Citaten uit

Schrijvers eenzaam in onverschillig Israël

Reactie op commando-actie tegen hulpkonvooi voor Gaza toont kloof tussen Israël en rest van de wereld

Guus Valk, NRC Handelsblad 5 juni 2010

Israël zit vast in het eigen slachtofferdenken, zegt schrijver Keret. De boosheid van het buitenland kaatst af op de politieke leiders.

Israël schrijft al een week aan het scenario voor een tragedie, zegt Etgat Keret. De schrijver en filmmaker uit Tel Aviv is eenzaam, zegt hij.

[...]

Etgar Keret (43) geldt in eigen land als de belangrijkste jonge schrijver van dit moment. Als hard satiricus voor de Israëlische televisie kritiseerde Keret vaak het Israëlische slachtofferdenken.

Juist dat denken zag Keret deze week weer terug bij zijn leiders, na de Israëlische entering van een hulpkonvooi van zes schepen dat op weg was naar Gaza. De stemming is: ach, de wereld veroordeelt ons toch wel. We moeten alles weer alleen opknappen.

Etgar Keret breekt er, zoals meer Israëlische schrijvers, zijn hoofd over. Tussen Israël en de rest van de wereld is een gapende kloof zichtbaar geworden.

[...]

Het grote raadsel, zegt Keret, is waarom die kloof Israël, zeker de regering, vrijwel niet interesseert. In de wereld is de stemming omgeslagen, daardoor komt er geen gejuich, maar kritiek op Israël. En wij? Wij halen onze schouders op en zeggen dat de wereld het weer eens niet begrijpt.

Het verhaal van klein, dapper Israël erodeert

[... ...]

Etgat Keret: Ik wilde een punt maken. Vanuit Israël blijft het doodstil. Waar zijn de verantwoordelijken? Ministers doken weg. Niemand staat op en zegt iets. Onze regering zit verscholen, in shell shock.

De wereld, zegt de schrijver en politicoloog Zeev Sternhell, is Israël kwijtgeraakt.

[...]

Decennialang, zegt Sternhell, verdedigde Israël opeenvolgende oorlogen en conflicten met redelijk diplomatiek succes. Israël, het nietige land in een vijandige wereld, gesticht na de donkere jaren van de holocaust. Af en toe moest het een klap uitdelen om de veiligheid van de burgers te garanderen. Israël was het slachtoffer, uiteindelijk.

Sternhell: Israël kreeg extra internationaal krediet omdat het land omringd werd door een aura van onoverwinnelijkheid. Dat dwong respect af op het internationale toneel. [...] Kritische vragen werden niet gesteld.

[...]

Sinds enkele jaren ziet de wereld ons als boosdoener. Dat komt ook doordat we geen verhaal meer hebben. Dat stralen we ook uit, de regering probéért het niet eens meer. [...] De stemming is er een van: de wereld zal ons toch wel weer veroordelen, dus probeert Israël het niet eens meer goed te praten.

[...]

Amos Oz, schrijver en prominent lid van het Israëlische vredeskamp, wees deze week op de omkering van het perspectief in Israël: van slachtoffer naar dader.

Hij schreef in The New York Times: Tweeduizend jaar herkenden de joden de kracht van geweld alleen aan de gesels op hun ruggen. Sinds enkele decennia kunnen we zélf geweld inzetten - en deze macht heeft ons vergiftigd, steeds opnieuw.

Het verhaal van het kleine, maar dappere Israël dat zich tegen de overmacht van vijandige legers verdedigde, was de afgelopen jaren - ook ín Israël - sterk aan erosie onderhevig.

[...]

Hij [...] denkt dat tijdens de tweede Libanonoorlog, in de zomer van 2006, het begrip voor Israël definitief verdween.

Vanaf dat moment is de Israëlische samenleving definitief uit de koers gaan varen, zegt Sternhell. Dat heeft de wereld kunnen zien.

Israël nam volgens Sternhell vóór 2006 ook verkeerde en omstreden beslissingen, zoals de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook in 1967.

[...]

De wereld ziet een serie onbeschrijflijke blunders, van Libanon naar Gaza, en van Dubai tot de Middellandse Zee.

Professor Sternhell verwijst hiermee onder meer naar de moord op een Hamas-leider in Dubai, begin dit jaar.

[...]

Gebeurtenissen als deze zijn volgens de wetenschapper meer dan incidenten. De manier waarop de wereld naar ons kijkt, is daardoor veranderd. Dat is niet zomaar terug te draaien.

Zeev Sternhell zegt dat de gewelddadige entering van de Mavi Marmara opnieuw deze zwakheid aantoonde. Het was een fiasco. Natuurlijk diplomatiek en militair, maar ook op een dieper niveau.