Kloppen de cijfers van Verdonk?

Leges sine moribus vanae 
(Wetten zonder moraal zijn nutteloos)

Comite "Geen Sorry Maar Pardon", datum: 10 juli 2006

Vandaag gastschrijvers op Tegenwicht weblog # 64, 20 augustus 2006 

Ook gepubliceerd op http://www.konfrontatie.nl als # 218, 19 augustus 2006

Geen Sorry Maar Pardon

Ruim 16.500 Nederlanders hebben in mei en juni een brief gestuurd aan Minister-President Balkenende. De brief steunt de hartenkreet van het Comité "Geen Sorry Maar Pardon" om nu eindelijk een specifiek pardon af te kondigen voor "oude wet" asielzoekers, omdat minister Verdonk haar toezegging om voor 1 juli 2006 alle oude dossiers te hebben afgehandeld niet waarmaakt. Op 6 april 2006 waren van de 26.000 dossiers nog 7.500 dossiers zonder beslissing van de IND of de minister.

44% van de wel behandelde 18.500 dossier hadden als uitkomst dat de aanvragers alsnog een verblijfsvergunning kregen omdat ze daar volgens onze wet- en regelgeving gewoon recht op hadden. Toch hebben ze daar allemaal tenminste 5 jaar op moeten wachten.

Warrige berekening

Eind juni werd aan de Kamer medegedeeld dat nog 1.226 dossiers af te handelen waren. Een productie van ongeveer 100 dossiers per werkdag gedurende drie maanden. Tussen februari 2004 en april 2006 was die score circa 34 dossiers per dag.

Vluchtelingenwerk Nederland schat echter in juni 2006 op basis van de door hen bijgehouden Asielmonitor, dat van ongeveer 15.000 mensen het dossier niet gesloten is. Dit cijfer (15.000) staat in schril contrast met de in juni 2006 door de minister genoemde 1.226 open procedures.
Verwarrend is de verklaring van de minister dat in het project terugkeer 19.800 vreemdelingen zijn "afgehandeld" en dat nog 5.700 vreemdelingen "behandeld" worden. De sommen kloppen niet. Ook in de Kamer was er tijdens het debat van 21 juni veel verwarring over het gegoochel met de getallen. De gevraagde opheldering over procedures en zaken die nog te behandelen zijn bleef vaag.

Terugsturen: hard of hart?

In het rapport "Geen pardon, geen Terugkeer" dat Vluchtelingenwerk Nederland in juni 2006 publiceerde wordt aangetoond dat de IND zich volledig richt op de logistieke kant van het laten terugkeren van asielaanvragers.

Alhoewel de minister ooit beloofde met het hart naar schrijnende gevallen te kijken, heeft ze niet vaker gebruik gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid dan haar voorgangers. Terugsturen blijkt belangrijker dan de menselijke maat.

Ondoorzichtig is de omgang met de zogenaamde buiten schuldregeling. Slechts 49 maal werd een vergunning verleend op grond van de "buiten schuld" toetsing. Op geen enkele wijze wordt door de IND gemotiveerd waarom in het ene geval aan de buitengewoon zware bewijslast voor het verkrijgen van een buiten schuldvergunning wordt voldaan en waarom in het andere geval niet. Rechtsongelijkheid ligt hier op de loer.

Buitensporig is het dat bij de IND en Vreemdelingendienst door aanvragers ingeleverde identiteitsdocumenten bij deze instellingen zoek raken.

Raad van Europa

De manier waarop de Nederlandse autoriteiten omgaan met asielaanvragen en asielaanvragers wordt bekritiseerd door de Raad van Europa in haar resolutie 1483 "Policy of return for failed asylumseekers in The Netherlands" van maart 2006. De Raad wil dat Nederland ruimhartiger omgaat met amnestieregelingen, dat rekening gehouden wordt met het aantal jaren dat een asielzoeker in Nederland verblijft en dat daar waar kinderen betrokken zijn gehandeld wordt in het belang van het kind. 

De minster zegt begin 2004 dat gezinnen in beginsel niet gescheiden worden. De adder onder het gras is dat dit niet geldt voor gezinnen die in Nederland gevormd zijn, die hoeven namelijk niet op enige coulance te rekenen en worden wel gescheiden.

Pardon

De conclusie dat Nederland op een inhumane wijze omgaat met asielzoekers staat nog steeds recht overeind. Het mag dan zijn dat de minister op vele dossiers een beslissing heeft (laten) nemen, maar dat betekent niet dat we dan geen asielzoekers meer in het land hebben. Sterker nog, de onmenselijkheid neemt alleen maar toe want gemeenten en de samenleving mogen het mooi zelf uitzoeken.

Het is noodzakelijker dan ooit om met een specifiek pardon allen die onder de oude wet vallen het Nederlanderschap te gunnen. Je vraagt je wel af of de Nederlanders nog wel trots kunnen zijn op hun nationaliteit als je sorry moet zeggen voor de behandeling die de overheid asielzoekers aan doet. Geen Sorry Maar Pardon, dat is beter op zijn plaats.

Cijfers liegen niet?

Na een debat in de Tweede Kamer in februari 2004 besloot de politiek een beperkte groep asielzoekers een pardon toe te staan en voor de resterende groep een terugkeerproject op te zetten. De IND had berekend dat die resterende groep 26.000 mensen omvatte. In 2005 kondigde de minister op aandringen van de Tweede Kamer aan dat getracht zou worden de asielzaken die bij de IND aanhangig waren vóór 1 juli 2006 af te handelen en de zaken die bij de rechtbanken aanhangig zijn vóór eind 2006 af te handelen. Uiteindelijk ging de minister op grond van de motie Dittrich een inspanningsverplichting aan met voornoemde toezegging.

Volgens het ministerie zijn de resultaten van het Project Terugkeer tot 6 april 2006:

1. Aantal verwerkte dossiers 18.500
2. Verleende verblijfsvergunningen 8.100 (44%)
3. Zelfstandig vertrokken 3.000 (17%)
4. Gecontroleerd vertrokken 1.000 ( 5%) - geforceerd uitgezet -
5. Administratief vertrokken 6.400 (34%) - MOB - "Met Onbekende Bestemming"

Volgens dit overzicht van het ministerie en volgens Bartjens, waren op 6 april nog 26.000 min 18.500= 7.500 dossiers niet afgehandeld.
Eind juni, reken even 3 maanden, werd aan de Kamer medegedeeld dat nog 1.226 dossiers af te handelen waren. Een productie van ongeveer 100 dossiers per werkdag in die periode van drie maanden. Tussen februari 2004 en april 2006 was die score circa 34 dossiers per dag.

Optelsom

Onder het project terugkeer waren echter een flink aantal mensen niet meegeteld:
2.400 (ex-) Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers (AMA's) 3.650 binnen de groep van 26.000 geboren kinderen en personen uit de noodopvang. (Melding van de minister aan de Tweede Kamer). 

Ook zijn intussen verblijfsvergunningen ingetrokken van bijvoorbeeld Afghanen, Irakezen en mensen uit Sierra Leone. Zij hadden een vergunning vanwege de onveilige situatie in hun land en moeten nu verdwijnen omdat volgens onze overheid hun land weer veilig is.
De minister vindt dat een categoriaal beschermingsbeleid voor deze groepen niet "opportuun" is omdat de ons omringende landen dat volgens haar ook niet doen. Ondertussen liggen er vaak jaren tussen het aankondigen van het intrekken van die bescherming en het daadwerkelijk niet langer bescherming bieden aan de individuele asielzoeker. Gewekt vertrouwen wordt dan alsnog beschaamd.

Van de door het ministerie aangegeven aantal verwerkte dossiers (18.500) heeft 44% van de aanvragers een vergunning gekregen omdat ze daar conform onze regel- en wetgeving gewoon recht op hadden, al of niet via de rechter. Desondanks hebben ze daar 5 of meer jaren op moeten wachten. Gebaseerd op deze ervaring is te verwachten dat van de in april nog openstaande 7.500 dossiers niet minder mensen een vergunning zullen krijgen.

Vluchtelingenwerk Nederland schat op basis van de door hen bijgehouden Asielmonitor dat in juni 2006 alles bij elkaar nog van ongeveer 15.000 mensen het dossier niet gesloten is. Het gaat hier in alle gevallen om mensen die al 5 jaar of langer in Nederland zijn en vaak actief deelnemen aan onze samenleving. Een groot aantal van hen is hier geboren. Dit cijfer (15.000) staat in schril contrast met de in juni 2006 door de minister genoemde 1.226 open procedures.
Verwarrend is haar verklaring dat in het project terugkeer 19.800 vreemdelingen zijn "afgehandeld" en dat nog 5.700 vreemdelingen "behandeld" worden. (Brief 5428082/06/DVB aan de Kamer). Ook in de Kamer was er veel verwarring over het gegoochel met de getallen over procedures en zaken die nog te behandelen zijn. 

Fatsoen moet je doen

Naar aanleiding van een actiedag op 14 januari 2003 en de daaruit voortvloeiende toezegging van Nawijn ontving de minister 15.750 brieven met een aanvraag voor een verblijfsvergunning. Hiervan zijn nog 2.750 brieven niet afgehandeld. 

In het rapport "Geen pardon, geen Terugkeer" dat Vluchtelingenwerk Nederland in juni 2006 publiceerde wordt aangetoond dat de IND zich volledig richt op de logistieke kant van het laten terugkeren van asielaanvragers. Terugsturen blijkt belangrijker dan de menselijke maat. Aanvragers worden daarom niet geïnformeerd over beleidswijzigingen die tot honorering van de aanvraag leiden (blz. 38 - Matata), men gebruikt gekunsteld aandoende redenen om aanvragen niet in behandeling te nemen (blz.34 - Nguyen, niet zelf de 14/1 brief geschreven).
Alhoewel de minister ooit beloofde met het hart naar schrijnende gevallen te kijken, heeft ze niet vaker gebruik gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid dan haar voorgangers.

Ondoorzichtig is de omgang met de zogenaamde buiten schuldregeling. Slechts 49 maal werd een vergunning verleend op grond van de "buiten schuld" toetsing. Op geen enkele wijze wordt door de IND gemotiveerd waarom in het ene geval aan de buitengewoon zware bewijslast voor het verkrijgen van een buiten schuldvergunning wordt voldaan en waarom in het andere geval niet. Rechtsongelijkheid ligt hier op de loer. 

Buitensporig is het dat bij de IND en Vreemdelingendienst door aanvragers ingeleverde identiteitsdocumenten bij deze instellingen zoek raken en dat de IND van aanvragers verlangt dat zij brieven schrijven naar instanties (ambassades, consulaten etc.), wetende dat dat niets zal opleveren. Dit gevoegd bij het feit dat voor de aanvraag van een buiten schuldvergunning een bedrag van ¤ 331,- moet worden betaald (waar moet dat geld vandaan komen?) maakt dat fatsoen hier niet gedaan wordt. Het lijkt zelfs op wegpesten.

De manier waarop de Nederlandse autoriteiten omgaan met asielaanvragen en asielaanvragers wordt bekritiseerd door de Raad van Europa in haar resolutie 1483 "Policy of return for failed asylumseekers in The Netherlands" van maart 2006. De Raad wil dat Nederland ruimhartiger omgaat met amnestieregelingen, dat rekening gehouden wordt met het aantal jaren dat een asielzoeker in Nederland verblijft en dat daar waar kinderen betrokken zijn gehandeld wordt in het belang van het kind. Voorts wil de Raad dat kinderen, bejaarden, gehandicapten en getraumatiseerden nooit in detentie worden genomen en dat wanneer terugkeer binnen een redelijke termijn niet mogelijk lijkt een permanente verblijfsvergunning wordt afgegeven.
Het is aannemelijk dat de Raad deze wil tot uiting brengt omdat zij kennis heeft van hoe de Nederlandse autoriteiten omgaan met deze zwaksten onder de asielzoekers.

Wet is Wet en Regels zijn Regels 

En dan hebben we het nog niet gehad over het scheiden van gezinnen. De minster zegt begin 2004 dat gezinnen in beginsel niet gescheiden worden. De adder onder het gras is dat dit niet geldt voor gezinnen die in Nederland gevormd zijn, die hoeven namelijk niet op enige coulance te rekenen en worden wel gescheiden. De minister stelt: 

"Als het de ouder niet wordt toegestaan in Nederland te verblijven, kan het voorkomen dat het kind met de Nederlandse nationaliteit die ouder volgt. Gelet op de zorgvuldigheid die wordt betracht bij de beoordeling van de vraag of aan die ouder verblijf in Nederland moet worden toegestaan, is dit dan het gevolg van de eigen keuze van die ouder."

De minister voert slechts de wet uit.

De aanvragen van de partner zonder vergunning moet vergezeld gaan van een Machtiging tot Voorlopig Verblijf (MVV) en die moet in het land van herkomst worden gehaald. Feit is dat in dat geval de vader of moeder eerst terug moet naar een land dat vaak onveilig is. Feit is ook dat denkbaar is dat door de locale bureaucratie de MVV aanvraag mislukt, het gevolg is dat het gezin wel gescheiden wordt omdat de ouder niet eens terug kan komen naar de kinderen. 

In de praktijk worden aanvragen zonder MVV door de IND meestal meteen afgewezen, wordt de partner dus toch uitgewezen en rekening houden met het belang van de kinderen is er al helemaal niet bij. 

De Tweede Kamer heeft twee moties aangenomen met de strekking geen onderscheid te maken tussen gezinnen die als gezin gevlucht zijn en gezinnen die hier gevormd zijn. Onze minister van Wet is Wet en Regels zijn Regels, weigert die moties uit te voeren. 

Pardon 

De conclusie dat Nederland op een inhumane wijze omgaat met asielzoekers staat nog steeds recht overeind. Het mag dan zijn dat de minister op vele dossiers een beslissing heeft (laten) nemen, maar dat betekent niet dat we dan geen asielzoekers meer in het land hebben. Sterker nog, de onmenselijkheid neemt alleen maar toe want gemeenten en de samenleving mogen het mooi zelf uitzoeken.

Het is noodzakelijker dan ooit om met een specifiek pardon allen die onder de oude wet vallen het Nederlanderschap te gunnen. Je vraagt je wel af of de Nederlanders nog wel trots kunnen zijn op hun nationaliteit als je sorry moet zeggen voor de behandeling die de overheid asielzoekers aan doet. Pardon is beter op zijn plaats. 

Meneer Balkenende, fatsoen moet je toch doen?


Comité Geen Sorry Maar Pardon
John van Halderen
Dioriet 12
3831 VT Leusden
033-4333580

mailto: jayvanage@planet.nl   

Bronnen

Geen pardon, geen Terugkeer - juni 2006 VWL Nederland
Dit rapport kunt u downloaden via http://www.vluchtelingenwerk.nl  onder de knop laatste nieuws

Transcript Kamerdebat 21-6-2006 "oude wetters"
Dit verslag van de plenaire vergadering vindt op http://www.tweedekamer.nl  onder de knop parlando-> stenografische verslagen

Brief 5428082/06/dvb dd. 20 juni van minister aan de Kamer.
Deze brief vindt u op http://www.justitie.nl  via de zoekterm terugkeer.

Resolutie 1483 van de Raad van Europa.
Deze resolutie vindt u op http://assembly.coe.int/Main.asp?link=/Documents/AdoptedText/ta06/ERES1483.htm 

De Asielmonitor van Vluchtelingenwerk is toegankelijk voor Vluchtelingenwerkgroepen, advocaten en ondersteuningsgroepen.
 
De meeste leden van het comité Geen Sorry Maar Pardon zijn betrokken bij Vluchtelingenwerk.

Dit bericht is opgesteld door het Comité Geen Sorry Maar Pardon. 
Woordvoerders:
John van Halderen Jan Feenstra
Dioriet 12 Kokmeeuw 26
3831 VT Leusden 3831HJ Leusden 
033-4333580 033-4324133