99dec13c Jochems strijd - bekende strijd (Rob K)

Beste Listgenoten,

Het verhaal van Jochim raakte me diep, omdat ik me erin kan herkennen. Ik ben om heel precies te zijn 17 februari 1999 voor het eerst bij Frans geweest. Daarvoor had ik nog nooit een andere boy-lover gesproken. Ik was toen al wel een 2 maanden lid van de vereniging Martijn. Daarvoor heb ik dus ook heel erg die worsteling ervaren die ik terug las in het verhaal van Jochim. De eenzaamheid, de onzekerheid, de twijfel, het onbegrip en de angst. Op 16 juni 1998 schreef ik het volgende gedicht (ik was toen net 20)

Verlangens

Ik begrijp het niet,

Dat gevoel, zo ondoorgrondbaar

Dat het zoveel in die ander ziet

Maar toch, het is waar

Ik ben verliefd

Maar weer op de verkeerde

Het heeft al eens een lidteken in mij gegrieft

Ik wou dat ik het eens afleerde

Gevoel, zo oncontroleerbaar

En toch ook zo spannend en fijn.

Juist dat mystieke, juist dat gevaar

Het is nog zoeter dan zoete wijn

Och kon ik er maar mee omgaan

Kon ik de liefde maar sturen

Och Here, haal me uit deze liefdeswaan

Doof toch deze verboden vuren.

Op 18 augustus ’98 schreef ik het volgende gedicht:

Ooit…

Ooit zal het zo zijn

Dat ik mijzelf ben

Wat lijkt me dat fijn

Als ik mijzelf volledig ken

Wie ben ik?

Waarom zoveel tegenstrijdigheid

Soms denk ik "Ach man, stik"

Onderdrukt door al die innerlijke strijd

Mijn gevoel, zo anders als mijn verstand

Wie ben iknou echt?

Soms heb ik het echt niet meer in de hand

En dan voel ik me weer zo slecht.

Identiteit

Soms lijkt het één grote tegenstrijdigheid

Here, gij hebt mij gevormd

Waarom is het dan zo, dat het in mij stormt?

Geeft mij toch vrijheid

Door middel van een eenparige identiteit.

Waarschijnlijk is dit wel een bekende worsteling. Vooral als je geen uitlaatklep hebt. Ik had er gelukkig wel één, namelijk mijn geloof. Daar hield ik mij aan vast, dat gaf mij zekerheid. Anders weet ik niet waar ik nu was. Vaak wordt mij gevraagd hoe ik mijn geloof combineer met mijn gevoel, omdat het zo tegenstrijdig klinkt. Veel mensen onder ons hebben juist het geloof helemaal losgelaten omdat het zo beklemmend was. Heel begrijpelijk en ook dat herken ik wel, maar ik heb er ook zoveel houvast aan. Nu ben ik zelfs zover dat ik zeg dat mijn geloof mijn pedofiel-zijn zin geeft. Ik vind het moeilijk om dat hier verder uit te leggen. Jochims verhaal heeft ermee te maken. Was hij maar bij ons gekomen, dat had zeker uitgemaakt. Misschien niet zijn vroege dood, daar we niet weten of het zelfmoord was of niet. Maar wel voor zijn zielsstrijd!

Bij deze ook allemaal alvast fijne feestdagen gewenst!!

Heel veel groetjes

Rob.K