het hindoeïsme - 
geeft problemen met die kasten en een veelheid aan goden m/v annex tempels met bijbehorende ruzies waar welke tempel mag staan of ooit gestaan heeft;  
 

het boeddhisme - 
kent geen godheid, dus is geen religie maar filosofie met levenshouding die vreedzaam oogt; 
 

het taoïsme - 
mooi, maar wel een beetje erg oud, hoewel nog steeds gelezen, aangehangen en vreedzaam; 
 

de islam 
(waar ik mij omstandig in verdiep, annex de bijbehorende talen, Turks, Arabisch, Osmaans en Perzisch ofwel Farsi) - 
is bepaald onvriendelijk ten opzichte van ongelovigen, lees: niet-moslims, al is Allah in de oude geschriften bepaald meer vergevingsgezind dan een deel van zijn huidige aanbidders; er is een kleine weinig vreedzame tak en een grote wel vreedzame tak; de eerste haalt de kranten, de tweede niet maar is er wel; de islam kent meer wettische en meer spirituele richtingen, waaronder: 
 

het islamitisch soefisme (waar ik veel van weet*) - 
[* De UNESCO heeft 2007 uitgeroepen als het Rumi jaar en Rumi's werk tot  'wereld-geestelijk-erfgoed' benoemd; Rumi is een beroemde islamistisch-sufistische dichter - ik ben druk bezig met vertalingen voor de komende symposia] - 
is vredig en ascetisch, maar wel uitgesproken religieus; 
 

het universele soefisme - 
kiest geen religie maar put uit alle religieuze bronnen, zoekt naar wat deze verbindt en is zo zelf verbindend 
(ik lees er nu een boek over, geschreven door de oud-minister van financiën Witteveen) ; 
 

het christendom - 
dit kwam er bij mijn gesprekspartner slecht af: maakt ook onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen, zij het milder dan de islam doet, maar heeft, zeker nu, te veel invloed op de politiek en de wetgeving; hij maakte zich zorgen over de herleving van de evangelicalen à la Bush, c.q. Balkenende en Rouvoet - terecht; 
voor mijzelf, christen, telt niet zozeer het geloof als de gemeenschap: het maakt mij niet zoveel uit wat iemand precies gelooft, als hij zijn naasten maar liefheeft; 
 

de theologie - 
die pretendeert te weten wat, volgens mij dan, de mens niet kan weten, dus doe dan ook niet net alsof; 
 

de gnostiek (waar ik veel van weet) - 
oude vroeg- en voor-christelijke levensbeshouwing met verbindingen naar nog oudere levensbeschouwingen die verbindend, vreedzaam en ascetisch is; oude geschriften worden nu teruggevonden en vertaald; 
 

de Vrijmetselaars - 
waar ik het nodige van weet en die sterk verbonden zijn met de gnostiek en de hermenistiek, oude Egyptische leer - zeer vreedame mensen; 
 

de antroposofie - 
mijn dochter zat en mijn kleinzoon zit op een antroposofische Vrije School; vreedzaam en breed-menselijk, uitstekend geschikt voor jonge kinderen maar moeilijker voor zelfstandig-wordende pubers en tieners; inhoudelijk zeer rijk. 

het humanisme - 
'nee, ik ben geen humanist, wat de mens is niets'; 

het atheïsme - 
'nee, ik ben geen atheïst want zelfs de vraag stel ik mij niet'; 

het agnosticisme ('we weten het niet [of er een God bestaat]') - 
'nee, ik ben geen agnosticus want ik stel mij de vraag zelfs niet: de vraag op zich is al onzinnig'. 

het ietsisme - 
'nee, want die gaan toch uit van iets, terwijl ik uit ga van het niets; 

het consumentisme - 
'dat streven naar alsmaar meer ietsen is helemaal niets waard. Het enige wat waar en werkelijk en de moeite waard is, is het niets'. 

'het leven geen zin heeft en dat we daar dan maar mee moeten zien te leven'  en: 

'Het enige wat we weten is dat we niets weten [van de essentie van het leven]' of: 

'De enige zin van het leven is dat we weten dat het geen zin heeft en dat we ons daarbij moeten neerleggen'. 

Herkent u het nietsisme?

Valt er inhoudelijk,  hoewel er over het niets - per definitie - niets te zeggen valt - toch nog wel iets te zeggen?