Dit zijn opmerkingen die ik hoor op feestjes en aan het begin van mijn les over seksuele stoornissen op een hogeschool. Binnen de media en samenleving is een heksenjacht ontstaan en dan wordt vaak niet nagedacht over het feit dat iemand met een seksuele voorkeur er niet naar hoeft te handelen. De begrippen pedofilie en pedoseksualiteit worden door mensen en media vaak door elkaar gebruikt.

Om het nog ingewikkelder te maken, een pedoseksueel is niet altijd een pedofiel. 

Seksuele handelingen met kinderen zijn een keuze die onder geen enkele voorwaarde acceptabel is. Dit omdat er geen sprake is van vrijwilligheid en gelijkwaardigheid. Ook al zal een kind instemmen, dan kan deze de consequenties niet overzien en er op langere termijn wel schade van ondervinden.

Je zou pedofilie ook kunnen zien als een voorkeur die net als heteroseksualiteit en homoseksualiteit is aangeboren. Een pedofiel kun je dus 

In Nederland zijn er ongeveer 60.000 pedofielen die in alle lagen van de bevolking leven en het grootste gedeelte van hen heeft geen seks met kinderen. Pedofielen kunnen echter vaak nergens terecht en worden geacht zelf hun problemen op te lossen.  

Maar veel pedofielen hebben wel hulp nodig. Zij zouden hulp kunnen krijgen door openlijk te spreken over hun seksuele verlangens, waardoor die minder de kans krijgen een diepgewortelde frustratie te worden. Mensen zijn namelijk in staat om te leven met verlangens die zij niet kunnen uiten.

Nog wat olie op de golven van de hype: zouden we niet meer waardering moeten hebben voor pedofielen die actief op zoek gaan naar hulp en die nooit seks met kinderen hebben?