Degenen die jullie genezen gaan jullie doden

Citaten uit

’Degenen die jullie genezen, gaan jullie doden’

Martijn Roessingh, Trouw 9 juli 2007

Bij de mislukte aanslagen in Londen en Glasgow precies een week geleden kwamen voor het eerst moslimartsen op het toneel als terreurverdachten. Niet voor het eerst was de dokterseed ondergeschikt aan geweld.

Achteraf zijn altijd veel dingen voorspelbaar. Het was bekend dat hoger opgeleide mensen uitstekend in staat zijn tot terrorisme, omdat ze de kennis kunnen vergaren om een aanslag te plegen en zich in moeilijke omstandigheden staande kunnen houden. Het was ook bekend dat iemand in het Midden-Oosten de beste kans heeft om zich omhoog te werken via de advocatuur, door een technische opleiding, of door scholing als arts.

De advocatuur is moeilijk verplaatsbaar naar het buitenland, maar ingenieurs en artsen kunnen op veel plekken aan de slag. En extremistische ingenieurs hadden we al gehad: zij pleegden onder meer de aanslagen van 11 september 2001. Dus het wachten was op de extremistische artsen.

Ook Groot-Brittannië was in dat verband lange tijd een logische bestemming. De Britse National Health Service (NHS) heeft een schreeuwend tekort aan menskracht.
[...]

Het is dus logisch dat artsen met extremistische overtuiging op die manier Groot-Brittannië zijn binnengekomen. Van de acht opgepakte verdachten van de aanslagen in Glasgow en Londen staat van zeven vast dat ze werkzaam waren in de medische sector.
[...]

Er was ook al bekend dat artsen prominente posities vervullen bij islamitische terreurorganisaties. Bij dit soort leiders is loyaliteit aan de medische verplichting tot genezing kennelijk ondergeschikt aan de eisen die de politieke islam stelt.

Een bekende is al-Zawahiri, de leider van Al-Kaida in Irak. Binnen de Palestijnse beweging PLO zat de arts George Habasj in de leiding, terwijl Mahmoed Zahar het brein was van de Hamas-coup in Gaza. Wie in Gaza met Hamasleiders in contact wilde komen kon sowieso het beste een apotheek binnenstappen: medici vormden de toegang tot de elite.

[...]

Een Anglicaanse dominee, Andrew White, die in Bagdad probeert een dialoog gaande te houden tussen de verschillende religieuze stromingen in het land, meldde woensdag dat drie maanden geleden een Iraakse Al-Kaidaleider (in de veertig, Westers gekleed) tegen hem had gezegd: „Degenen die jullie genezen, gaan jullie doden.”

[...]

Nog onduidelijk is of de verdachten naar Groot-Brittannië zijn gestuurd om een aanslag te plegen, of dat ze elkaar in de Britse ziekenhuizen hebben ontmoet en daar hun plannen hebben uitgedokterd.

[...]

Bilal was een vrome soennitische moslim – een wahabiet.
[...]
Hij toonde een grote zorg voor gelovigen in nood – een goede motivatie om arts te worden – maar een grote haat tegenover niet-gelovigen en moslims van andere stromingen.

[...]

Duidelijk is dat bij Abdulla en zijn medeverdachten de loyaliteit aan de zaak van het islamitisch extremisme het won van de loyaliteit aan de Eed van Hippocrates. Die luidt in de moslimversie iets anders (zie [... hieronder]), maar bevat een expliciete plicht om zowel moslims als niet-moslims te behandelen.

’Ik zal de gezondheid bevorderen’

De Eed van Hippocrates ...zoals die in Nederland wordt uitgesproken door artsen luidt als volgt:

„Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd. Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen. Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.

Dat beloof ik.

Zo waarlijk helpe mij God almachtig.”

’Dien de mens, moslim of niet-moslim’

De Eed voor moslimartsen van de Islamic Medical Association of North America:

„Lof zij met God, de Leraar, de Enige, de Koning der Hemelen, de Verhevene, de Glorievolle, Glorie zij met Hem, de Eeuwige die het Universum schiep en alle wezens daarin, en de Enige die de oneindigheid en de eeuwigheid omvat. We dienen geen andere god dan U en beschouwen afgoderij als een afschuwelijk onrecht.

Geef ons de kracht om waarheidsgetrouw te zijn, eerlijk, bescheiden, genadig en objectief. Geef ons de kracht om onze fouten te erkennen, onze wegen te verbeteren en de fouten van anderen te vergeven.

Geef ons de wijsheid om allen te troosten en te leiden naar vrede en harmonie. Geef ons het begrip dat ons heilige beroep gaat over Uw kostbaarste gaven: leven en intellect.

Maak ons daarom waardig voor deze bevoorrechte positie met eer, waardigheid en vroomheid, zodat we ons leven mogen wijden aan het dienen van de mensheid, arm of rijk, geletterd of ongeletterd, moslim of niet-moslim, zwart of wit, met geduld en verdraagzaamheid, met deugd en respect, met kennis en waakzaamheid, met Uw liefde in onze harten en compassie voor Uw dienaren, Uw kostbaarste creatie.

Hierbij leggen we de eed af in Uw naam, de Schepper van alle Hemelen en de aarde, en volgen wij Uw raad zoals U die heeft geopenbaard aan de Profeet Mohammed – gezegend is zijn naam.

’Wie een mens doodt, zonder dat die een ander mens heeft gedood of een misdaad op aarde heeft gepleegd, zal zijn alsof hij de hele mensheid heeft gedood. En als hij een mens het leven redt, zal het zijn alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered.’ (Koran, V/35)”

Er is wel discussie mogelijk over de laatste zin van de eed, die men kan interpreteren als volgt: het doden van iemand die een misdaad heeft begaan, is toegestaan. Maar de vraag is of het naleven van de eed überhaupt een factor was, gezien de dominante rol van de islam in het leven van de verdachten.

[...]

Er is dus weinig reden verbaasd te zijn over de inzet van artsen aan beide kanten van het huidige conflict. Loyaliteit aan een andere politieke, religieuze of sociale queeste heeft al zeer vaak de loyaliteit aan de Eed van Hippocrates overtroffen. De eed is slechts één van de maatschappelijke normen waar een individu zich aan gebonden voelt. Als andere normen naar iemands overtuiging de verplichting veroorzaken om dood en verderf te zaaien onder onschuldige burgers, dan kan die eed daar niet tegenop.