Rechtvaardigheid Verdonkeremaand

Verdonk speelt vuil spel

Tegenwicht weblog # 47, 19 februari 2006

Fanatiek en star

Onze fanatieke minister van vreemdelingenzaken Rita Verdonk kan niet tegen haar verlies. Star stuurt ze aan op haar gelijk, ten koste van een meisje, Taïda Pasic. Al strijdend geeft ze wel al te duidelijk aan de rechtsstaat niet te respecteren. Ook schuwt zij een kwalijke vorm van populisme niet.

Het kabinet staat 'vierkant', als een blok beton dus, achter haar en de Kamer tolereert nog steeds dit kabinet. Op haar beurt zou de Kamer 'de wil van het volk' moeten vertegenwoordigen. Dit is nog maar de vraag. 

Zelfs als er een meerderheid is voor dit beleid, daarmee is het nog niet juist. Wat ethisch onjuist is, is en blijft onjuist. De minderheid moet dan zijn mond open doen.

Opgepakt en vastgezet

Eind januari 2006 werd Taïda Pasic, VWO-scholiere te Winterswijk in haar examenjaar plotseling weggeroepen uit de klas en meteen gevangen gezet. Ze kreeg geen gelegenheid om afscheid te nemen en ook niet om wat schone kleren mee te nemen. Ze belandde pardoes in een uitzetgevangenis waar ze ook nog eens slecht behandeld is. Ze moest het land worden uitgezet omdat ze hier niet legaal zou verblijven. Onmiddellijk kwam de hele school en en goed deel van Nederland in verzet.

De rechter spreekt

Op 1 februari sprak de rechtbank te Groningen uit

Op 3 februari oordeelde de Amsterdamse rechtbank dat de IND en "verweerder" (dit is Verdonk)

Taïda kwam weer vrij. 

Een beetje minister roept de IND dan ter verantwoording, gaat zich in een hoekje zitten schamen en erkent en respecteert in elk geval de uitspraak van de rechter. Dit laatste is toch wel het minste dat we van een minister mogen verwachten. In Nederland is het de rechter die bepaalt wat onwettelijk is, niet de minister. 

Niet aldus Verdonk. Zij gaat in beroep. Formeel genomen mag een verweerder in beroep gaan, maar als een minister dit doet toont zij minachting voor de rechterlijke macht en de onafhankelijkheid daarvan, dus voor de rechtsstaat. En men - al zeker een minister - behoort te zwijgen over een zaak die nog onder de rechter ligt, in dit geval vanwege het door haarzelf aangetekende hoger beroep. 

Dit is weinig fraai. Nog minder fraai is de volgende ronde van het gevecht. 

Koeienletters op zondagochtend

In plaats van te zwijgen gaat Verdonk schreeuwen met behulp van grote koppen in De Telegraaf en gaat zij op de persoon van het meisje spelen. Het medium is zonder twijfel bewust gekozen. De Telegraaf staat bekend als een pro-Verdonk medium, de krant van 'het gezonde verstand', de krant van 'wakker Nederland'. Nederland, let op uw zaak! Nogal nationalistisch dus. 

Op zondag 5 februari kopt de Telegraaf voorpaginabreed in koeienletters "Verdonk: Taïda pleegt fraude".
Zij zou een verkeerd adres hebben opgegeven en op onjuiste papieren hier verblijven, nadat het gezin een vertrekpremie had opgestreken en vertrokken was.

C'est le ton qui fait la musique

De bewoording is gesteld in de typische Telegraaf-stijl met de gebruikelijke overdrijving en suggestieve intonatie van dien: 

Taïda had twee gastgezinnen en beide adressen waren bekend. "Fraude" is hier onjuist. Het hierheen komen op een Frans toeristenvisum is geen fraude, maar een recht. Studeren op een toeristenvisum is daarvan wellicht niet de bedoeling, maar is niet illegaal en is geen fraude. Naar een gymnasium in Kosovo kan zij niet, want haar ouders zijn, onwelkom in Kosovo, uitgeweken naar Bosnië, nog los van de onmogelijke eis om vlak voor het examen in een andere taal over te gaan. En zwart maken? Wie maakt hier wie zwart? Wie zet er private gegevens met naam, toenaam en woonplaats in de krant? Hierover zal Verdonk zich nog moeten verantwoorden. Hier valt een vrijwel onkwetsbare vrouw in een sterke positie een meisje aan - terroriste of zo? Nee, studente. 

De argumenten van Verdonk worden stuk voor stuk ontrafeld en bestreden in De Groene Amsterdammer van 17 februari 2006. Men heeft daar kennelijk op dezelfde stapel krantenknipsels zitten te studeren als wij (Rutger van der Hoeven, Rita contra rechtsstaat; Waarom Verdonk fout zit in de zaak-Pasic). 

Politici

De minister van Onderwijs, Maria van der Hoeven, deed haar werk: zorgen dat de studenten afstuderen. Zo pleitte zij op haar weblog voor Taïda. Verdonk dus in de hoogste boom: zij gaat hierover! Ja ja, maar hoe? Hoe humaan? Helemaal niet dus. 

Vervolgens stelde de Kamer zich op achter Verdonk en het kabinet deed 'vierkant' hetzelfde. Verdonk is onkwetsbaar, Taïda blijft heel kwetsbaar.

Gelukkig zijn er nog kritische (oud)politici en kritische kranten.

"Minister Verdonk heeft in de zaak van gymnasiaste Taïda Pasic in ruime mate twijfel gezaaid, een doodzonde voor een minister. Daarom had het parlement haar niet met een vragenuurtje mogen laten wegkomen. Ook de coalitie niet."
[...]
"Het laat onverlet wat er had dienen en dient te gebeuren: Verdonk moet echt weg."

(Rita Verdonk moet nu echt maar opstappen, door Willem Aantjes, Trouw, Podium, dinsdag 14 februari 2006 - Willem Aantjes was fractievoorzitter in de Tweede Kamer voor de ARP en het CDA)

Ook andere politici waren kritisch: De Raad van Europa heeft onlangs eenstemmig scherpe kritiek geuit op het terugkeerbeleid van Nederland. De Raad is "verontrust" over, kort en bondig samengevat, het inhumane beleid.

Politiek

Wat te doen als je je niet wilt laten ophitsen en het niet eens bent met dit onmenselijke beleid? Laat dit een minderheid zijn, maar, beste minderheid: geef tegenwicht, laat u horen!

PS (Later toegevoegd)

Dit deed in elk geval professor Ulli d'Oliveira in De Volkskrant van 4 april 2006:

In de zaak van de Kosovaarse scholiere Taïda Pasic heeft minister Verdonk de Grondwet, geschonden, constateert Ulli d'Oliveira.
[... Zij gaat] het perk van de democratische afspraken ver te buiten. Ik doel hier op de scheiding van de machten. Zij trekt zich in deze zaak niets aan van een rechterlijke uitspraak die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Het gaat hier om een politiek halsmisdrijf.
[...] Legt de minister willens en wetens een rechterlijke uitspraak naast zich neer (daadkracht!), dan komt ze in de buurt van een ambtsmisdrijf ( zie art.355 Wetboek van Strafrecht). De minister heeft een beschikking genomen 'wetende dat daardoor de Grondwet wordt geschonden.' [...] In andere landen zou dat als contempt of court zijn beoordeeld met alle straffen die daar bij horen. [...]
Zij is in deze zaak elementair uit de bocht gevlogen, en dus ongeschikt voor het ministerschap.

Zaak-Pasic tekent Verdonk; Vreemdelingendienst moet zich richten naar de rechter; Ulli d'Oliveira, de Volkskrant, Forum, Opinie, 4 april 2006
(De "Omhoog" knop van dit stuk brengt u hier naar onze weblog # 52.)