"Hamas" op 4 meiWeblog # 14 - Tegenwicht, 4 mei 2005 Dat was even schrikken: Het was niet helemaal perfect georganiseerd, vonden wij, nog even napratend na een kerkdienst ter herdenking van de gevallenen, eindigend in de twee minuten stilte, waarna nog "Mijn schild ende betrouwen" gezongen werd en ieder in stilte uiteen ging. Bij nader inzien hadden we niet een aparte kerkdienst kunnen houden, maar gewoon kunnen meelopen met de grote stoet. Voordien zag ik massa's mensen naar de binnenstad gaan, opmerkelijk genoeg niet alleen Canadese veteranen, oude mensen in rolstoelen, maar ook kinderwagens en kinderbuddy's, kinderen op fietsjes, hele gezinnen van meerdere generaties, en tot mijn vreugde ook een groepje jonge Nederlands-Markokkaanse jongens in gepaste stilte en houding. Ik was een der laatste kerkgangers, nog even nagepraat, toen ik dit "Hamas..." enzovoorts hoorde. Ik schrok ervan, mede gezien de leeftijd van de nog zeer jonge jongetjes die op hun fietsjes ook weer zeer snel verdwenen waren in het voetgangersgebied. Geen agent te zien.
Over vrijheid gesproken: klik op "volgende".
|