Citaten uit

Nederland moet uitslag Iran niet erkennen

Iran  - Veel wijst op voorbereide fraude met de uitslag van de presidentsverkiezingen

 Shervin Nekuee & Behnam Taebi,
NRC Handelsblad, Opinie, 15 juni 2009

Met de uitslag van de Iraanse verkiezingen is gefraudeerd. Nederland moet aandringen op nieuwe verkiezingen, menen Shervin Nekuee en Behnam Taebi.

[...]

Gezien de berichten en de vele tegenstrijdigheden die via alle kanalen naar buiten komen, kunnen we niet anders dan constateren dat er sprake is geweest van een grootschalige verkiezingsfraude, die de daaropvolgende machtsgreep nodig maakte. De arrestatie van de kopstukken van de hervormingsbeweging past dan ook helemaal in het beeld.

Hier de drie belangrijkste redenen voor onze conclusie.

[1a]

Nog geen uur na sluiting van de stembussen berichtte het officiële Iraanse persbureau IRNA dat de zittende president een klinkende overwinning had behaald.

Het is glashelder dat dit bericht onmogelijk op telling van de ruim 40 miljoen stemmen gebaseerd kon zijn; het werd dan ook na enkele minuten van de website verwijderd. De snelheid waarmee alle stemmen zijn geteld, is dan ook voor iedereen een raadsel.

[...]

[1b]

Wat deze telling nog ongeloofwaardiger maakte, was de bijna gelijke verdeling tussen de kandidaten in ongeveer alle delen van het land, terwijl iedereen weet dat de conservatieven op het platteland goed scoren terwijl de hervormers de burgers in de grote steden weten aan te spreken. Saillant detail: geen enkele van de tegenkandidaten van Ahmadinejad is zelfs in zijn geboortestad populairder dan de zittende president...

[2]

Het is algemeen bekend dat niet-stemmers in Iran doorgaans hoogopgeleide, seculiere jongeren zijn. Het was juist de participatie van deze groep die de hoge opkomst en overwinning van Khatami in 1997 en later in 2001 mogelijk maakte. Bij de laatste presidentsverkiezingen in 2005 bleven ruim 20 miljoen stemgerechtigden thuis, hetgeen een overwinning van Ahmadinejad tegen zijn weinig populaire rivaal en oud-president Rafsanjani mogelijk maakte.

De groep thuisblijvers was in de verkiezingen van afgelopen vrijdag tot circa 6 miljoen gekrompen; de hogere opkomst was vooral te danken aan deelname van intellectuelen, kunstenaars en activisten, maar ook veel jonge kiezers die hun hoop hadden gevestigd op de liberale leuzen en beloften van de hervormingsgezinde kandidaten Mousavi en Karroubi.

[...]

Iran beleefde de hoogste opkomst in de presidentsverkiezingen van afgelopen dertig jaar: liefst 85 procent ging naar de stembus.

[3]

De derde aanwijzing die de aangekondigde uitslag ongeloofwaardig maakt, is het uitschakelen van alle informatiekanalen gedurende en na de verkiezingen.

Op de dag van de verkiezingen lag het systeem voor het sturen van tekstberichten in Iran plat; ook enkele grote mobiele aanbieders staakten hun diensten. Dat was om het communiceren met de waarnemers in de stemlokalen onmogelijk te maken, klaagden de hervormers. Ook zijn hun waarnemers op veel plaatsen niet toegelaten tot de telling van de stemmen.

De arrestaties van kopstukken van de hervormers die meteen op de bekendmaking van de uitslag volgden, wijzen in de richting van het beramen van fraude met voorbedachten rade.

Onze collega's in Iran - journalisten, academici, mensenrechten en civil society-activisten - spreken van een geprogrammeerde machtsgreep met als hoofdverdachten de Iraanse geestelijke leider Khamanei, de top van de Revolutionaire Garde en de zittende president Ahmadinejad.

[ - - - ]

Vanwege het voorgaande zijn de mensen in Iran in opstand gekomen. Ze herkennen zich totaal niet in het resultaat dat uit de stembus te voorschijn is getoverd.

[...]

Wij vinden dan ook dat de internationale gemeenschap deze gefabriceerde uitslag van de Iraanse verkiezingen niet mag erkennen.

[...]

Bij de Iraanse machthebbers moet worden aangedrongen op de veiligheid van de andere presidentskandidaten en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Alleen eerlijke verkiezingen kunnen vrede en rust brengen in Iran. Iraniërs verdienen een president voor wie ze zelf kiezen, niet één die door de geestelijke leider opgelegd wordt.