Citaten uit

Israël is verslaafd geraakt aan zijn gijzelaarsstatus

Israël wekt de indruk geen afscheid te willen nemen van oorlog. Door het Arabische initiatief af te wijzen zakt het land weg in een oorlog met buurtbendes.

Zvi Barel*, Trouw 7 april 2007
* Midden-Oosten expert en redacteur bij de Israëlische krant Haaretz 

[...]

Veertien maanden geleden, toen de Hamas regering aantrad, kondigde Israël aan niet te onderhandelen met deze gekozen autoriteit zolang die Israël niet erkende. Dat waren die eerste handboeien die het land omdeed. Een half jaar later werd de militair Gilad Sjalit gevangen genomen door een terroristenbende uit Gaza. Zijn vrijlating werd een voorwaarde voor vooruitgang in besprekingen met de Palestijnen. Zo schiep Israël dus twee opeenvolgende omstandigheden, samen een verdedigingswal tegen elke vorm van onderhandelingen. 

De Arabische staten boden Israël vorige week een nieuwe kans zich te ontdoen van zijn gijzelnemers. Het Arabische initiatief, waarin Israël vrede en normalisering van de betrekkingen wordt aangeboden in  ruil voor volledige terugtrekking en overeenstemming over het oplossen van het vluchtelingenprobleem,  werd de vrijwillige gijzelaar opnieuw aangeboden. Het werd opnieuw afgewezen.

[...]

Laten we duidelijk zijn: het Saoedische initiatief is geen uitgewerkte formule of plan. Het maakt moeizame onderhandelingen russen Israël, de Palestijnen en Syrië niet overbodig. Maar het biedt een visie. Het bevrijdt Israël niet van zijn strijd tegen terreurcellen, maar het verzekert wel dat deze terreurgroepen niet langer een veto hebben over elke diplomatieke zet. 

Het initiatief biedt ook geen garantie tegen het ontvoeren van soldaten of afschieten van Kassam-raketten. Maar het nodigt Israël uit toe te treden tot de club van landen die ook strijden tegen lokale terreurcellen. Onder deze formule blijft terreur moorddadig en willekeurig, werkzaam in de marge van de samenleving, maar niet langer als iets heldhaftigs en een symbool van nationale strijd. Het is het soort terreur dat wordt veroordeeld in Saoedi-Arabië, Egypte en Jordanië en niet een 'verzetsbeweging'. 

[...]

Zij [de terreurgroepen en Hamas] begrijpen dat hun spel is uitgespeeld op het moment dat echte onderhandelingen beginnen, en Israël terugkeert naar het oude uitgangspunt van 'terreur bestrijden alsof er geen vredesproces is en onderhandelen alsof er geen terreur is'. 

De stand van zaken is dat de Arabische landen hebben ingezien dat zolang er sprake is van 'respectabele terreur' de strijd daartegen moeilijk is. Dat heeft Israël nog niet begrepen. En juist de weigering om openlijk het Arabische initiatief te omarmen versterkt het 'respect' voor de terreurgroepen. 

Israël blijft wegzakken in een oorlog met buurtbendes, de bekende arena waarin de Kassam koning is en liquidatie van een 'gezochte leider' een overwinning betekent. Dat is de charme van de gijzelaarstatus.