Elf-negen of nine elevenSinds vijf jaar een begripTegenwicht weblog # 65, 11 september 2006 Vijf jaar geledenboorden zich de vliegtuigen in de Twin Towers, symbolen van economische macht en de hele wereld zag ze instorten. Nu, vijf jaar later, besteedden alle kranten en opiniebladen er ruime aandacht aan - te veel om in een weekend te kunnen lezen. Opmerkelijk was de eensgezinde eerste reactie van vrijwel de gehele wereld: solidariteit, 'Wij zijn allemaal Amerikanen'. Ook vanuit de Arabische wereld kwamen blijken van medeleven en van afschuw voor Al Qaeda en de Taliban. Hoe anders is dit nuIn korte tijd is dit grondig veranderd. De VS staan gehaat en geïsoleerd in de wereld. In Europa en in eigen land gonst het van de kritiek en de weerstand.
De historische woorden war on terror, kort na de aanval door Bush uitgesproken - en de vooral visie daarachter wij zijn goed, zij zijn slecht - hebben dit op gang gebracht.
De inval in Irak op leugenachtige gronden en de gevolgen daarvan deden de rest:
Dit alles is geen nieuw beleid na elf-negen, het was en is de neoconservatieve agendaPlannen voor een inval in Afghanistan en Irak waren er al lang en meer controle van de burger stond al lang op de agenda van de neoconservatieven die de regering-Bush vormen. De aanval op de Twin Towers gaf de radicals rond Bush de kans dit allemaal ook door te voeren. Met als gevolg isolement van de VS in de wereld, haat tegen de VS is de Arabische wereld. Overal heerst daar het idee dat de VS en consorten een strijd tegen de islam aan het voeren zijn. Met als gevolg ook een ruime toename en verspreiding van het in te dammen terrorisme. Zeer contraproductief dus per saldo. De nieuwe terroristen zijn geen lid van Osamen Bin Laden's Al-Qaeda, maar namen wel diens ideeën over en opereren verder zelfstandig. Bin Laden zit in zijn grot onmachtig te zijn, maar zijn ideeën zijn dit bepaald niet. Niet de wapens maar de ideeën regeren de wereldWapens doen dit pas als het idee er is dat dit helpt. En dit idee was en is er bij de neoconservatieven in de VS en hun war. Zij denken in termen van vuurkracht, niet in termen van politieke, dus diplomatieke processen. Vandaar de grote vergissing om te denken dat met wapens een democratie - lees: een westers gezinde regering - kon worden afgedwongen. Echte democratie erkent de keus van de meerderheid: die voor Hamas en die voor de Sji'ieten. Het ziet er naar uit dat er naast Iran er een nieuw Sji'itistan ontstaat.
Opmerkelijk was de reportage in NRC Handelsblad van 11 september:
Er is daar misschien wat hoop, nu er weer verkiezingen komen die de verhoudingen in het Congres kunnen veranderen en Bush en de zijnen zouden kunnen corrigeren of afremmen. Maar er zijn geen 'grote leiders' nodig, er zijn kritische en onafhankelijke denkers nodig. Europa ligt daar tussen in,Europa met zijn Verlichting, scheiding van kerk en staat, secularisme, democratie, vrije pers, religiekritiek, rechtsstaat, welvaart, verzorgingsstaat en cultuur. In plaats van te zeggen 'Wij zijn allemaal Amerikanen', kunnen we hier beter zeggen 'Wij, Europeanen, hebben zo onze eigen ideeën, we lopen niet langer achter de VS aan maar gaan onze eigen weg'.
Wat te doen?
|