[* De term doordeweekse pedofiel is afkomstig van de auteur Ted van Lieshout.]
Aanleiding
“Veel pedofielen zoeken geen hulp maar proberen zelf om te gaan met hun
gevoelens en verlangens. En juist deze groep gaat vaak de fout in.”
Een interessante stelling uit de folder van deze studiedag. De titel van
de studiedag 'Van taboe naar therapie' is eveneens interessant omdat het doet vermoeden dat
met therapie de oplossing is gevonden. Het is de vraag of dat zo is; in ieder geval
is het interessant om vanuit een pedofiel gezichtspunt daar eens naar te kijken.
Het is verheugend te zien dat aan het onderwerp pedofilie een studiedag wordt
gewijd. Pedofilie wordt de laatste jaren niet bepaald getolereerd. Afgaande op de
verhalen die tot ons komen, is dat wel logisch ook. Grootschalig misbruik in heden
en verleden laten een overwegend negatief beeld zien van een groep personen die
zegt juist liefde voor het kind centraal te hebben staan. Om feiten, fictie en
gevaren te onderkennen is rationele aandacht voor pedofilie dan ook broodnodig.
Tijdens de studiedag schetsen wetenschappers, forensisch specialisten en
hulpverleners een beeld van pedofilie. Het valt mij direct op dat in dat rijtje de
pedofiel niet is opgenomen. Ik ben voorstander van niet alleen praten 'over' maar
ook praten 'met' pedofielen. Ook buiten de behandelkamer.
Nu is dat niet zo eenvoudig als het lijkt en dit is dan ook geen verwijt aan de
organisatie. Voor zo ver ik weet bestaat er niet een loket waar men een pedofiel
als spreker kan bestellen.
Kern van het verhaal
Daar waar de (titel van de) studiedag lijkt te stellen dat de solitair levende pedofiel
therapie moet worden geboden, pleit ik ervoor pedofielen zichtbaar in het
maatschappelijk leven op te nemen. In een dergelijke visie is de pedofiel gekend
door (een deel van) zijn omgeving en zijn met hem afspraken te maken. De
persoon leeft als pedofiel niet langer solitair, maar samen met zijn omgeving.
Ik houd geen pleidooi voor seks met kinderen. Niet alleen is de wet de wet, maar
ik ben niet altijd overtuigd dat seks met kinderen voor nu of in de toekomst
zonder schade is.
Het taboe en de gevolgen
De afgelopen vijftien jaar staat pedofilie vol in de maatschappelijke aandacht. In de
tweede helft van de jaren negentig werden met de zaak Dutroux de excessen van
seks met kinderen pijnlijk zichtbaar. Ook werd duidelijk dat de aanpak van die
excessen amateuristisch was. De episode Dutroux kan worden gezien als de start
van een hernieuwde en stringentere aanpak. Terugkijkend op de afgelopen vijftien
jaar zijn een drietal lijnen in die aanpak zichtbaar. Ik sta bij alle drie even stil.
(1) Individuele pedoseksuelen
De aanpak van pedofilie richtte zich in het begin vooral op individuele pedoseksuelen die de wet overtraden. In de
loop van de jaren is daartoe veel veranderd. Zo verdween het klachtvereiste dat gold voor seksueel contact met
kinderen in de leeftijd van 12 tot 16 jaar. Ook het bezit en bekijken van kinderporno werd strafbaar.
|
In het begin van deze eeuw deed de particuliere pedojager zijn intrede; burgers die het als hun taak zien
om individuele pedofielen of pedoseksuelen te
'ontmaskeren' en hen het leven zuur te maken.
In januari van 2012 liet Filemon
Wesselink van BNN op tv een Groningse pedojager aan het woord die bijna
schuimbekkend vertelde dat hij vermeende pedofielen in elkaar slaat. Hij had zelfs
t-shirts laten maken met de tekst: “Dood straf voor pedofielen”.
[*]
[* De taalfout is hier niet gecorrigeerd.]
|
"Maw'tha al-qitti"
"Dood aan de kat(ten)!"
|
(2) Aanpak van infrastructuren
De aanpak van pedofilie verbreedde zich door ook infrastructuren te bestrijden die
pedoseksuelen gebruiken. Denk daarbij aan kinderpornosites en netwerken van
mensenhandel en kinder-/jongerenprostitutie. In het ochtenddeel van de studiedag is
daar aandacht aan besteed door het Bureau Nationaal Rapporteur Mensenhandel.
Ook werd de aandacht gericht op kindersekstoerisme. Een recente uitzending van
'Undercover in Nederland' laat zien dat dit anno 2012 nog immer actueel is.
Opnieuw werd de wet aangepast en werden seksuele handelingen die in ons land
strafbaar zijn, ook als ze zijn gepleegd buiten onze landsgrenzen.
(3) Het 'zijn van pedofiel' niet langer getolereerd
Sinds kort lijkt het 'zijn van pedofiel' niet langer getolereerd. Menig pedofiel ziet in
het verbod op de vereniging Martijn hierin een aanwijzing. De rechter verklaarde
dat het goedpraten van pedofilie een bedreiging is voor kinderen, en in die zin een
bedreiging voor de openbare orde. Dit was genoeg om het equivalent van de
doodstraf uit te spreken voor rechtspersonen: de onmiddellijke ontbinding van de
vereniging. [*]
[* Zie de vorige weblog # 171]
De argumentatie van de rechter gaat menig pedofiel gevoelsmatig te
dicht langs het randje van de (grond)wet. Het lijkt alsof de politiek en het recht
denken: “Het doel heiligt de middelen”.
Ook op internet is de trend zichtbaar om pedofielen uit te sluiten. De anonieme
internetactiegroep Anonymous roept op pedofielen aan te geven om vervolgens
hun namen te publiceren. Enkele politieagenten deden mee in die actie en
verstuurde via officiële twitteraccounts soortgelijke tweets, zonder daarbij
onderscheid te maken tussen
 | pedoseksuelen (strafbare feiten) en |
| pedofielen (alleen gevoelens). |
Wellicht nog opmerkelijker is dat de politie het publiek vraagt om aangifte te doen
bij Twitter in plaats van te verwijzen naar bijvoorbeeld Meldpunt Cybercrime.
[*]
[* De politie heeft, na klachten, de tweets verwijderd. Het Meldpunt Discriminatie Internet
stelde zich overigens op het standpunt dat de tweets niet discriminerend waren.]
De wet sluit pedofielen uit als het gaat om het tegengaan van discriminatie. Het
verbod op discriminatie geldt, voor wat betreft seksuele geaardheid, uitsluitend
voor hetero's en homo's. [*]
[* De wet spreekt expliciet (slechts) van "homo- of heteroseksuele
geaardheid".]
Discriminerende anti-discriminatie-wetgeving voedt het gevoel een tweederangsburger te zijn. Ik wil, net als mijn buren, het recht om niet
gediscrimineerd te worden.
De aanpak van pedofilie krijgt contraproductieve trekken
Bestuurders, politici, opiniemakers, pedojagers en populistische volksmenners
creëren vaak het beeld dat alle pedofielen louche figuren zijn.
Dit gebeurt
waarschijnlijk niet altijd bewust.
Neem nu de zorgen van politici na het verbod op de vereniging Martijn. Menig politicus zei iets in de trant van: “Goed dat dat
verbod er is, maar we maken ons nu zorgen dat de pedofielen ondergronds gaan.”
Alsof alle pedofielen zich in ondergrondse netwerken begeven en tips uitwisselen
hoe seksueel misbruik het best kan worden uitgevoerd zonder te worden gepakt.
Het zijn voor de goedwillende niet praktiserende pedofielen tamelijk kwetsende
uitspraken. Dit soort uitspraken is als olie op het vuur van een toch al oververhitte
discussie.
Ook deze studiedag doet een (bescheiden) duit in het zakje. De folder verwijst
volop naar pedoseksualiteit (“in de fout gaan”), kinderporno, mensenhandel en het
verlenen van therapie. In het programma mis ik de pedofiel die zijn geaardheid
een plaats heeft weten te geven in een verder gezond en productief leven:
de 'doordeweekse pedofiel'. Een onderzoek van pedofilie zou, naar mijn mening, ook deze groep moeten omvatten.
Het maatschappelijke klimaat maakt het voor jonge pedofielen moeilijker om uit de
kast te komen. Een jongen van zestien die ontdekt dat hij gevoelens heeft voor
brugklassertjes, zal hier niet zo snel met familie of vrienden over durven praten.
Niet elke zestienjarige is in staat om in z’n eentje een maatschappelijk
verantwoorde manier te vinden om met zijn gevoelens om te gaan.
Hulpverlening: twee alternatieven
Tot dusver is er nog niet veel nieuws onder de zon. De conclusie dat pedofilie
op weinig sympathie kan rekenen is niet bepaald een nieuw inzicht. Het lijkt een
verklaarbare reactie op de misbruikzaken die de laatste jaren openbaar zijn
geworden. Of het in alle gevallen even productief is, is de vraag. Laten we kijken
naar wat de zorgsector hier tegenover stelt.
Tijdens de studiedag presenteren zich twee bijzondere projecten:
[* Zie hiervoor ook
< http://www.helping-people.info/articles/zondebok_frame.htm
>
Beide projecten lijken mij sympathiek, vooral omdat ze zijn gericht op preventie. Dat alleen al is een
welkome afwisseling in toon van wat we eerder al constateerden. Charmant aan
het project COSA is, dat dit gebruik maakt van vrijwilligers. Ik heb het altijd
jammer gevonden dat het project alleen beschikbaar is voor zedendelinquenten.
Het project lijkt mij bij uitstek ook geschikt voor de doelgroep waar Stop it Now!
zich op richt.
Ik wil graag nog twee andere initiatieven onder de aandacht brengen. Beide
projecten zijn door pedofielen zelf opgezet.
(1) Het eerste is de website < https://www.pedofilie.nl/
.
Daar spreekt men op een forum op serieuze toon over pedofilie en alle onderwerpen die pedofielen, ouders en soms ook jongeren
bezig houden. De site heeft moderatoren die aan de hand van een aantal regels de discussies monitoren. De site trekt
duizenden unieke bezoekers per jaar.
(2) Verder organiseren pedofielen onder de vlag van de NVSH [*]twee
praatgroepen; één in het westen en één in het oosten [**]van het
land.
[* < http://www.nvsh.nl/ >
** < http://www.nvsh.nl/nvsh/afdelingen.htm
>: scroll omlaag naar "JON" - en
NVSH Werkgroep JON (Jeugd-Ouderen-Relaties Oost Nederland]
De groep in het oosten komt maandelijks bijeen. Leden helpen waar nodig elkaar. De meeste leden hebben genoeg aan deze
ontmoeting. Sommigen hebben meer hulp nodig. Hiervoor is een hulp-en-luister-team gevormd, dat tussen de
bijeenkomsten door mensen opzoekt of anderszins spreekt, dan wel mailt
of skype't, en zo hulp verleent waar dit nodig is. De hulp is gericht op
het niet hebben van seksuele contacten met
kinderen. |
|
Omdat een recidivecijfer doorgaans wordt gezien als een van de maatstaven voor
succes van een methodiek, is dit (naar vermogen) nagegaan. Dit cijfer is laag,
rond de vijftien procent. Dit ligt in de buurt van de cijfers van de professionele
betaalde hulpverlening en behandeling.
De zelf-hulp-groep kan veel, maar niet alles. Mensen met expliciete psychiatrische
problematiek (psychose, randpsychose en zo meer) gaan het vermogen van de
groep te boven. Daarom is samenwerking met de professionele groepen bij
gelegenheid nuttig of nodig.
Van taboe naar therapie
'Van taboe naar therapie' zo heet de studiedag. Het is dan ook niet helemaal
verwonderlijk dat de studiedag hulpverlening presenteert als antwoord op het
thema pedofilie.
Ik vind echter dat denken over pedofilie uit meer mag bestaan dan zorgverlening
alleen. Als de doelstelling van hulpverlening het verminderen van (de kans op)
seksueel misbruik van kinderen is, dan is inzet op meer preventie noodzaak. Uit
mijn eerdere redenering volgt dan dat deze niet alleen gericht zou moeten zijn op
pedofielen / pedoseksuelen. Preventie zou ook moeten bewerkstelligen dat het
maatschappelijk klimaat zodanig is dat de pedofiel niet alleen komt te staan.
Dit
is per definitie een gedeelde verantwoordelijkheid.
Pedofilie is van ons allemaal
Werken aan een maatschappelijk klimaat waarbinnen men zich veilig voelt en zich
bekend durft te maken, is geen uniek voorstel. Kijk maar naar het onlangs door de
KNVB gepresenteerde “Actieplan homoacceptatie in het voetbal”[*].
[* http://knvb.nl/nieuws/24953/actieplan-homoacceptatie-het-voetbal
]
De voetbalbond maakt sinds kort actief werk van het creëren van een veilige omgeving waarbinnen
homoseksuele voetballers uit de kast durven te komen.
Ook pedofielen hebben werk te verzetten. Bij pedofielen dient het besef door te
dringen dat hun geaardheid er een is met bijzondere verantwoordelijkheden.
Dit
betekent wellicht: meer verantwoording afleggen over hun contacten met kinderen
of misschien ook wel hun internetgebruik.
Ook is er een rol voor familie en vrienden van de pedofiel. Voor hen geldt dat je
een pedofiel nooit in zijn 'pedofiel zijn' alleen laat. Juist de sociale omgeving kan
een luisterend oor bieden op de momenten dat het voor een pedofiel moeilijk is.
Dit lijkt op de rol van Stop it Now! met dit verschil: de sociale omgeving werkt
idealiter zonder hulpvraag. De vraag “Hoe is het met je?” kan al veel effect
hebben.
Hoe creëren we een dergelijk maatschappelijk klimaat? Door in actie te komen.
Wij zijn allen aan zet; pedofilie is van ons allemaal.
| Deze tekst is geschreven ten behoeve van de studiedag Pedofilie 'Van taboe naar therapie'
van Medilex in oktober 2012. Ben Kirssen (1967) is het pseudoniem van een doordeweekse
pedofiel. Dit is zijn eerste publicatie over pedofilie en maatschappij. Ben Kirssen maakt deel
uit van een groeiende groep pedofielen (van alle leeftijden) die bereid is in gesprek te gaan
over pedofilie. Wilt u of uw organisatie in gesprek met pedofielen, neem dan contact op.
Hebt u vragen of wilt u anderszins contact? Stuur uw email naar:
< ben.kirssen@xs4all.nl
>
|
| Toegevoegd door Tegenwicht:
|
|
