Dominant bericht over een dode mus

Weblog Tegenwicht # 38, 23 november 2005

Het Franse woord canard betekent ‘eend’ maar ook ‘verzinsel’ of ‘vals bericht’. De Nederlandse term mus duidt eveneens een vogel aan en kwam verder al voor in de uitdrukking “iemand blij maken met een dode mus.”. Het lijkt erop dat deze combinatie ‘dode mus’ op den duur ook nog zoiets als ‘opgeblazen mediahype’ kan gaan betekenen. 

Dit heeft te maken met een tragisch incident op maandag 14 november j.l. Zoals de kranten badinerend schreven, heeft een mus toen een ‘poging gedaan het wereldrecord dominostenen omgooien te verbeteren.’ Het dier was het Frisian Expo Centre (FEC) te Leeuwarden ingevlogen en gooide 23.000 dominostenen om. Die maakten onderdeel uit van 4.321.000 stenen die men op vrijdag 18 november wilde laten omvallen om zo een wereldrecord te breken. Om te voorkomen dat de poging niet door zou gaan werd een medewerker van Ware Care faunabeheer ingeschakeld. Hij maakte met een luchtbuks een einde aan het leven van de mus. 

Sinds deze tragische gebeurtenis plaatsvond, is er erg veel aandacht aan besteed in de media. Helaas getuigde het merendeel van de reacties vooral van een gebrekkig gevoel voor proporties. 

De meest rationele en proportionele reacties waren afkomstig van organisaties als de Dierenbescherming. Zij stelde dat mussen beschermde dieren zijn en dat het hoe dan ook te ver gaat om het leven van een individuele vogel op te offeren voor een of ander wereldrecord. Ongeacht of daar ook nog veel geld en andere belangen mee gemoeid zijn. 

Minder proportioneel is het gegeven dat de medewerker van Ware Care inmiddels met geweld is bedreigd. Maar ook de hoeveelheid aandacht voor de onnodige dood van de mus staat in geen enkele verhouding tot wat dieren structureel wordt aangedaan in Nederland. Er mag hier te lande bijvoorbeeld nog steeds recreatief gejaagd en gevist worden en er worden dagelijks akelige experimenten gedaan ten koste van talloze levende wezens. 

Miljoenen dieren hebben een hels bestaan in de Nederlandse bio-industrie, waarna ze ook nog eens meedogenloos worden geslacht voor volstrekt onnodige menselijke consumptie. Zelfs de gruwelijke bontproductie is nog steeds niet gestaakt. De buitenproportionele en daarmee onwaardige aandacht voor de gesneuvelde mus getuigt dus niet direct van respect voor dieren in Nederland. 

De eenzijdige ophef is ook koren op de molen van hen die het opkomen voor dierenrechten in diskrediet willen brengen. Door alle aandacht voor het nare lot van de dode mus, raakt namelijk ook structureel onrecht tegen mensen onderbelicht. Terwijl het helaas al net zo actueel is dat de mensenrechten van bijvoorbeeld asielzoekers in Nederland met voeten worden getreden. 

Het zou van respect getuigen als we de arme, onnodig gedode mus verder waardig laten rusten en de nodige juridische maatregelen overlaten aan de Dierenbescherming en vergelijkbare organisaties zoals EDEV. Zo kan er weer meer aandacht komen voor het structurele onrecht in Nederland. Tegen mensen, maar zeker ook tegen dieren.