Vorige Start Omhoog Volgende

Van de gekke ...

Is geweld normaal?

Tegenwicht weblog # 86, 14 juni 2007

Een bejaard echtpaar en hun zwakbegaafde zoon in Hilversum worden geteisterd door een agressieve zwakbegaafde man. Al twaalf maal zijn zij aangevallen en de laatste keer hield mevrouw er een hersenschudding aan over.

Machteloos tegenover agressieve zwakbegaafde; Perdiep Ramesar, Trouw 26 mei 2007

De man is "grondig onderzocht door een psychiater". Deze concludeerde dat de man

 "normaal functioneert voor iemand met zijn niveau en dat er dus geen reden is om hem in een gedwongen afdeling [...] te plaatsen of om hem gedwongen op te laten nemen in een psychiatrisch ziekenhuis." 

Zwakbegaafde teistert tachtigers; Perdiep Ramesar, Trouw 26 mei 2007

Dit is van de gekke - alsof geweld normaal is

Neem eens een ander geval. Een psychiater verklaart dat iemand emotioneel gesproken nog het niveau van een kind of puber heeft en dat dit de reden is dat hij warmte en intimiteit zocht bij een kind en dat hij die "mijn vriendje" noemt - want dat is het wat zijn  gevoelsleven, wellicht onbewust, zoekt. 

Wat gebeurt er dan? Er zitten honderden van deze mensen in voorarrest, in gevangenissen en in gesloten klinieken, terwijl anderen aan de strenge hand van de reclassering en behandelaars zich aan allerlei eisen moeten houden. Doen zij dit niet, dan kan de rechter hen terugplaatsen in de gevangenis of hen met een 'Rechtelijke Machtiging' ofwel 'RM' - zonder een delict gepleegd te hebben en zonder recht op een hoger beroep - in een gesloten kliniek plaatsen ter behandeling.

Serie van acht artikelen: "De pedo" in De Nieuwe Sekstant - goed gedocumenteerd. 

Deze 'behandeling' houdt niet meer in dan 'de regeltjes' en het eindeloos dreigen met de long stay. Zolang de man eerlijk is en zegt dat zijn gevoel niet veranderd is wordt deze machtiging jaarlijks verlengd. Wie van "mijn vriendje" blijft spreken, komt de kliniek niet uit, slechts wie van "mijn slachtoffertje" spreekt maakt ooit een kans. 

'Maar meneer, u bent een dader!' - Narratieve dwang als vorm van gedragsaanpassing; Dr Frans E. J. Gieles, 2006 

Treatment Experiences - Frans Gieles

Over die 'behandeling' moeten we het nog maar eens hebben. Het gaat hier om de  diagnose, en met name die waarin geweld als normaal wordt gezien. 

Mensen die dus vanuit hun innerlijke dynamiek ertoe neigen warmte en intimiteit te zoeken bij kinderen zitten jarenlang vast zonder enig delict gepleegd te hebben, terwijl de man die twaalf maal geweld pleegde ongemoeid wordt gelaten. Kennelijk is intimiteit erg slecht en geweld normaal

Trendbreuk 

Het normaal vinden van geweld en het paniekerig reageren op seksualiteit is een Umdrehung aller Werte, of althans van de typisch Europese waarden en normen. In de VS is geweld normaal en seksualiteit verkeerd, in Europa is dit andersom. In ons Opiniestuk Opinie # 41: Europese waarden en normen? & De Verlichting wezen we hier al op, ondersteund door  een artikel [*] waarin de films van beide zijden der oceaan geanalyseerd worden.
 

[*] Seks en geweld, geweld en seks; Rutger van der Hoeven, De Groene Amsterdammer 30 september 2005 

Die kant moeten we dus niet op. 
 

Een moeder die haar kinderen vier jaren lang systematisch verwaarloosde en mishandelde ("uitgehongerd, opgesloten, naakt in de kou gezet en met stokken geslagen") krijgt ... een werkstraf. (Trouw 8 maart 2007) Is dit normaal? 

Een man die zijn baby mishandelde ("tientallen botbreuken") krijgt geen tbs "omdat de mishandeling in unieke omstandigheden plaatsvond" - hij zou als vader "overvraagd zijn" (Trouw 21 februari 2007). Is dit normaal? 

Een man die zijn vrouw "talloze malen" heeft "mishandeld" en haar tenslotte "compleet in elkaar sloeg en bijna had gewurgd" wordt psychologisch onderzocht. Hij werkt hier pas aan mee "nadat hem verzekerd is [*] dat dit niet tot tbs zal leiden. Daar zijn de feiten niet ernstig genoeg voor, aldus de rechtbank." (Trouw 12 oktober 2006). 
[* Dus: vóór er enig onderzoek heeft plaatsgevonden - dus kennelijk en zelfs letterlijk op grond van een vooroordeel.]

Een rechter [!*] heeft zijn vrouw "ernstig mishandeld" en heeft "geprobeerd haar te wurgen" - "poging tot doodslag" - lijdt volgens een psychiatrisch rapport "niet aan een stoornis". De Officier eist zelfs geen celstraf omdat de man zelf al ontslag heeft genomen. [* Klassenjustitie?] 

Zelfs het plegen van vaak langdurig en ernstig geweld wordt dus normaal bevonden. Als er psychische invloeden in het spel zijn, leiden deze tot verminderde  toerekeningsvatbaarheid, dus tot vermindering van straf, maar in elk geval in deze gevallen niet tot verplichte behandeling. 

Bij mensen echter die bij kinderen intimiteit zochten en hier nog toe neigen worden onmiddellijk psychische krachten geconstateerd die mogelijk tot strafvermindering leiden, maar die in alle mij bekende gevallen wel tot verplichte - en vaak gesloten - behandeling leiden. 

Kortom: geweld plegen is normaal - dus geen behandeling - en intimiteit bij kinderen zoeken is abnormaal en gevaarlijk - dus altijd behandeling. 

De macht van de 'deskundigen'

Dit stuk is niet gericht tegen de rechterlijke macht. We mogen aannemen dat deze, in elk geval in Nederland, naar wet, eer en geweten zorgvuldig oordeelt. Het stuk is gericht tegen de 'deskundigen' die op de stoel van de rechter gaan zitten en in feite ook zitten. 
 

’Psychiater moet niet voor rechter spelen’; Perdiep Ramesar, Trouw 1 juni 2007 
De psychiater zit te vaak op de stoel van de rechter als het gaat om de geneeskundige verklaring die leidt tot een gedwongen opname. 

Rechters begrijpen deskundigen niet; Peter J. van Koppen, NRC Handelsblad 10 april 2006 
"Het komt regelmatig voor dat rechters deskundigen verkeerd begrijpen of hun conclusies kritiekloos overnemen, zonder dat zij eerst de juiste vragen hebben gesteld. Zo worden rapportages van forensisch psychiaters geaccepteerd, terwijl zij onbegrijpelijk jargon hanteren en onlogische conclusies trekken."

Een rechter moet wel afgaan op het advies van 'deskundigen', hij kan niet alles weten. Een rechter kan moeilijk afwijken van een 'deskundig' oordeel dat iemand een stoornis heeft en daardoor gevaar oplevert. Daardoor is de verleiding voor 'de deskundige' erg groot om op de stoel van de rechter te gaan zitten: een slecht onderbouwd en niet uitgelegd advies te geven om iemand gesloten te laten behandelen. 

Ik heb ze zien staan, onder ede langdurig voor de rechtbank getuigend met omhaal van toverwoorden - als in een soort roes van gehoord worden en macht hebben; de indruk van narcistisch was nauwelijks te onderdrukken. 

Toverwoorden als 'persoonlijkheidsstoornis' [*], 'ontwikkelingsstoornis' en 'narcistische stoornis' [**] zijn voor iemand die hier iets van weet gemakkelijk te doorzien als uiterst dubieuze begrippen: slecht of niet gedefinieerd en half Nederland lijdt eraan. Narcisme bijvoorbeeld tiert welig in de kringen van politici, mediasterren en andere machthebbers zoals behandelaars. De gemiddelde ingenieur is emotioneel onderontwikkeld. Een uitgebalanceerde persoonlijkheid is pas op leeftijd mogelijk. 
 

[*] "Het begrip persoonlijkheidsstoornis is niet onomstreden. De opvatting is dan dat de persoonlijkheidsstoornis geen feit is, niet echt bestaat, geen eigen werkelijkheid heeft, doch veelmeer een 'construct' is in het hoofd van de waarnemer. Deze onzekerheid en de discussies hieromtrent impliceren in ieder geval dat de behandeling van de persoonlijkheidsstoornis een vage zaak is."
Longstay voor tbs niet goed gebruikt; R. Poll, NRC 29 augustus 2005. 
 

[**] "Het is een 'gemene' diagnose omdat er geen verweer tegen mogelijk is. Als je je er tegen verzet klinkt het: "Typisch narcistisch!". Het vangt je in een paradox."
Narcisme, een standaarddiagnose onderzocht; Frans Gieles 2002. 

Een begrip als 'normaal' is bijna per definitie niet te definiëren: het verandert per cultuur en tijdsperiode. Veelvuldig worden begrippen als 

'statistisch gemiddeld c.q. afwijkend', 

'al dan niet volgens de gangbare norm', 

'geestelijk (on)gezond', 

'wettelijk (niet) acceptabel', 

'moreel (niet) acceptabel' en zelfs 

'politiek (niet) correct' 

op één hoop gegooid en met elkaar verwisseld. Welke rechter doorziet dit? 

Het gevolg is dat mensen met statistisch of politiek afwijkende eigenschappen, gevoelens of meningen in de gesloten kliniek belanden - of juist niet belanden zoals de agressieve zwakbegaafde Hilversummer - door slordige en ondoordachte tot expliciet ondeskundige diagnostiek waarin men zelf het element van de eigen projectie van de eigen schaduwkant en de eigen politieke correctheid niet herkent, dus advies, dus rechterlijk oordeel. 
 

Barbertje moet hangen (1); Psychologisch ‘onderzoek’ van verdachten in zedenzaken; Dr Frans Gieles; De Nieuwe Sekstant juni 2006
Ik heb 25 van die rapportages bestudeerd. In 23 ervan blijken de ondervragers in ongeziene valkuilen te trappen of regelrechte fouten te maken. 

Barbertje moet hangen (2) - De macht der deskundigen - Psychiaters en psychologen beïnvloeden de rechtsgang en dus het leven van verdachten in zedenzaken. Hoe werkt dat? Dr Frans Gieles; De Nieuwe Sekstant december 2006 

Barbertje moet hangen; Valkuilen, valstrikken en fouten in het forensische persoonlijkheidsonderzoek, Door Dr Frans E.J. Gieles, forensisch orthopedagoog, 2006 

Normaal? 

Als men het actief en lijfelijk zoeken van intimiteit en warmte bij kinderen niet correct acht, dan kan ik mij daar redelijke motieven bij voorstellen. Voor zover het fysiek en expliciet seksueel is ben ik het daar ook mee eens. Maar vervolg geen knuffels. En als men het herhaaldelijk en expliciet schadelijk plegen van geweld normaal gaat vinden, dan bevinden we ons op een hellend vlak. We apen dan de VS na, het meest agressieve land ter wereld, en we verzaken onze Europese waarden en normen. 

Kind-(on)vriendelijk

Zoals nu bekend is, is dit ook voor kinderen een hellend vlak, want de twee landen met de meest absurde wetten ter 'beveiliging' van kinderen tegen welke seksuele of erotische ervaring of zelfs kennis hiervan, zijn door de Unesco aangewezen als de meest kind-onvriendelijke landen: Groot Brittannië op de laagste plaats en de VS op de een na laagste. Geweld speelt hier een grote rol in en uiteindelijk ook seksualiteit: in de vorm van zeer vroege seksualiteit en erg veel ongewenste zwangerschappen en seksueel geweld. Allemaal veel meer dan in Nederland het geval is, ondanks - of wellicht zelfs mede dankzij - die absurditische wetten. 

Eigenwijs

Het eigenwijze Nederland staat bovenaan deze lijst van kind-vriendelijke ontwikkelde landen. Laten we dit maar zo houden: intimiteit en echte warmte beperkt toestaan en geweld niet normaal vinden en daarnaar ook handelen.

Vorige Start Omhoog Volgende