Veertig jaar oorlog - feestje bouwen?Tegenwicht weblog # 85, 9 juni 2007 "Ja", zei Israël en Jeruzalem op 15 mei 2007, toen de verovering van Jeruzalem in 1967 herdacht werd. "Nee", zeiden de meeste buitenlandse gasten, want Jeruzalem is een verdeelde stad waarvan de annexatie van het oostelijk armoedig gehouden deel internationaal niet erkend wordt. Wat men een feestje waard vindt ... veertig jaar oorlog!
Over die oorlog verscheen vandaag, 9 juni 2007, een manifest, een "Oproep aan de Nederlandse regering" waarvan we de schrijvers en ondertekenaars vandaag als gastschrijvers verwelkomen met hun inmiddels hier gedigitaliseerde oproep:
|
 | Israël is verslaafd geraakt aan zijn gijzelaarsstatus |
De zesdaagse oorlog is niet begonnen omdat Israël aangevallen werd, maar omdat Israël toen al systematisch landjepik speelde.
| Nederland hoorde in 1967 niet het echte verhaal |
Dan het beeld van de Palestijnen. Stop enkele duizenden mensen bij elkaar op een klein stukje grond met gebrek aan alles en je zult zien dat die mensen elkaar gaan bestrijden. Uitzichtloosheid, armoede, overbevolking en systematische onderdrukking zijn de perfecte voedingsbodems voor agressie, corruptie en radicalisme. Israël is blind voor het feit dat zij dit zelf uitlokt.
Het is nog uitzichtlozer geworden sinds Hamas en Fatah elkaar de kop in slaan en niet tot één politie of militie, laat staan tot een staat kunnen komen. Er zijn talloze strijdgroepen, vaak gebonden aan clans, er heerst anarchie en chaos.
|
Machtsstrijd creëert chaos in de Gazastrook;
Oscar Garschagen, NRC Handelsblad 15 mei 2007 |
Regelmatig publiceren de kranten landkaartjes waarop we de grillige contouren van 'de muur' zien, met netjes in kleuren aangegeven "Palestijns gebied geannexeerd door Israël". We zien kronkelwegjes voor de Palestijnen en snelwegen met tal van controleposten die alleen voor de Israëlieten zijn. We zien een Palestijns gebied waarop economisch niet te overleven valt. We zien grote verschillen tussen Oost- en West-Jeruzalem. We zien steeds meer gebied op de Westoever geannexeerd worden.
We lezen interviews met kolonisten in de kranten. Schrikbarend: door en door egocentrisch en etnocentrisch; we lezen geen enkele herkenning van de Palestijn als ook-een-mens, laat staan een mens met rechten. Raketschietende Palestijnen zijn moreel afgegleden, maar deze mensen zijn ook wel heel ver afgegleden, vooral als ze zich ook nog eens religieus noemen.
Er zijn profetische uitspraken waarin God zich beklaagt hoezeer Zijn volk is afgegleden - actueler dan ooit nu. Ezecheël, de profeet van het volk in ballingschap, wist wel raad met dat soort uitspraken. Maar over "volk in ballingschap" gesproken: Hoeveel Palestijnen zijn er verdreven van hun land? Israël is blind geworden, of in elk geval wel erg kortzichtig. Er is visie nodig.
Wij moeten verder kijken: naar de internationale krachten die hier spelen. Om Hamas en Hetzb'u-Allah te temperen moeten we in Syrië en in Iran zijn. Maar dan moeten we daar wel mee gaan praten. Dit wordt dan weer bemoeilijkt doordat Oom Amerika deze landen in een over-simplistische visie tot "de as van het kwaad" heeft verklaard, tot terroristen waar je niet mee praat. Als je iemand tot vijand verklaart, gaat hij zich naar dat beeld gedragen. Als je de diplomatie afschaft blijven alleen de legers over.
|
'Zij zijn slecht en wij zijn goed.' (Ligt dat zo simpel?) |
|
'Zij bewapenen zich!' (Amerika niet hoor!) |
|
'Zij willen macht in de regio!' (Amerika niet hoor!) |
|
'Zij verdedigen hun land!' (Ja, ze zijn omsingeld door Amerikaanse legers!) |
|
'Zij zijn religieus fundamentalistisch!' (Amerika niet hoor!) |
Europa dient dus haar eigen weg te gaan, niet mee te gaan in het wij-zij simplisme, diplomatieke kanalen te openen en open te houden, een eigen beleid te volgen. De al jaren bestaande uiterst eenzijdige steun van de VS aan Israël belemmert al jaren de kans op vrede. De VS vallen Irak binnen 'omdat het de VN resoluties overtreedt' en isoleren Iran om dezelfde reden. Als er één land in de regio is dat VN resoluties naast zich neer heeft gelegd, is het wel Israël.
Het Nederlandse beleid in deze valt zwaar tegen en leunt al te zeer op de VS. De oproep is dan ook terecht.
|
Iedereen loopt hier met wapen rond;
Nederlandse regering moet met Palestijnse regering praten, vindt
Femke Halsema; Raymond van den Boogaard, NRC Handelsblad 29 maart 2007 |
Europa gaat al een beetje haar eigen weg door langs allerlei slimme kanalen toch geld naar de Palestijnen door te sluizen. Maar er is meer nodig: geen giften maar kansen op economische ontwikkeling, dus in elk geval het openstellen van de grenzen voor de export die nu ligt te verrotten en voor de broodnodige import.
|
Gematigde Palestijnen wachten nu op steun;
Oscar Garschagen, NRC Handelsblad 24 maart 2007 |
De kansen liggen vooral in het openen van overleg met de Arabische wereld: de Arabische Liga, Egypte, Jordanië, Saoedi-Arabië, Syrië en Iran. De Liga heeft een plan klaar liggen.
|
Nederland kan vredesplan Arabische Liga steunen;
Hoog tijd om het Midden-Oostenbeleid te herzien. Er zijn kansen op
vrede tussen Israël en de Palestijnen; D.A.V.E. Ader, Trouw 2 april 2007 |
Er zijn VN resoluties, met name 242 en 238. Dit zal druk vergen op beide partijen in gelijke mate. Een oplossing van het conflict kan in het gehele Midden-Oosten gunstig doorwerken.
Er schijnt in Israël nu een nieuwe generatie op te komen die het zionistische ideaal niet meer ondersteunt en alleen maar vrede wil. De moeders van de soldaten willen al niet anders en ook bij de Palestijnen zijn er steeds meer mensen die de ideologie links laten liggen en die naar water, voedsel vrede snakken.
Deze gematigde stromingen verdienen steun, de radicale stromingen verdienen krachtig tegenwicht van een grote groep landen, waaronder de Arabische landen die ook genoeg hebben van dit conflict.