Mariël: Perverse genoegens

www.planet.nl,  23 mei 2005

“Mijn man is vaak voor zaken op reis. (…) een paar weken geleden merkte ik
(…) dat mijn twaalfjarige zoon bijna al zijn beddengoed had afgegooid. (…)
Ik werd opgewonden door de aanblik en het gevoel van zijn passieve, naakte
lichaam met het eerste zachte dons van zijn schaamhaar. Ik kon geen
weerstand bieden…”

Bovenstaande is een bekentenis van een moeder die zich afvraagt wat
verkeerd is aan ‘volledige familieliefde’.

Wat voor knoop zit er in de hersenen van een pedofiel dat moederliefde
omslaat in pervers seksueel gedrag? Welke kronkel maakt, dat een vader
zijn kind seksueel molesteert vanaf haar geboorte?

Dit weekend stond in Volkskrant magazine (21 mei 2005) een uitgebreid
artikel over de vraag: ‘wat bezielt pedofielen?’ naar aanleiding van het
oprollen van een bende die seksreizen naar Tunesië organiseerde. 

De mannen die aan het woord kwamen hadden stuk voor stuk ‘de beste bedoelingen’ met de kinderen. Zo zorgde G., met toestemming van Jeugdzorg (!), al drie jaar
voor een kind (12) dat uit huis was geplaatst. “De seks kwam ook van zijn
kant.” A. (75) beweert dat “de geestelijke schade bij een kind niet het
gevolg is van het seksuele misdrijf, maar van de overdreven reactie daarop
van de buitenwereld.” 

Over omgekeerde wereld gesproken. Nadat ik het
artikel drie keer had gelezen kon ik nog steeds geen ‘verklaring noch een
rechtvaardiging’ vinden voor dergelijk gedrag. Hoe kunnen ‘volwassenen’
zichzelf zo voor de gek houden?

Sinds het begin van de vorige eeuw wordt pedofilie als een psychiatrische
stoornis beschouwd. Als een volwassene zich seksueel aangetrokken voelt
tot een kind, is hij/zij pedofiel. Het kan gaan om kinderen van baby tot
puber (meestal tot 12), zolang ze nog maar niet volgroeid zijn. Overigens
heet de voorkeur voor puberjongens van 12 tot 16 efebofilie en die voor
pubermeisjes parthenofilie. 

Een verklaring in de psychiatrie is dat een
pedofiel als kind aandacht tekort is gekomen en wat betreft de seksuele
ontwikkeling is blijven steken in de kindertijd. De tijd van (onschuldig)
doktertje spelen. Zien pedofielen zichzelf als kinderen? Dergelijke
spelletjes van ‘kinderen’ onder elkaar suggereren een gelijkwaardigheid.
Niet alleen in leeftijd maar ook in lichamelijke en geestelijke
ontwikkeling.

Bij een pedofiel denken we altijd aan een man. Toch hebben nogal wat
jongens seksuele ervaringen met oudere vrouwen. Accepteren wij die
‘liefdevolle’ rol eerder van vrouwen of gaan we ervan uit dat de jongen er
zoveel plezier aan beleeft dat van een misdrijf geen sprake kan zijn? De
vrouwen zelf zien het als (moeder)liefde. De strafmaat voor vrouwen is
vaak beduidend lager. Aan de andere kant, staat een straf überhaupt wel in
verhouding met het levenslang van een slachtoffer?

Etymologisch is de keuze voor de term pedofiel trouwens nogal opmerkelijk.
Het Griekse ‘philos’ betekent onder andere ‘vriend’. In deze betekenis
zouden pedofiel en kindervriend dus synoniemen moeten zijn. Al geloven de
heren en dames pedofielen heilig in die ‘(seksuele) relatie op basis van
gelijkwaardigheid’, daar is natuurlijk geen sprake van. Kinderen beleven
hun ontluikende gevoelens op een heel andere manier dan volwassenen dat
doen en kunnen hun eerste seksuele stappen alleen op basis van
gelijkwaardigheid ervaren en ontdekken met leeftijdgenoten.

Mariël

Mariël is zelfstandig schrijver/vertaler/redacteur. Ze schrijft over
psycho-sociale onderwerpen en seksualiteit en vertaalt daarnaast artikelen
over bedrijfscommunicatie. Voor Planet Internet verzorgt ze een wekelijkse
column naar aanleiding van nieuws over lifestyle, erotiek en seksualiteit
op het internet. Een overzicht van haar columns voor Planet Internet vind
je hier.

De column van Mariël is interactief. Ze reageert op jouw reacties. Lees
hier de regels voor het reageren op artikelen.