Citaten uit
'Wie duwt straks je rolstoel? Je familie en je partner!'
Eveline Brandt, Trouw 24 december 2005
Familiedwang, kerststress - hij kent de begrippen wel. Peter Cuyvers -
pedagoog, voormalig medewerker van de Gezinsraad en nu directeur van Family
Facts - wordt er vaak over geraadpleegd, maar heeft er niets mee.
In 1953 was het doodnormaal dat gezinnen het kerstfeest samen
vierden.
[...]
Natuurlijk, erkent Cuyvers, familiebanden zijn waardevol en beklemmend
tegelijk.
[...]
Zijn stelling: familie is pure noodzaak.
,,Doe het maar eens zonder, haal de verplichting maar eens
weg. Dan
realiseren mensen zich, dat de essentie van hun bestaan is weggevallen.
De meeste mensen zien dat ook heel goed in. Familie wordt echter door
een kleine, individualistische groep gekritiseerd door het verplichtende
karakter ervan. Maar plicht is juist heel mooi. Het is de vertaling van
onze enorme capaciteit tot zelfbeheersing en naastenliefde.“
Zelfontplooiing, individualisme: hij heeft schoon genoeg van die holle
kreten. |
Bijna 20 procent ziet op tegen kerstfeest
'Over familie valt veel te klagen' meldt het maandblad Psychologie
magazine in de editie die vlak voor kerst is verschenen.
Het tijdschrift deed een onderzoek naar het veelbesproken verband
tussen stress en Kerstmis. 400 geïnterviewden zeggen weliswaar echte
familiemensen te zijn:
 |
85 procent brengt de kerstdagen door met familie. |
|
Maar 18 procent ziet daar tegen op, want 'onder de oppervlakte
sluimeren allerlei problemen'. |
Kinderen, blijkt uit het onderzoek, zijn minder positief over de band
met hun ouders dan andersom. Vaders worden vaak te afstandelijk en te
kritisch gevonden, moeders 'claimen' te veel volgens hun kinderen. Tussen
moeders en zoons zijn de minste problemen (slechts vijf procent van de
zoons heeft een slechte band met de moeder; bij de dochters is dat het
dubbele). En, niet verrassend: schoonouders scoren slechter dan de 'eigen'
familie. |
[...]
Doorgeschoten individualisten, zegt Cuyvers gruwend, vinden het al
onverteerbaar om één dag in hun leven op te offeren.
[...]
,,De ideologie van het individualisme is de ideologie van de
kleuter.
Kleuters denken: ik sta centraal in deze wereld. En kinderen zeggen: ik heb
geen zin om naar school te gaan. Vroeger zeiden we: dan maak je maar zin. Dat
moeten we weer vaker gaan zeggen.“
De vergelijking met school is illustratief, vindt Cuyvers.
,,Leerplicht: daar is iedereen vóór. Daarvan zeggen we: het is voor je
eigen bestwil, het is goed voor je ontplooiing. Familieplicht, wat een veel
minder dwingend soort plicht is, wordt daarentegen vaak slecht voor je
gevonden. Terwijl familiebanden een bron zijn van onvoorwaardelijke liefde en
acceptatie. Bij je ouders kun je altijd terecht. De waarde van mensen die jou
niet primair beoordelen op het nut dat je voor ze hebt, is immens.“
[...]
,,Maar wie duwt straks je rolstoel? Je familie, je partner. De mensen voor
wie jouw rapportcijfers of seksuele aantrekkingskracht er niet toe doen, maar
die je zien zoals je werkelijk bent, en nog weten hoe je was als jongetje van
vier, toen je in je broek poepte. Echte individualisten roepen dan direct, dat
ze 'een hele ontwikkeling hebben doorgemaakt' en juist niet meer zo gezien
willen worden. Maar dat jongetje zijn óók zij in wezen nog steeds."
|
