, verboden en wetten, strengere straffen, minder uitkeringen, het liefst zelfs totale uitbanning.

Dit heeft fobie aangewakkerd en sterk polariserend gewerkt. We schreven er al over in onze weblog # 71, Polarisatie en angst. Zorgelijk is niet zozeer deze geobsedeerde fanatieke fobische politicus, maar vooral het feit dat zijn aanhang groeit - zoals ook met Verdonk al het geval was. 

We zien Wilders weinig zelf-kritisch zijn schaduwkant projecteren op zijn tegenstanders: 

Wilders: 'mijn critici zaaien haat en agressie' 
Fractievoorzitter Geert Wilders (PVV) vindt dat zijn critici een klimaat scheppen voor een politieke aanslag. [...] Volgens Wilders is er een sfeer ontstaan van haat en agressie. (NRC Handelsblad 23 maart 2007)

"Voor Wilders is elke moskee er een te veel. Wilders heeft de hele islam tot staatsvijand nummer één gemaakt. [...]
Het slechtste wat we kunnen doen is Wilders, en met hem een half miljoen kiezers, in de hoek zetten en verketteren als een abjecte beweging. De mensen die op Wilders hebben gestemd hebben een signaal afgegeven dat deels voortkomt uit ontreddering en angst. [...]
Ze leven in een wereld die niet meer de hunne is en hebben de hoop op verbetering eigenlijk opgegeven. Ze hebben gekozen voor een alternatief dat hun wantrouwen en kwaadheid tegenover de gevestigde orde verwoordt en projecteert op een bevolkingsgroep die hen bang maakt."
(Maarten Willemse in De Stentor 23 december 2006)

Geloof; Bas Heijne, column, NRC Handelsblad 30 december 2006: 

"Voor scepsis en zelfkritiek is geen plaats, er moet immers een gevaarlijke vijand bestreden worden. Die vijand kan alle mogelijke gedaanten aannemen, maar altijd gaat het om de bedreigende Ander, die uit is op de vernietiging van jouw eigenheid, jouw wereld."

Kamer, ontmasker karakter Wilders; Willem Aantjes oud-fractievoorzitter in de Tweede Kamer voor de ARP en het CDA
Trouw 15 maart 2007: 

"Partijen buigen ten onrechte mee met voorstellen van Geert Wilders. Hij verdient een krachtig weerwoord. 
Oppositie voeren tegen Wilders vergt politieke moed."

De schaapskleren zijn uit; Marcel ten Hooven, VN 10 maart 2007: 

"Wilders doet geen enkele poging meer te verhullen dat moslims het doelwit van zijn zijn politiek zijn. De angstvoor het vreemde richt zich bij hem tegen de moslims, in wie hij geen individuen meer ziet, maar een vijandige groep."

Antwoord op Wilders: een cordon de principe; Geert Wilders ziet moslims het liefst uit Nederland vertrekken. [...] Mohamed Rabbae [...] Trouw 24 maart 2007: 

"Zijn uitspraken over de islam en moslims wijzen maar één richting aan: Wilders is een islam-racist. Het liefst ziet hij alle moslims vertrekken. Intussen is zijn doel de moslims zodanig als onbetrouwbare burgers af te schilderen dat ze nooit op belangrijke posities komen. [...]
Wij mogen best kritiek op elkaar hebben, maar wat de toekomst van Nederland van ons allen vraagt is een constructieve dialoog om verder te komen en niet een destructieve partij om ons tegen elkaar op te zetten."

Gif van Wilders mag geen kans krijgen; Er is moreel leiderschap nodig. De regering hoort op de bres te staan voor onze islamitische medeburgers; Joop van Rijswijk [...] Trouw 28 maart 2007: 

"[.. H]et optreden van Wilders vertoont overeenkomsten met dat van de NSB in de jaren dertig. Voor die partij waren de joden ’volksvreemde elementen’, die aan ons volk zijn karakter wilden ontnemen. 
[...]
Racisme en xenofobie hebben geleid tot verschrikkingen. In de overtuiging dat die zich niet mogen herhalen veroordeelt onze Grondwet principieel elke vorm van discriminatie. Daarom verklaart zij iedere Nederlander tot elk ambt benoembaar, ongeacht zijn godsdienst. Dat geldt dus ook voor moslims."

Islamofobie bedreigt eerlijke discussie; Mohamed Rabbae, NRC Handelsblad 10 april 2007: 

"Een kind kan zien dat Geert Wilders tegen Turken en Marokkanen ageert - niet vanwege hun integratieproblemen, maar omdat ze moslim zijn, meent Mohamed Rabbae. [...] Daarom dienen hij en zijn geestverwante islamofoben, zoals Ellian, met alle democratische middelen ontmaskerd en bestreden te worden."

Opinio

Wat we zien is dus een collectieve schaduwkant, verdringing, projectie, zondebokvorming, demonisering en uitstoting: een niet meer normale maar zo gaandeweg pathologisch wordende fobie. Een moderne, dat wel, maar daar gaat dit stuk nu juist over. En dat in ons nuchtere, rationele en tolerante landje. Hier moeten we toch wel iets aan doen.

Wat kunnen we doen?